Holy Diver: 38 χρόνια στην πλάτη της τίγρης

Τέτοιες μέρες, πριν από 38 χρόνια, ο Ρόναλντ Παντεβόνα ή Ronnie Dio, είχε φύγει από τους Sabbath και περνούσε και αυτός, όπως ο Όζι νωρίτερα, σε σόλο καριέρα.

Το έκανε με τον ίδιο εκκωφαντικό τρόπο, κυκλοφορώντας το Holy Diver, ένα από τα πιο εμβληματικά άλμπουμ του μέταλ. Πήρε μαζί του τον Βίνι Άπισι, τον ντράμερ στο Mob Rules και προσέλαβε επίσης ένα τότε παιδί θαύμα της κιθάρας, τον Βιβ Κάμπελ, ξεκινώντας έτσι τη μακρά παράδοση να βρίσκει τρομερούς κιθαρίστες. Στο μπάσο, προσέλαβε τον παλιό συνάδελφο από τους Rainbow, Τζίμι Μπέιν.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Ο δίσκος ήταν όσο πιο Dio γινόταν: Μυθικές εξιστορήσεις, δράκοντες, μαγικά, ξένοι που δεν πρέπει να τους μιλάς, τίγρεις με αναβάτες, ο Μάρεϊ στο εξώφυλλο να προσθέτει λίγο από τη, γραφική σήμερα, τρομερή τότε, σκοτεινή πινελιά και μουσική με ίσως τα καλύτερα φωνητικά του μέταλ (μετά τον Όζι).

Μουσικά, ο δίσκος πήγαινε ένα βήμα παραπέρα από το Heaven and Hell, βαδίζοντας οριστικά πλέον στα «μεταλλικά μονοπάτια» και τη φωνή του Dio δεσπόζουσα παντού. Εκτός από το ομώνυμο, που είναι μια ιστορία από μόνο του, ο δίσκος περιέχει το Stand up and Shout, στο όνομα του οποίου «πίνουν νερό» οι power μεταλλικές μπάντες, το Don’t Talk to Strangers και την έτερη επιτυχία του δίσκου, το Rainbow in the Dark, που σημείωνε μεταξύ άλλων ότι τα πλήκτρα δεν είναι μια αποκλειστική υπόθεση των Yes.

O ογκόλιθος με το σχεδόν απλοϊκό και ταυτόχρονα επικό στίχο όμως, ήταν το ομώνυμο κομμάτι. Παρότι ο Dio δεν έγραψε το κομμάτι όσο ήταν στους Sabbath, όπως λέει μια από τις επικρατούσες αφηγήσεις, μοιάζει σίγουρα να έρχεται από κάποιο session της μπάντας κάπου το ’79-’80. Ωστόσο, το Holy Diver δεν είναι «κάτι που περίσσεψε», αλλά ένα από τα πιο επιδραστικά, επιτυχημένα, βαρύγδουπα και ανατριχιαστικά riffs στην ιστορία της σκληρής μουσικής.

Επίσης, περιέχει το στίχο «Καβάλησε την τίγρη/μπορείς να δεις τις ρίγες της, αλλά ξέρεις ότι είναι καθαρή», οπότε τι άλλο να ζητήσει κανείς στον συνθετικό τομέα του επικού και ταυτόχρονα, σουρεαλιστικού;

Σήμερα, 38 χρόνια μετά, δύο από τους συντελεστές του δίσκου, ο Μπέιν και ο Dio δεν είναι πια στη ζωή. Ο Άπισι έχει παίξει με όλο τον κόσμο και ο Κάμπελ, ο οποίος όταν γράφτηκε ο δίσκος ήταν μόλις 20 χρονών, έχει παίξει με τον άλλο μισό κόσμο, με σταθερή αναφορά τους Def Leppard.