Μια εξαιρετική αποτυχία

Πριν από 47 χρόνια, οι Blue Oyster Cult κυκλοφορούσαν το πρώτο τους άλμπουμ, με τον ομώνυμο τίτλο, που έμελλε να είναι δύο πράγματα: Ένα εξαιρετικό πρώτο δείγμα αυτού που αργότερα θα ονομαζόταν «heavy metal» (όταν θα το συναντούσε στο δρόμο του ο Lemmy…) και μια εμπορική αποτυχία.

Η μυστηριώδης μπάντα από το Λονγκ Άιλαντ υπήρχε ήδη από πενταετίας και παρότι οι μάνατζερ της έχτιζαν «σκληρό προφίλ» γιατί στην Αγγλία ήδη σάρωναν οι Black Sabbath (το Cities on flames with rock’n’roll φανερώνει αυτό το… άγχος) ήταν εξαιρετικά μελωδική και το έδειχνε από τον πρώτο κιόλας δίσκο: το They came the last days of May είναι ένα καταπληκτικό κομμάτι, για παράδειγμα.

Παρότι ο δίσκος πήρε καλές κριτικές, δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει εμπορική επιτυχία, όπως για παράδειγμα έγινε το Agents of Fortune με το Don’t fear the ripper, τέσσερα χρόνια αργότερα.

Ωστόσο, η αρχή του είδους είχε γίνει και οι BOC θα ήταν αυτοί που θα συμφιλίωναν το FM rock με τους παράξενους στίχους και τα πιο σκληρά κιθαριστικά κομμάτια.

Επίσης, θα έδιναν την έμπνευση στον Τζον Κάρπεντερ δεκαπέντε χρόνια πιο αργά, για το αναβράζον καλτίλα Prince of Darkness, όπου μεταξύ άλλων, παίζει και ο Άλις Κούπερ…