Led Zeppelin, οι δεύτεροι του ονόματός τους

Πριν από 51 χρόνια, στις 22 Οκτωβρίου 1969, κυκλοφόρησε ένα από τα σημαδιακότερα και κλασικότερα άλμπουμ του ροκενρόλ: Το Led Zeppelin II.

Καταρχάς, ήταν το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας, όπως μαρτυράει και ο τίτλος, αλλά και το δεύτερο μέσα στην ίδια χρονιά. Πλέον όμως, από τη «λεηλασία» των μπλούζμεν που συνέβαινε στο πρώτο, με αρκετό στυλ βεβαίως, τώρα οι Zep προχωρούσαν σε πιο «δικά» τους μονοπάτια.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή, εδώ:

Όχι ότι σταμάτησαν να λεηλατούν ήδη γνωστούς ήχους, ωστόσο τώρα φαινόταν ότι δεν ήταν τίποτα τυχαίοι. Το Lemon Song «έκλεβε» ανοιχτά τον Howlin’ Wolf ενώ το Bring it On Home ήταν διασκευή σε κομμάτι που έγραψε ο Γουίλι Ντίξον, ο τύπος που παίζει να έχει βάλει το χέρι του στο 80% της μπλουζ δισκογραφίας.

Ο δίσκος όμως είχε τα κόλπα του Πέιτζ και του Μπόναμ. Το Whole Lotta Love είχε τον καταιγισμό που παρήγαγαν αυτοί οι δύο βασικά, ενώ έκαναν το κομμάτι τους και σε άλλα κομμάτια όπως ο Moby Dick και το Heartbreaker.

Η πιο ουσιαστική εικόνα όμως, τη συνέθεταν κομμάτια όπως το Ramble On, όπου συμμετείχε περισσότερο και ο Πλαντ.

Ο δίσκος ήταν το «διαβατήριο» των Zep για την επιτυχία. «Εκθρόνισε» το Abbey Road των Beatles από τους πίνακες επιτυχιών, ανέδειξε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών (το Whole Lotta Love) και θεωρήθηκε «αρχετυπικό δείγμα του heavy metal». Κακώς, γιατί ήδη υπήρχαν οι Blue Cheer…

Μνημειώδες είναι και το εξώφυλλό του. Πολύ πριν εμφανιστεί το Photoshop, o Ντέιβιντ Τζούνιπερ, ο δημιουργός του, πέρασε τα μέλη του συγκροτήματος σε φωτογραφία του Flying Circus, της μοίρας που διοικούσε ο «Κόκκινος Βαρώνος» στη γερμανική αεροπορία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η δε γυναικεία παρουσία, είναι μια γαλλίδα ηθοποιός, η Ντελφίν Σιρίγκ, η οποία τότε πρωταγωνιστούσε σε μια αντιπολεμική σάτιρα, μαζί με τον Φιλίπ Νουαρέ.