H πρώιμη έκσταση των Scorpions

Οι Scorpions σήμερα είναι μια μπάντα με 50+ χρόνια ύπαρξης, που είναι και λίγο θέμα ανεκδότων, ενώ τους συνοδεύει και ο προσδιορισμός «οι γερμανοί Πυξ Λαξ» λόγω της γνωστής, μόνιμης, «τελευταίας περιοδείας» που δεν τελειώνει ποτέ.

Πριν όμως 47 χρόνια και μια μέρα, οι Scorpions ήταν μια πάρα πολύ ζόρικη μπάντα, που στις τάξεις της είχε τον καλύτερο γερμανό κιθαρίστα όλων των εποχών, τον Ούλι Τζον Ροθ και έβγαζε το In Trance.

Μπορείτε να στηρίξετε τον Τύπο με μια συνδρομή εδώ

Ήταν το 3^ο άλμπουμ της μπάντας, μετά τα δύο πρώτα όπου οι Scorpions ήταν βασικά ένα kraut-prog συγκρότημα με πολύ θετικά δείγματα. Το In trance όμως ήταν κάτι άλλο. Ήταν ο δίσκος που έδειχνε ότι η μπάντα μπορούσε να κατακτήσει τον (μουσικό) κόσμο ή και να μην το κάνει και απλά να γίνει μια εμπορική μπάντα που θα κατέληγε λίγο cheesy, χωρίς όμως ποτέ να ξεχάσει πώς γράφεται ένα πιασάρικο ριφ.

Το άλμπουμ ξεκινούσε με το επιθετικό Dark Lady και περνούσε άμεσα στη «δυαρχία» των Σένκερ-Μάινε με το ομώνυμο και πιο γνωστό κομμάτι του δίσκου, το In Trance.

Τα ακόμα καλύτερα όμως ήταν αργότερα: το Robot Man που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά, συν το Night Lights, και πάνω από όλα το καλύτερο ίσως κομμάτι που έχει γράψει αυτή η μπάντα: το Living and Dying.

Ο μύθος του συγκεκριμένου άλμπουμ δεν θα ήταν πλήρης, αν δεν υπήρχε το εξώφυλλο του Μίκαελ φον Γκίμπουτ. Αυτός, είναι ένας από τους σημαντικότερους γερμανούς φωτογράφους και ταυτόχρονα ένας τύπος που τότε (και τώρα), δήλωνε ως επιρροές τους υπαρξιστές φιλοσόφους.

Ο φον Γκίμπουτ λοιπόν φωτογράφισε ένα… αρκετά ανήλικο μοντέλο με μια στρατοκάστερ. Το εξώφυλλο λογοκρίθηκε τον επόμενο χρόνο, που το άλμπουμ έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ και «σκοτείνιασε» ώστε να μη φαίνεται το εκτεθειμένο στήθος της κοπέλας. Σύμφωνα με τον Ροθ τον 70s «ήταν μια ιδέα του συγκροτήματος», αλλά ο ίδιος, πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια υποστήριξε ότι ήταν ιδέα της εταιρίας.