Οι Blind Guardian στη Μέση Γη

Υπάρχει ένας όρος στη μουσική που καθορίζει ένα σχετικά συγκεκριμένο κοινό: χατζημεταλάς. Αυτός ο όρος βρήκε το απάγκιο του πριν 24 χρόνια συν κάτι μέρες, όταν οι (Γερμανοί) Blind Guardian κυκλοφόρησαν το Nightfall in Middle Earth.

To άλμπουμ δεν ήταν απλά ένα (μελωδικό speed) μέταλ άλμπουμ. Ήταν (και είναι) μια από τις καλύτερες μουσικές μετερμηνείες του σύμπαντος του Τόλκιν.

Ναι, το Nightfall in Middle Earth έχει φουλ Φέανορ, Νόλντορ, σίλμαριλς, Μόργκοθ, Σάουρον και όλα τα σχετικά. Επίσης, είναι μια διαχρονική δισκάρα.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Οι BG δεν ήταν νέοπες τότε, το 1998. Το Nightfall… ήταν ο έκτος τους δίσκος, αλλά και αυτός που συμπλήρωνε τη μετάβασή τους από το γερμανικό speed με γρέζια, σε μια πιο οπερετική και μελωδική εκδοχή. Ήδη, από το Imaginations from the Other Side είχαν δώσει σχετικά δείγματα, αλλά το Nightfall… ήταν κόνσεπτ.

Ήταν πρακτικά η συνάντηση των αδιαφιλονίκητων φωνητικών ικανοτήτων του Χάνσι Κούρτς με τη διπλή κιθαριστική επέλαση των Όλμπριχ (κυρίως) και Σίπεν.

Επίσης, οι BG μπόρεσαν να μεταφέρουν την εγγενή τους αγάπη για το έργο του Τόλκιν με τρόπο που δεν το έκανε ούτε αυτό, αλλά ούτε τη μουσική τους, γραφικά.

Η θεματική πηγάζει από την Πρώτη Εποχή, πράγμα που σημαίνει ότι «παίζει» το μισό και πλέον Σιλμαρίλιον και οι ιστορίες του: Ο Πόλεμος της Οργής, η Ουνγκόλιαντ με τον Μόργκοθ καταστρέφουν τα Δύο Δέντρα, η Κατάρα του Φέανορ, ο Μαέδρος δεσμώτης, η ιστορία του Μπέρεν και της Λούθιεν και φυσικά, το κομμάτι που (και φέτος το καλοκαίρι) θα δοξάσει το ελληνικό κοινό: Το Mirror Mirror είναι η ιστορία του Τούργκον και της μυθικής κρυφής πόλης, Γκοντόλιν.

Εν γένει, το Nightfall in Middle Earth είναι φτιαγμένο από όλα εκείνα τα υλικά που κάνουν τον απαιτητικό (χατζη)μεταλά, αλλά και ένα κοινό εκτός αυτού του ακροατηρίου. Και σήμερα, παραμένει ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του σκληρού ήχου.