Η μέρα που το μενού είχε… ποντίκια

Το 1969 και το 1970, το… μενού του ροκ εν ρολ ήταν κάπως ειδεχθές: οι Black Sabbath πρότειναν το 1970 «ποντικοσαλάτα» (Rat salad) στο Paranoid και ένα χρόνο νωρίτερα, ο μέγιστος Φρανκ Ζάπα είχε στο μενού… ψητό.

Πριν από 49 χρόνια λοιπόν, τέτοιες μέρες, ο Φρανκ Ζάπα που ήδη είχε ιστορία με τους Mothers of Invention, έβγαλε το Hot Rats. O έτσι και αλλιώς ιδιόρρυθμος μάγιστρος της κιθάρας και της μουσικής σύνθεσης εν γένει, συνασπίστηκε με άλλους, όχι συνηθισμένους τύπους, όπως πχ ο Captain Beefheart και το αποτέλεσμα, ήταν ένας δίσκος… ακατάτακτος.

Χωρίς να είναι εντελώς fusion jazz, το Hot Rats δεν ήταν και ένα κλασικό ροκ εν ρολ δημιούργημα της ψυχεδελικής περιόδου. Χωρίς να είναι ένα προσωπικό μουσικό άλμπουμ, το άστρο του Ζάπα έλαμπε σε όλα τα βινυλιακά αυλάκια. Χωρίς να προδίδει την πρωτοπορία, πλάκωνε τα κιθαριστικά σόλο με τρόπο που θα ξεσήκωνε και το πιο δύσπιστο κοινό.

Δεν ήταν μόνο αυτά όμως που συνέθεταν το μεγαλείο του Hot Rats. Ο Beefheart έβαζε τις απαραίτητες πινελιές παράνοιας, ειδικά στο Willy the Pimp, ενώ το «κάνω βόλτα με κάμπριο στο Σεν Τροπέ» Peaches in regalia, θα μπορούσε εξίσου να συνοδεύει είσοδο του Λάμπρου Κωνσταντάρα στο καρέ με Ρίκα Διαλυνά, αλλά και να χαρακτηρίζεται (και να είναι) ένα από τα κορυφαία fusion κομμάτια όλων των εποχών.

Αυτός ήταν άλλωστε ο Φρανκ Ζάπα. Ένας ικανότατος εγωκεντρικός καραγκιοζάκος που διένειμε ελεύθερα το αστείρευτο ταλέντο του στον κόσμο….