H μπάντα με τη λαστιχένια ψυχή

Στις 3 Δεκεμβρίου 1965, μετά από ένα μήνα ηχογραφήσεων (Οκτώβριος-Νοέμβριος του ίδιου έτους), οι Beatles έβγαζαν το 6^ο τους άλμπουμ.

Αυτό που για τους ακαδημαϊκούς του ροκενρόλ, έμελλε να αλλάξει οριστικά τον μουσικό ρου: Τo Rubber Soul.

Με τον ίδιο ακαδημαϊκό τρόπο, ας δούμε το ιστορικό πλαίσιο της εποχής: το 1965 σύμφωνα με το γρηγοριανό ημερολόγιο…

Όχι, όχι.

Το 1965 ωστόσο (δέκατη χρονιά του πολέμου στο Βιετνάμ), οι Beatles είχαν επιστρέψει από την αμερικάνικη τουρνέ που τους είχε κυριολεκτικά απογειώσει.

Ήταν όμως ακόμα οι Beatles του Help! για τους οποίους λύσσαγε το πόπολο στα θέατρα και όχι οι ιντελεξιουέλ ποπ σταρς που θα αμφισβητούσαν το σύστημα, όντας «πιο διάσημοι και από τον Ιησού».

Κυρίως όμως, δεν ήταν ακόμα οι Beatles που έφτιαξε το Rubber Soul, το πρώτο πραγματικά ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, με τη μπάντα να ποζάρει σοβαρή και κάπως εχμ… distracted στο εξώφυλλο του δίσκου.

Το Rubber Soul λοιπόν είναι ένα κόσμημα του ανθρώπινου πολιτισμού. Είναι επίσης ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του ροκενρόλ που επέδρασε απίστευτα πολύ σε αυτό που θα ακολουθούσε και κυρίως, σε «ψαγμένες» μουσικές σκηνές που θα έβγαζαν μπάντες όπως πχ το Σαν Φρανσίσκο.

Ήταν επίσης ένα άλμπουμ με δικές τους συνθέσεις. Όσο και να ξένισε κάπως το γεγονός ότι δεν παίζανε ροκενρολάκια που τόσο τους άρεσαν, άλλο τόσο μάγεψε η ικανότητά τους να γράφουν το Drive my Car, το Michelle, το έπος του Ρίνγκο What Goes On και κυρίως, το Norwegian Wood.

O δίσκος ήταν και ένα μικρό προμήνυμα των επακόλουθων. Ο Τζορτζ έπαιζε μέρη με σιτάρ, ο Τζον επηρεαζόταν (και) από τον Ντίλαν, ο Ρίνγκο έγραφε, ο Πολ κρατούσε το ραβδάκι που διατηρούσε τη μπάντα στα μεγάλα ακροατήρια.

Πλέον όμως ήταν πιο «σοφιστικέ». Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Ντίλαν έβγαζε το δικό του turning point, το Bring it All Back Home και έτσι, το ροκενρόλ δεν ήταν απλά χαχαχα και χουχουχου.

Ήταν μια state of art «πρόγνωση» των πραγμάτων που έρχονταν, όπως οι Floyd, το Volunteers των Airplane, oι Love, αλλά και οι άγριοι του Ντιτρόιτ και τόσα πολλά ακόμα που ριζώνουν, εν μέρει και σε αυτό που κατάφερε το Rubber Soul.