Boba Fett: Το σύμπαν των οπαδών

Η δεύτερη σεζόν του Mandalorian ήταν… ανθυγιεινά απολαυστική Τι βάζει ο Τζον Φαβρό στα πράγματα που δημιουργεί και είναι τόσο… ανθυγιεινά νόστιμα; Το Book of Boba Fett ή η δεύτερη σεζόν του Mandalorian (όπως και να το πείτε, μέσα είστε), είχε ένα βασικό συστατικό που μπορεί να απογειώσει ή να στείλει στα σκουπίδια τη συνταγή: τον Ρόμπερτ Ροντρίγκες.

Η δεύτερη σεζόν της καλύτερης Star Wars παραγωγής των τελευταίων δεκαετιών ήταν  χορταστική, αφενός γιατί λογικά οι εταιρίες «κερνάνε» πλέον τον Φαβρό τα cgi’s μετά την κατανάλωση που έκαναν οι ταινίες της Marvel, αφετέρου γιατί ο δημιουργός της σειράς είναι κανονικός οπαδός του κόσμου του Star Wars. Οπότε, κάνει και λίγο το κομμάτι του.

Έτσι, επανέφερε κάπως εκβιαστικά τον Μαρκ Χάμιλ ως 30άρη και… δάσκαλο πλέον, σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές συνδέσεις με τη βασική ιστορία και μετά, να κάνει… γουέστερν.

Το Book of Boba Fett είναι κανονικό διαστημικό γουέστερν και καλό κιόλας. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά: άγριες ματιές στην έρημο, εξάσφαιρα (ή εξάκτινα…) που είναι έτοιμα να ξεράσουν φωτιά, μονοπλάνα στα πρόσωπα μονομαχιών, όλα.

Είναι όμως και λίγο… Στρατιώτης Ράιαν. Μάχες εκ του συστάδην, αναπάντεχες μεταβολές της ισορροπίας δυνάμεων, πιστολίδι, βαρέα όπλα κ.λπ.

Είναι και λίγο… Raid με απρόσμενο ξυλίκι, αλλά και ελαφρώς «μεσαία τριλογία» με μονομαχίες στο απύθμενο σύμπαν.

Εν ολίγοις, είναι όλα αυτά που θα έφτιαχνε ένας οπαδός που ονειρευόταν διάφορες εξελίξεις μόλις έβγαινε από το σινεμά που έπαιζε «Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται» και έφτιαχνε δικές του ιστορίες με τα action figures μόλις γύριζε σπίτι του.

Όσο για τον Ροντρίγκες, είναι απλό: Σε ένα διάλειμμα από θέαση τριλογιών Star Wars, βάζεις το From Dusk till Dawn και κάπου στο «Cucarachas Enojadas» σκέφτεσαι «καλά, τέλειο θα ήταν να φτιάξει αυτός μια ταινία Star Wars»…