Οι βιρτουόζοι από την Πασαντίνα

To 1978, στις 10 Φεβρουαρίου, ο Έντι βαν Άλεν  ήταν μόλις 23 ετών και τον έλεγαν «Έντουαρντ Λούντβιχ» γιατί είχε γεννηθεί στο Άμστερνταμ. Επειδή όμως ήταν ένας μιγάς για τους Ολλανδούς, λόγω της καταγωγής της μητέρας του από την Ιάβα, έπεφτε θύμα παρενοχλήσεων και έτσι, η οικογένεια πήρε την απόφαση να μετακοικήσει στην Καλιφόρνια.

Και ο Έντι έγινε πιο Καλιφορνέζος από ποτέ.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Στις 10/2/78 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ της μπάντας που είχε το όνομα του Έντι και του αδελφού του, Άλεξ. Το αστείο είναι ότι τα αδέρφια και ειδικά ο Έντι δεν ήταν ικανοποιημένα με το αποτέλεσμα των πρώτων ηχογραφήσεών τους, παρότι αυτές τους είχαν προσφέρει, όχι απλά τις πρώτες εμφανίσεις στην Πασαντίνα και τα πρώτα sold-out, αλλά και μια γνωριμία με τον Τζιν Σίμονς, των Kiss.

Βρέθηκαν με ένα συμβόλαιο με τη Warner και τρεις βδομάδες ωρών σε στούντιο.

Και έτσι, έβγαλαν το πρώτο τους άλμπουμ., μαζι με τον κολλητό τους από το κολλέγιο, τον υπερκινητικό Ντέιβιντ Λι Ροθ.

Το άλμπουμ ήταν δύο πράγματα: Μια εγκυκλοπαιδικού-ακαδημαϊκού τύπου «πώς να κάνετε πράγματα που μοιάζουν ακατόρθωτα στην κιθάρα» και ένα τεράστιο εμπορικό ορόσημο για τη μουσική και τη μπάντα. Εκτός από το γεγονός ότι πήγε κατευθείαν στο 19 του Billboard, ξαφνικά η «μετα-γκλαμ» παρουσία και ήχος των Van Halen γινόταν ο προάγγελος του (μισητού) καλιφορνέζικου hair metal των ‘80s. Σε μια δεκαετία, οι βάτες θα κατακτούσαν τις σκηνές και τον κόσμο…

Ωστόσο, το άλμπουμ είναι ένα μουσικό έπος, κυρίως χάρη στα πράγματα που έβγαζε από τις άκρες των δακτύλων του ο EVH. Εκτός από τα «σίγουρα», δηλαδή το Ain’t Talking ‘bout Love και τη διασκευή του You Really Got Me των Kinks, το Eruption ήταν για πολύ καιρό το κομμάτι που έβαζαν σε αργές στροφές όσοι-ες είχαν μια κιθάρα και προσπαθούσαν να καταλάβουν πώς στο καλό έκανε όλα αυτά που έκανε, ο Έντι.

Ο δίσκος τους οδήγησε στα openings για τους Journey, που τότε είχαν μυθικές διαστάσεις (και φουλ βάτες…), αλλά και στους Sabbath, στις συναυλίες τους στις ΗΠΑ για το ατυχές Never Say Die.