Εξορύξεις: Οκτώ χρόνια «φαγούρα» στην Ήπειρο

Οι εξορύξεις επανέρχονται στην Ήπειρο δυναμικά, ενώ για ένα διάστημα είχαν σιωπηρά εγκαταλειφθεί. Αυτού του τύπου η επάνοδος, παρά τις δεδομένες αντιρρήσεις και σφοδρές, κατά περίπτωση ενστάσεις, δείχνει δύο πράγματα: ότι πρώτον, η κυβέρνηση είναι πάρα πολύ πιεσμένη από την ενεργειακή ακρίβεια, την οποία δεν μπόρεσε να ελέγξει ούτε πριν, αλλά ούτε και κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία. Ότι δεύτερον, ο παράγοντας «εξορυκτικές εταιρίες» επανέρχεται για να επηρεάσει το πολιτικό σκηνικό, μια σχέση που παραμένει… παραδοσιακή στο πέρασμα των χρόνων.

Από το 2014 όταν κυρώθηκαν οι συμβάσεις μέχρι σήμερα, πολλά έχουν αλλάξει. Το βασικό όμως, ότι κάθε κυβέρνηση ακολουθεί τις συμφωνίες της προηγούμενης, παραμένει σταθερό.

Ωστόσο, οι εξορύξεις δεν είναι αστεία υπόθεση, για πάρα πολλούς λόγους, πρώτους και κύριους, τους περιβαλλοντικούς. Το πιο πρόσφατο επιχείρημα είναι ότι τώρα «δεν ψάχνουμε για πετρέλαιο», αλλά για «φυσικό αέριο», εξ ου και η ανακοίνωση του περιφερειάρχη Ηπείρου «παρεμπιπτόντως», σε μια από τα συνήθη εφ’ όλης της ύλης «διαγγέλματα». Μια ανακοίνωση σοβαρότατη, που αρχειοθετήθηκε στο «και άλλα θέματα» ενός δελτίου Τύπου.

Ο κ. Καχριμάνης δεν αντιμετώπιζε θετικά τους πολέμιους των εξορύξεων και επί προηγούμενης κυβέρνησης (η οποία επίσης στήριξε τις εξορύξεις…). Είναι σχετικά πρόσφατο ένα από τα επεισόδια στα οποία αναμειγνύεται όταν χάνει την ψυχραιμία του, τον Σεπτέμβριο του ’18, όταν αμφισβήτησε την ιδιότητα του… πολίτη, σε ανθρώπους που ζήτησαν να συναντηθούν μαζί του, για το θέμα.  Τώρα όμως η κυβέρνηση είναι πολιτικά οικεία στον κ. Καχριμάνη και ήδη, ξεκίνησε να φτιάχνει το πολιτικό κλίμα για «έρευνες στη Δραγοψά».

Διαχρονικά πάντως, παραμένει η ελλιπής ενημέρωση, βασικά από την Περιφέρεια Ηπείρου, που υποβάθμιζε σταθερά ένα τόσο σοβαρό θέμα σε υποεπιτροπές και άφηνε τους Δήμους να σηκώνουν το βάρος με ανοιχτές εκδηλώσεις ενημέρωσης.

Οι Δήμοι στους οποίους θα γινόντουσαν επιχειρήσεις εξόρυξης, είχαν αντιδράσει ποικίλα: ο Δήμος Πωγωνίου είχε πει «ΟΚ», παραχωρώντας εκτάσεις. Αντιδράσεις υπήρξαν, αλλά η δημοτική αρχή δεν είχε πρόβλημα επανεκλογής. Ο Δήμος Ζίτσας είχε επίσης δώσει άδεια για έρευνες.

Στο Ζαγόρι πάλι, τα πράγματα ήταν σαφώς πιο αποφασιστικά με αντιδράσεις των πολιτών στα Κάτω Πεδινά (των οποίων ο κάμπος βρίσκεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο … ενεργειακό επίκεντρο) και παρά τις εκδηλώσεις ενημέρωσης και τις καθησυχαστικές δηλώσεις φορέων, ελάχιστοι πείστηκαν για τη σκοπιμότητα και ασφάλεια των επιχειρήσεων.

Αντιδράσεις σημειώθηκαν και στα Ιωάννινα, σε κομβικές ημερομηνίες και συνεχίστηκαν και το 2019, με συγκεντρώσεις στην Αθήνα. Το ίδιο καλοκαίρι, του ’19, είχαν γίνει και προσαγωγές στις «Βρυσούλες», στις… απρόοπτες χορευτικές τους διαμαρτυρίες.

Πέρυσι το καλοκαίρι, ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Γιώργος Αμυράς ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός για το θέμα των υδρογονανθράκων και των εξορύξεων, γενικά. Ερωτηθείς στο Ζαγόρι για το αν συμβαδίζουν τα σχέδια για οικοτουρισμό με τις εξορύξεις, είχε απαντήσει ότι «η ίδια η ζωή μας δείχνει τι θα γίνει» και είχε απορρίψει τους υδρογονάνθρακες ως «ξεπερασμένη μορφή ενέργειας». Τότε βέβαια δεν υπήρχαν ακόμα οι κάκιστες επιπτώσεις της κυβερνητικής απόφασης για το «χρηματιστήριο ενέργειας» που εκτόξευσαν τους λογαριασμούς ρεύματος, ούτε φυσικά ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ούτε το πολιτικό κόστος που θα κληθεί να διαχειριστεί συνολικά η κυβέρνηση.

Τα ερωτήματα ωστόσο παραμένουν σχεδόν ίδια: ασφάλεια, περιβαλλοντικό αποτύπωμα, επίδραση στην τοπική οικονομία που έχει μια συγκεκριμένη δομή και όταν η συγκεκριμένη κυβέρνηση θέλει να αλλάξει δομές, το κάνει άγαρμπα και χωρίς επιτυχία για τους πολίτες, αλλά και συμφέρον. Πόσο τελικά θα «ευεργετηθεί» η ίδια η Ήπειρος από τυχόν κοιτάσματα.

Εκτός αν υπάρχει γενικά η πίστη ότι θα μπει μια αντλία ή ένας αγωγός στη Δραγοψά ή στο Ιόνιο και θα έρχεται φτηνό καύσιμο, υγρό ή αέριο, στη γύρω περιοχή…

Μερικά βασικά επιχειρήματα