Να περάσει ο επόμενος

Το 1971, τα πράγματα είχαν πάνω-κάτω ως εξής: Ο Νίξον ήταν μια χαρά, ο αμερικάνικος στρατός στο Βιετνάμ, όχι. Τα παντελόνια κατέληγαν σε καμπάνες, τα πουκάμισα σε γιακάδες-πτερύγια Μπόινγκ 747. Οι φαβορίτες ήταν παχιές και το μαλλί, ήταν τουλάχιστον λασπωτήρας.

Μέσα σε αυτό τον πολιτικοαισθητικό κυκεώνα, οι Who, η πιο φασαριόζα μπάντα που πέρασε από τούτο τον πλανήτη, έβγαζε έναν Αύγουστο, το καλύτερο άλμπουμ της και ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών: το Who’s Next.

Οι Who το 1971 ήταν ήδη παλαίουρες, πρώην mods, σε έναν πόλεμο χωρίς στρατούς, με σχεδόν δέκα χρόνια θητείας και ήδη, μεγάλες επιτυχίες στο παλμαρέ τους. Επίσης, ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης.

Το Who’s Next όμως ήταν αυτό που τους επανέφερε στη ζωή. Η ηγεμονεύουσα μορφή του Πιτ Τάουνσεντ έχει βάλει τη σφραγίδα της σε κάθε κορυφαία στιγμή του άλμπουμ, από την επιλογή των καλεσμένων μέχρι το πιανάκι του Baba O’ Riley. Η μπάντα όμως ήταν τόσο ομοιογενής, ακόμα και στη λίγο πριν όλοι πλακωθούν με όλους, που αυτή η «μονοκρατορία» δεν φαίνεται. Ο Ντώλτρι είναι πληθωρικός στο μικρόφωνο και οι άλλοι δύο είναι η κορυφαία ρυθμική που έπαιξε ποτέ σε ροκ εν ρολ μπάντα.

Μεταξύ των καλεσμένων του δίσκου, υπήρξαν ο Λέσλι Γουέστ των Mountain στην κιθάρα του Love ain’t for keeping, ο Αλ Κούπερ στην εναλλακτική εκδοχή του Behind blue eyes, ο Ντέιβ Άρμπας στο βιολί, κ.α.

Ο οβελίσκος του εξωφύλλου, μπροστά στον οποίο φωτογραφίζονται τα μέλη της μπάντας, είναι υπαρκτός. Βρισκόταν κάπου στο Ντάραμ, από όπου η μπάντα επέστρεφε, μετά από συναυλία.

«Κάναμε αρκετές πόζες, κάποιες από αυτές εμπνευσμένες από την ‘Οδύσσεια του διαστήματος’ του Κιούμπρικ. Πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι κατουρήσαμε σε ένα μονόλιθο που συγκρατούσε σκουπίδια. Ήταν μέσα σε μια χωματερή…» περιγράφει ο Ίθαν Ράσελ, ο αμερικάνος φωτογράφος που πήρε τη φωτό του εξωφύλλου.

Κάπως έτσι λοιπόν, πριν από 47 ολόκληρα χρόνια, γράφτηκαν εννιά από τα καλύτερα κομμάτια του ροκ εν ρολ. Το τελευταίο εξ αυτών, λέει μεταξύ άλλων:

«I'll tip my hat to the new constitution
Take a bow for the new revolution
Smile and grin at the change all around
Pick up my guitar and play
Just like yesterday
Then I'll get on my knees and pray
We don't get fooled again»…