«Το επόμενο διάστημα θα είναι συγκρουσιακό»

Ο Τύπος Ιωαννίνων συζητάει με τους υποψηφίους της Λαϊκής Συσπείρωσης, Όλυ Τσουμάνη στον Δήμο Ιωαννιτών και Γιώργο Πρέντζα στην Περιφέρεια Ηπείρου

Πώς ήταν η μέχρι τώρα εμπειρία από το περιφερειακό συμβούλιο, είτε εντός, είτε από τη σκοπιά φορέων που ζήτησαν κάποια πολιτική παρέμβαση;

Όλυ Τσουμάνη: Ως στελέχη του κόμματος πάμε σύμφωνα με τις ανάγκες και το σχεδιασμό που υπάρχει, λαμβάνοντας υπόψη και τις συνθήκες και έχουμε αυτή τη «διάταξη», ας πούμε. Αυτό που αποδείχθηκε περίτρανα και από την Περιφέρεια και από τον Δήμο, είναι πως 5 χρόνια, δεν υπήρξε μαζικός φορέας που να βάζει ζητήματα για τους ανέργους και δέχθηκαν να τα συζητήσουν. Για τα μέτρα ανακούφισης ανέργων, ομόφωνα όλοι πλην ημών ή δήλωναν αναρμόδιοι ή ότι δεν είχαν «χώρο και χρόνο». Πάντως, ήταν απέναντι σε αυτό που λέμε «βαθιά κοινωνικά προβλήματα» του λαού της περιοχής. Περιορίζονται δηλαδή να μοιράζουν χρήματα μέσα από τα προγράμματα σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Είναι χαρακτηριστικό ότι και στην ανακύκλωση, πρώτα έγινε χαμός και μετά υποχρεώθηκαν να περάσουν ένα ψήφισμα για τα μάτια του κόσμου, ότι «δεν πρέπει να έχουμε τόση καταστολή» (θυμίζω ότι ήταν το πρώτο άγριο χτύπημα πανελλαδικά, του ΣΥΡΙΖΑ). Όπως και στα MarketIn, μια μεγάλη κινητοποίηση με δίκαιο αίτημα εργαζόμενων, για καιρό δήλωναν αναρμόδιοι, ενώ στο κέντρο της πόλης υπήρχαν ΜΑΤ, παρακρατικοί μηχανισμοί, εργοδοσία, τόσο η δημοτική και περιφερειακή αρχή, όσο και η αντιπολίτευση. Αυτά πρέπει να είναι κριτήρια ψήφου, γιατί αυτό είναι και το δίλημμα τελικά: μια από τα ίδια ή οι δικές μας ανάγκες στο επίκεντρο;

Πόσο μπορεί να βοηθήσει στην πράξη ένα πολιτικό ψήφισμα, όπως αυτά που βγάζουν αυτοδιοικητικά όργανα, ένα συνδικαλιστικό αίτημα;

Ο.Τ. Καταρχάς δεν έχει κόστος. Δεύτερον, πρακτικά, το να στείλεις ένα χαρτί με τρεις γραμμές δεν λέει και τίποτα. Γι αυτό λέμε ότι θέλουμε δημοτική-περιφερειακή αρχή που δεν θα δηλώνει αναρμόδια, ούτε «απέναντι» στα αιτήματα, αλλά θα ηγηθούν, θα βοηθήσουν τον κόσμο να ξεσηκωθεί για να παλέψει τα προβλήματα. Γιατί δηλαδή οι κομμουνιστές δήμαρχοι είναι «αρμόδιοι» να διοργανώνουν κινητοποιήσεις ενάντια στην ανεργία;

Φέτος οι εκλογές γίνονται με απλή αναλογική, που είναι παλιό αίτημα της Αριστεράς. Σας ικανοποιεί το πλαίσιο;

Γιώργος Πρέντζας: Καταρχάς, η απλή αναλογική είναι ένα δημοκρατικό ζήτημα, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Στην πολιτική και τη ζωή όμως, το ερώτημα που πρέπει να βάζει κανείς είναι «γιατί τώρα;». Η εκτίμησή μας είναι ότι στα πεδία της καπιταλιστικής κρίσης, τα πολλά διλήμματα που τέθηκαν, πώς θα σταθούν απέναντι στην ανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων για παράδειγμα, οδήγησε στο ξεσκαρτάρισμα, σε όλα τα αστικά κόμματα, και της τελευταίας ευαισθησίας απέναντι στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Γι αυτό ψήφισαν μαζί τρία μνημόνια, γι αυτό συμφωνήσανε στους νατοϊκούς σχεδιασμούς. Ακριβώς επειδή στα αστικά επιτελεία δεν πιστεύουν ότι υπάρχει πλέον αστικό κόμμα, μεγάλο ή μικρό, που θα λοξοδρομήσει από το βασικό σχεδιασμό που εκπορεύεται από την ΕΕ, θεωρούν ότι τώρα, είναι ανώδυνη η απλή αναλογική. Άρα, είναι καλό μεν για δημοκρατικό αίτημα, έρχεται όμως τώρα, ακριβώς επειδή δεν πιστεύουν ότι θα τους χαλάσει τα σχέδια. Οι στρατηγικές τους συγκλίσεις είναι τέτοιες που δεν κινδυνεύει κανένα αστικό επιτελείο ή επιχειρηματικός σχεδιασμός, είτε στην αστική τάξη της Ηπείρου ή γενικότερα.

Εάν εκλεγείτε, πώς θα κινηθείτε στο αυστηρό πλαίσιο που επιβάλλει ο «Καλλικράτης», σε ό,τι αφορά για παράδειγμα τους προϋπολογισμούς;

Ο.Τ. Το πρώτο που καταγγείλαμε σε σχέση με τον «Κλεισθένη» είναι ότι μεταφέρει αρμοδιότητες και δημιουργεί «δήμους-κράτη» χωρίς προϋπολογισμούς, αλλά με δυνατότητες να φορολογούν, να ιδιωτικοποιούν, να υλοποιούν μια πιο αντιδραστική πολιτική δηλαδή. Δείτε όμως, χωρίς καμία αυταπάτη φυσικά ότι μπορεί να γίνει ο Δήμος ή η Περιφέρεια «νησίδα» όταν ο καπιταλισμός «τσακίζει», μερικά πράγματα που μπορούν να γίνουν: η ΔΕΥΑΙ έχει 10 εκατ. ευρώ ανείσπρακτα ποσά. Το 80% αυτών, αφορά 50 επιχειρήσεις. Η εισπρακτική πολιτική της δημοτικής αρχής και των υπολοίπων δεν αφορά τους επιχειρηματίες, αλλά το φτωχό, λαϊκό κόσμο. Θα μπορούσαν να εισπραχτούν αύριο το πρωί τα 8 εκατ. χρέη; Θα μπορούσαν. Το πρώτο που θα κάναμε λοιπόν, θα ήταν να τα εισπράξουμε και ταυτόχρονα να καταργήσουμε τα ανταποδοτικά τέλη για τους ανέργους και να τα μειώσουμε δραστικά για τον υπόλοιπο εργαζόμενο κόσμο. Πολιτική βούληση δεν υπάρχει όμως, γι αυτό και το 90% των αποφάσεων σε Δήμο-Περιφέρεια παίρνονταν από κοινού, από τους υπόλοιπους.

Δεύτερο παράδειγμα: Θα μπορούσε αύριο το πρωί από τα 23 εκατ. αποθεματικά για τα οποία καμαρώνει η δημοτική αρχή, να δώσει χρήματα για να φτιάξει στοιχειώδεις υποδομές, αντί να χαρίζει «φιλέτα» της πόλης στους επιχειρηματίες ή να τα παραδίδει στην παρακμή-δείτε Γιαννιώτικο Σαλόνι, Λιθαρίτσια;. Και μετά, με ελάχιστο κόστος, αφού συγκροτήσει δημοτικές υπηρεσίες που είναι διαλυμένες, γιατί δήμος σημαίνει υπηρεσίες, άρα και εργαζόμενοι, να φτιάξει στοιχειώδεις χώρους ψυχαγωγίας και αναψυχής για ανέργους, εργαζόμενους, νέες οικογένειες, ηλικιωμένους. Παιδικές χαρές θα μπορούσαν να φτιαχτούν από έναν ξυλουργό, με άδεια. Τι επιλέγει η δημοτική αρχή; Διαγωνισμούς σε πολυεθνικές, τεράστιο κόστος και τελικά, καθόλου υποδομές. Αυτά δεν συμβαίνουν γιατί είναι ανίκανοι, αλλά γιατί από κοινού συμφωνούν να δίνουν εκατομμύρια ευρώ από τον προϋπολογισμό που προέρχονται από «ματωμένα πλεονάσματα» και φορολογία, για την ενίσχυση των μεγάλων ομίλων.

Γ.Π. Τα χρηματοδοτικά εργαλεία που διαθέτει η Περιφέρεια δεν έχουν όλα τους ίδιους βαθμούς δέσμευσης και ελευθερίας. Δεν δίνονται όμως προτεραιότητες σε αντιπλημμυρικά, σε έργα που αφορούν μικρούς αγρότες, αλλά προτείνονται και υλοποιούνται π.χ. για μια μεγάλη επιχείρηση που μπορεί να βγάλει κέρδος. Επίσης, μια Περιφέρεια θα πρέπει πάρει μια πολιτική απόφαση, πχ στις ληστρικές συμβάσεις για τους υδρογονάνθρακες, να αναδείξει το περιεχόμενό τους, το γεγονός ότι στον περιβαλλοντικό έλεγχο είναι «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» από τις ίδιες τις εταιρίες, ή να τα βάζει με τους δημάρχους που ψάχνουν ευκαιρίες να «κλέψουν» μερικές θέσεις εργασίας για τους ψηφοφόρους τους.

Σκεφτείτε να δημιουργείται αυτό το πολιτικό περιβάλλον μέσα από μια Περιφέρεια, η οποία θα βάζει τα ζητήματα έτσι όπως είναι. Εδώ, η περιφερειακή αρχή και ο κ. Καχριμάνης, σε κομβικά ζητήματα όπως οι υδρογονάνθρακες και το φυσικό αέριο, μιλάει με μανιχαϊστικό τρόπο: «Το φυσικό αέριο είναι καλό, όσοι δεν το θέλουν είναι κακοί».

Μια και είπαμε για τους υδρογονάνθρακες, ποια είναι η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης;

Γ.Π. Οι έρευνες για υδρογονάνθρακες που έχουν στόχο να ευνοήσουν μονοπώλια που θα εξορύξουν, διυλίσουν, εμπορευτούν και κερδίσουν, είναι μια διαδικασία ληστρική. Πρόκειται για μη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, λαϊκή περιουσία, που την κλέβει πρακτικά κάποιος άπαξ.

Όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος και την ταχύτητα με την οποία γίνονται οι σεισμικές έρευνες, δεν υπάρχει κανένα θεσμικό πλαίσιο που να ασκεί έλεγχο σε αυτές τις εταιρίες. Ο αρμόδιος δημόσιος οργανισμός είναι ένα κλειστό γραφείο με ελάχιστα άτομα.

Υπό αυτή την έννοια, χωρίς να χτυπάμε και να αμφισβητούμε τους υδρογονάνθρακες και το πετρέλαιο ως μορφή ενέργειας, γιατί δεν μπορούν αυτή τη στιγμή οι ανανεώσιμες πηγές να καλύψουν τις ανάγκες όπως π.χ. νοσοκομεία, μετακινήσεις κ.α., είμαστε κάθετα ενάντια, γιατί γίνεται κλοπή εθνικού πλούτου και δεν θα συνεισφέρει τίποτα στα λαϊκά στρώματα. Χωρίς να σηματοδοτούμε μονόπατα και χωρίς περιεχόμενο, τη μορφή ενέργειας, λέμε όχι στις έρευνες και στην εξόρυξη, με κάθε τρόπο.

Επειδή έγινε μια κριτική στο πρόσφατο συλλαλητήριο και οι οικολογικές οργανώσεις ζητούσαν να μην ψηφιστούν οι παρατάξεις που θέλουν «κρατική εξόρυξη», να διευκρινίσω ότι κανένα αστικό κράτος δεν κάνει από μόνο του εξόρυξη, κάνουν μόνο τα μονοπώλια. Αυτοί λοιπόν που λένε ότι ακόμα και το εργατικό κράτος δεν θα ‘πρεπε να κάνει εξορύξεις, νομίζω κάνουν μια εύκολη κριτική, γιατί και οι ίδιοι, πηγαίνουν με το αυτοκίνητο στη φύση για να τη λατρεύουν, δεν πηγαίνουν με τα πόδια…

Πριν από λίγες μέρες κάνατε μια παρέμβαση για τα χρέη των ΤΟΕΒ. Ποια είναι η πρότασή σας για τη διαχείριση της πρωτοβάθμιας παραγωγής και των προβλημάτων της;

Γ.Π. Αν πάρουμε την αλυσίδα των γεγονότων από την αρχή, η ΔΕΗ χρεώθηκε γιατί έδινε σε ιδιώτες παρόχους με πολύ φτηνή τιμή το ρεύμα, για να πουλάνε σε υψηλότερη τιμή και να έχουν κέρδος. Αυτή η πίεση που ασκείται από μια πολιτική που αφορά την οδηγία της ΕΕ για την απελευθέρωση της ενέργειας, φτάνει στους αγρότες. Αυτοί, κονιορτοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα από τον ανταγωνισμό, χωρίς στήριξη στο κόστος παραγωγής ή στην τιμή πώλησης –η «Δωδώνη» κατρακυλάει την τιμή ακόμα προεκλογικά- και βουλιάξανε στα χρέη και τους λένε τώρα «ρυθμίσεις» ο κ. Ριζόπουλος, «χαμηλότοκα δάνεια» ο κ. Καχριμάνης. Δεν περνάει καν από το μυαλό τους η διαγραφή των χρεών ή μεγάλου μέρους τους, όπως κάνανε με τα πρόστιμα στις εταιρίες εμφιάλωσης νερού. Αυτά, είναι στην ίδια λογική των 120 δόσεων που βάζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους περνάει από το μυαλό το αφορολόγητο, η κατάργηση προπληρωμής φόρου, του τέλους επιτηδεύματος-φόρου που θεσπίστηκε επί ΝΔ και που είναι άδικος, σαν τον ΕΝΦΙΑ-όλα αυτά αναδεικνύουν κάτι ζωτικό: για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τη στηρίζουν, ο μικρός κλήρος στη γη είναι διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Πρέπει συγκεντρωθεί σε μεγαλύτερους κλήρους, να φτάσουμε στους μέσους όρους της ΕΕ, για να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ.  

Όταν η Λαϊκή Συσπείρωση λέει ότι πρέπει να γίνει διαγραφή τόκων, χρεών κ.λπ στους αυτοαπασχολούμενους της πόλης ή του χωριού και να στηριχτεί η παραγωγή σε αντίθεση με τα μονοπώλια, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει τη γενική κατεύθυνση συγκέντρωσης της γης, αλλά είναι μέτρο άμυνας. Για να έχουμε ένα άλλο μοντέλο αγροτικής παραγωγής, αυτό χρειάζεται ένα συνολικό, διαφορετικό πλαίσιο. Δεν μπορούμε να πούμε ψέματα, ότι η Ήπειρος μπορεί να είναι ένα «γαλατικό χωριό αγροτών» σε ένα περιβάλλον μονοπωλιακού ανταγωνισμού. Με την ίδια λογική αντιμετωπίζουμε τη διεπαγγελματική της φέτας, μια ένωση μεγάλων βιομηχάνων, αγροτών, παραγωγών που δημιουργούν την ψευδαίσθηση στους μικρούς, ότι αυτοί, οι μεγάλοι, θα προστατέψουν το σύνολο των αγροτών, αν ενωθούν.

Ο.Τ.  Το ΚΚΕ επιμένει ότι όλες αυτές τις εκλογές τις συνδέει ένα νήμα, από την ΕΕ μέχρι το τελευταίο χωριό της χώρας. Η ΕΕ λέει «το νερό είναι εμπόρευμα». Στα Γιάννενα έχουμε 500 υπηρεσίες, κομμάτι των υπηρεσιών είναι ιδιωτικοποιημένο, τα δίκτυα είναι στην κατάσταση που είναι, το νερό και οι πηγές χωρίζονται ανά χωριό, ανά δήμο, ανά περιφέρεια. Στο βαθμό που δεν γίνεται λαϊκή υπόθεση διεκδίκησης να επιβάλλουμε ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, θα έχουμε ανταποδοτικά, διαλυμένα δίκτυα, αυξημένα κόστη και φαινόμενα όπως, ενώ η περιοχή είναι μισθωμένη σε εταιρίες εμφιάλωσης για 30 χρόνια, με συμφωνία Περιφέρειας, Δήμου και προέδρου τοπικού συμβουλίου, η γη τελικά πουλιέται. Λες και οι επόμενες γενιές δεν πρέπει να αντλήσουν νερό, ούτε ενιαίος, κρατικός φορέας διαχείρισης και κρατικό και κοινωνικό έλεγχο των υδάτων κ.λπ.

Φτάσαμε στο 2019 που όλοι οι υποψήφιοι καμαρώνουν για τα βουνά και τα λαγκάδια μας, αλλά παρά την πρόοδο της τεχνολογίας να αμφισβητείται η ποιότητα του πόσιμου νερού. Αυτά είναι συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και θέλουν σύγκρουση και αυτό θα γίνει με άλλους όρους αν ενισχυθούν οι συνδυασμοί του ΚΚΕ παντού.

Τι θα κάνετε εάν δεν βγει αυτοδύναμη δημοτική ή περιφερειακή αρχή;

Ο.Τ. Είμαστε σίγουροι ότι οι υπόλοιποι έχουν κανονίσει από τώρα τις θέσεις αντιδημάρχων, προέδρων κ.λπ, είτε είναι οι τρεις της ΝΔ, είτε οι τρεις του ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, γιατί έχουν στρατηγική ταύτιση. Μπορεί όμως το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση να είναι δημοτική αρχή; Αυτή τη μάχη δίνουμε και παλεύουμε να είναι. Και εφόσον είναι, αυτές τις θέσεις θα βάζουμε να ψηφίζονται και θα καλούμε το λαό να τις υπερασπίζει και εκεί θα κριθούνε όλοι. Δεν θα πέσουμε στη «λούμπα» πολιτικών, και στον Δήμο Ιωαννιτών, που τσάκισαν τα συμφέροντα του λαού-γιατί όλοι έχουν διοικήσει.

Γ.Π. Εμείς αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα τους πολιτικούς μας αντιπάλους. Γι αυτό θεωρούμε ότι οι «αυτοδιοικητικές» τους θέσεις είναι ενταγμένες σε μια συνολική οπτική που έχουν για τα πράγματα-στηρίζουν «με τα μπούνια» τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Σε όλα τα σημαντικά ζητήματα που αφορούν εργασιακές σχέσεις, την υγεία ως εμπόρευμα, το νερό, τις χρήσεις γης, την ενέργεια, ακόμα και η σιωπή τους δεν είναι επειδή δεν θέλουν να μπλέξουν τα αυτοδιοικητικά με τα πολιτικά. Είναι γιατί αν δεν θες να αλλάξεις τη ροή ενός ποταμιού, λείπεις από κοντά του. Δεν είναι λοιπόν ότι «σέβονται» την αυτοδιοίκηση, αλλά ότι στηρίζουν συνολικά  το αναπτυξιακό μοντέλο, την εξωτερική πολιτική κ.λπ. Οπότε, είναι στην αντίπερα όχθη και δεν μπορούν να υπάρχουν συνεργασίες. Οι συγκλίσεις σε επιμέρους ζητήματα, σε κάτι απλό και λογικό, διαχειριστικό π.χ. μπορούν να υπάρξουν.

Αλλά η δυνατότητα συνεργασίας με βάση τον «Καλλικράτη» δεν αφορά το ελάσσον, το μικρό, το διαχειριστικό, αλλά τα στρατηγικά ζητήματα, τη συνολική πολιτική τους συμφωνία, όπου «κουμπώνουν» και οι επι μέρους ρυθμίσεις. Σε αυτό η Λαϊκή Συσπείρωση δεν μπορεί να συμμετέχει, όχι επειδή δεν θέλει να συνεργαστεί στα επί μέρους, αλλά γιατί η πίεση για ανάκαμψη της οικονομίας της ΕΕ απέναντι σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως και της στρατιωτικής μας εμπλοκής, θα δυναμώσει την πίεση να «τρέξουν» κατευθύνσεις της ΕΕ.

Το επόμενο διάστημα θα είναι συγκρουσιακό για τη Λαϊκή Συσπείρωση. Και στον Δήμο και στην Περιφέρεια. Είμαστε σίγουροι ότι τα Εργατικά Κέντρα που είναι πολλά στο ΠΑΜΕ, οι αγροτικοί σύλλογοι στους οποίους πρωτοστατούν οι κομμουνιστές και οι φίλοι τους, είναι η εγγύηση ότι ο,τιδήποτε αποκαλύπτεται μέσα στο περιφερειακό ή δημοτικό συμβούλιο, να πάρει και τη μορφή δράσης μέσα στην κοινωνία.  

Ευχαριστούμε πολύ

Ευχαριστούμε και εμείς