![[300,399] Ψιχάλες](https://openweathermap.org/img/wn/03n@2x.png)
Ο Μιχάλης Αράπογλου, ο αρχιτέκτονας, συγγραφέας και πολύ αγαπητός φίλος, πέθανε στα 76 του χρόνια.
Γεννήθηκε το 1945 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική και γεωγραφία στο Παρίσι. Διετέλεσε επιστημονικός διευθυντής του συλλόγου με την επωνυμία Κέντρο Ερευνών Ζαγορίου, καθώς και καλλιτεχνικός διευθυντής του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ιωαννιτών. Στη δεκαετία του ’90, έκανε ραδιοφωνικές παραγωγές για το Δημοτικό Ραδιόφωνο του Δήμου Ιωαννιτών.
Ήταν ενεργό μέλος από διάφορες διοικητικές θέσεις, της Εταιρείας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου. Ως συγγραφέας έγραφε συχνά με το ψευδώνυμο Μιχάλης Αρράς.
Έγραψε ποιήματα και διηγήματα, καθώς και σχεδίασε σκηνικά και κοστούμια για θεατρικά έργα και παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου χορού. Είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια βιβλίων επιστημονικού και λογοτεχνικού χαρακτήρα. Συνέθεσε αφίσες και προγράμματα για πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Ήταν συχνός αρθρογράφος στον τοπικό Τύπο και δημιούργησε πλούσιο και σημαντικό έργο καταγραφής της Ηπείρου και των τόπων της, είτε μόνος, είτε σε συνεργασία με άλλους, όπως τον καθηγητή Βασίλη Νιτσιάκο.
Ένα αντίο, με τα δικά του λόγια από το «Μαντείο του αχειροποίητου χρόνου και τόπου»:
«Στις αρχές της δεκαετίας του '70, φοιτητής ακόμη, επισκέφθηκα για πρώτη φορά την Ήπειρο. Τη χρονική περίοδο εκείνη, σπούδαζα αρχιτεκτονική στο Παρίσι και οι περισσότεροι από τους Έλληνες φοιτητές της σχολής μου ήταν Ηπειρώτες. Έτσι, ύστερα από πρόσκλησή τους το καλοκαίρι του 1972 βρέθηκα στα Γιάννινα.
Βέβαια, ούτε που το φανταζόμουν τότε, πως η Ήπειρος θα γινόταν ο τόπος της μόνιμης διαμονής μου. Μεταξύ άλλων, στο Παρίσι γνώρισα και τους μετέπειτα κουμπάρους μου Νέστωρα Μπαμίδη και Τέτα (Βασιλική) Μπαλτογιάννη, από τους οποίους κάποια στιγμή πληροφορήθηκα, πως ο πανεπιστημιακός καθηγητής Σωτήρης I. Δάκαρης διενεργούσε ανασκαφές στην Ήπειρο και ειδικότερα στην αρχαία Δωδώνη».
Η μεγάλη αγάπη του Μιχάλη Αράπογλου ήταν το Ζαγόρι. Πριν λίγους μήνες, είχε γράψει στον Τύπο Ιωαννίνων ένα άρθρο με τίτλο «Ζαγόρι, χαλασιά μου» (διαβάστε εδώ).
