Γκαλιλέο φιγκαρό…

Πριν από 43 χρόνια και κάτι μέρες, μια βδομάδα σαν αυτή που πέρασε, οι Queen έβγαλαν το δίσκο που τους σφήνωσε στα αυτιά και τα μυαλά των απανταχού ροκ φανς.

Το A night at the opera δεν ήταν το καλύτερο άλμπουμ τους. Το προηγούμενο, Sheer heart attack για παράδειγμα, ήταν καλύτερο, όπως (κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντα), καλύτερo ήταν επίσης το επόμενο, Day at the races.

Το A night at the opera όμως είχε το Bohemian Rhapsody ή πιο απλά, την πανέμορφα γοητευτική και διεστραμμένη συνάμα, αντίληψη του Φρέντι Μέρκιουρι για τη μουσική και τη σκηνική παρουσία, ακόμα και… στις ηχογραφήσεις.

Καταρχάς, τόσο το A night… όσο και το A day… έχουν πάρει τους τίτλους τους από τις ομώνυμες ταινίες των αδερφών Μαρξ.  Τις ταινίες, η μπάντα τις είχε δει ένα βράδυ στο στούντιο, ενώ ηχογραφούσε.

Δεύτερον, παρότι οι Queen έμοιαζαν να έχουν ομόκεντρη αναφορά στον Μέρκιουρι και το αναβλύζον ταλέντο του, στην πραγματικότητα ήταν μια τετράδα βιρτουόζων με ιδιαίτερα ως… περίεργα χαρακτηριστικά. Ο ντράμερ Ρότζερ Τέιλορ για παράδειγμα είναι αυτός που συνεισφέρει τα φαλτσέτα στο Bohemian Rapsody, ενώ ο Μπράιαν Μέι, ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, έφτιαξε μόνος του την κιθάρα του, δημιουργώντας πρακτικά γραμμή παραγωγής. Ο δε Τζον Ντίκον είναι ένας ήσυχος τύπος που αποφάσισε το ’97 ότι η μουσική του καριέρα τελείωσε και αποσύρθηκε σπίτι του, με τα έξι παιδιά του…

Το άλμπουμ είναι στην πραγματικότητα ένα χαρντ ροκ έργο, συν τον Μέρκιουρι, συν τις πολλές και ενδιαφέρουσες καινοτομίες στην ηχογράφησή του. Πολλά από αυτά υπάρχουν στην ταινία Bohemian Rapsody που παίζεται αυτές τις μέρες στα σινεμά.

Το A night at the opera ήταν η αφορμή να γίνουν τα μέλη του γκρουπ φίλοι με τον Γκρούτσο Μαρξ, τον ηθοποιό και μέλος της γνωστής οικογενείας. Όταν έβγαλαν το A day at the races, ο Μαρξ τους προσκάλεσε στο Λος Άντζελες για να γνωριστούν από κοντά, αφού πρώτα τους έστειλε ένα ιδιόχειρο σημείωμα, συγχαίροντάς τους για το καλό τους γούστο.

Η μπάντα τον ευχαρίστησε, τραγουδώντας α καπέλα το «39»…