Το αιώνιο σημάδι του Μπομπ Ντίλαν

Πώς, αλήθεια, μπορεί να ακούγεται ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε 55 ολόκληρα χρόνια πριν; Αν πρόκειται για το Bring it all back home του Μπομπ Ντίλαν, ακούγεται καταπληκτικά, ειδικά σε συνθήκες… κατ’ οίκον εγκλεισμού.

Ο δίσκος είναι ο πέμπτος του Ντίλαν και κυκλοφόρησε στις 22 Μαΐου 1965. Σηματοδότησε την «ηλεκτρική μετάβαση» του δημιουργού, για την οποία το κοινό τον… τραμπούκισε επαρκώς τότε. Ωστόσο, ο δίσκος ήταν και παραμένει ένα διαμάντι της μουσικής τέχνης.

Στο άλμπουμ έπαιξαν μεταξύ άλλων ο Τζον Σεμπάστιαν και ο Τζον Χάμοντ. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κομμάτι, ο δίσκος είναι συγκλονιστικός και αφόρητα επιδραστικός. Η Τζόαν Μπαέζ, με την οποία είχε σχέση τότε ο Ντίλαν, περιγράφει ένα δημιουργό σε μόνιμη δημιουργική εσωστρέφεια, που κάθε φορά που σηκωνόταν από τη γραφομηχανή του, είχε ένα καινούργιο κομμάτι σχεδόν έτοιμο.

Αυτά δε, στοίχειωσαν πολύ κόσμο, για πάντα: Subterranean Homesick Blues, Maggie’s Farm, Gates of Eden, το mr Tambourine man που σχεδόν ταυτόχρονα έπαιξαν και οι Byrds και φυσικά, οι δύο κορυφαίες στιγμές του άλμπουμ: Το It’s alright ma (I’m only bleeding) και το It’s all over now baby blue, που αν το έχεις ακούσει (και) από Last Drive, αντιλαμβάνεσαι το πόσο διαχρονικό και επιδραστικό κομμάτι είναι.

Το επίσης διάσημο εξώφυλλο, απεικονίζει τον Ντίλαν με τη γάτα του (που λεγόταν Rolling Stone παρεμπιπτόντως) και τη Σάλι Γκρόσμαν, τη σύζυγο του ατζέντη του, Άλμπερτ Γκρόσμαν. Γύρω τους είναι αραδιασμένα μεταξύ άλλων το Κing of the Delta Blues Singers του Ρόμπερτ Τζόνσον, το India’s Master Musician του Ραβί Σανκάρ, ένα φύλλο του Time.

Επίσης, τα μανικετόκουμπα του Ντίλαν, είναι δώρο της Μπαέζ. Δέκα χρόνια μετά, η Μπαέζ θα γράψει τους εξής στίχους:

Ten years ago
I bought you some cufflinks
You brought me something
We both know what memories can bring
They bring diamonds and rust

…στο Diamonds and rust.