Τα μυστικά του βάλτου

«Οι Creedence Clearwater Revival, μια σχολική μπάντα από το Ελ Τσερίτο της Καλιφόρνια, έβγαλε το δεύτερό της δίσκο παραμονή Φώτων (για τον ανατολικό κόσμο), το 1968».

Κάπως έτσι θα μπορούσε να είχε ανακοινωθεί η κυκλοφορία του Bayou Country, του δίσκου όπου οι CCR απέδειξαν ότι το roots rock, που τότε δεν το λέγανε ακόμα έτσι, μπορούσε να «βγάζει δόντια» και να γίνεται «ροκ του βάλτου».

Προς επίρρωση αυτού, το καλύτερο κομμάτι του δίσκου ήταν το Born on the Bayou, έστω και αν η επιτυχία και η πιο «ολοκληρωμένη» σύνθεση, ήταν το Proud Mary.

Και τα δύο κομμάτια ήταν σε ένα βαθμό, αυτοβιογραφικά, του Τζον Φόγκερτι, αμφισβητούμενου (αργότερα…) ηγέτη της μπάντας.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Το μεν Proud Mary περιγράφει τη φάση της ζωής του, μετά την απόλυσή του από την Εθνική Φρουρά, που στα μέρη των βάλτων, στις ΗΠΑ, δεν ήταν πάντα μια απλή υπόθεση (βλ. Southern Comfort του Γουόλτερ Χιλ).

«Προσπάθησα να είμαι εντελώς στιχουργός, χωρίς κιθάρα στα χέρια, κοιτώντας, αργά το βράδυ, άδειους τοίχους στο διαμέρισμά μου. Τα μικρά διαμερίσματα έχουν καταπληκτικούς γυμνούς τοίχους, ειδικά αν δεν έχεις λεφτά να βάλεις τίποτα επάνω τους», περιέγραφε αργότερα ο ίδιος, για το πώς έγραψε ένα τρομερό κομμάτι που τοποθετείται στο Νότο, χωρίς να έχει ζήσει ποτέ εκεί.

To Bayou Country δεν ήταν απλά μια δισκάρα, αναλλοίωτη από το πέρασμα του χρόνου. Ήταν η αρχή μιας δημιουργικής καταιγίδας των CCR, οι οποίοι, μέσα στο 1969 έβγαλαν συνολικά τρεις δίσκους. Επτά μήνες αργότερα, το Green River και το Willy and the Poor Boys, που, αν αγαπάτε το μουσικό εαυτό σας, θα πρέπει να τα ακούσετε όλα μαζί…