The Sinner: μην ξεγελιέσαι από τα φαινόμενα

Το Netflix φτιάχνει σειρές κυριολεκτικά με το κιλό πλέον. Κάποιες είναι κάκιστες (εντάξει, μόνο ταινίες του είναι κάκιστες), κάποιες μέτριες, κάποιες άλλες καλές ή και πολύ καλές.

Το Sinner (που ειναι του USA network για την ακρίβεια) είναι σίγουρα μια από αυτές που αξίζουν περισσότερης αναφοράς όμως.

Καταρχάς, ο χαρακτηρισμός «True Detective των φτωχών», όσο άριστα περιγραφικός και να είναι, ταιριάζει περισσότερο σε άστοχο παραλληλισμό του Αντρέα Πίρλο με τον Αντρέα Τάτο και αδικεί τη σειρά.

Ωστόσο, η ιδέα είναι κάπου εκεί: συνηθισμένοι άνθρωποι διαπράττουν εγκλήματα, τα οποία όμως δεν είναι ποτέ μόνο αυτά που φαίνονται. Αφαιρέστε τη μεγαλειώδη ατμόσφαιρα του True Detective, καθώς και όλες τις αισθήσεις του μεταφυσικού και προσθέστε έναν πολύ καλό για τα δεδομένα του Μπιλ Πούλμαν, στην πρώτη σεζόν.

Ο Πούλμαν λοιπόν, ένας αστυνομικός που προσπαθεί να «ταιριάζει» στο περιβάλλον του, αλλά δεν παύει να έχει ιδιαίτερες αδυναμίες και ακόμα ιδιαιτερότερα πάθη, είναι πολύ οξυδερκής για να του φτάνει μια απλή παραδοχή ενοχής. Έτσι, ουσιαστικά αναλαμβάνει να αποδείξει τι κρύβεται (και αν κρύβεται κάτι) πίσω από μια υπόθεση που διαταράζει την κανονικότητα μιας τοπικής κοινωνίας.

Να μην τα πολυλογούμε, το Sinner είναι από τις καλές γενικώς και αστυνομικές ειδικώς, σειρές του Netflix και, καιροί που είναι, «διυλίζει» μια πιο κρυφή εικόνα των πραγμάτων, η οποία μας ξεφεύγει συχνά, σε καιρούς που όλος ο κόσμος έχει γίνει δικαστής…