«Στις 15 Μαΐου, επιστρέφουμε το λογαριασμό σε Μητσοτάκη και Καχριμάνη»

Ο Θ. Οικονόμου, ελεύθερος επαγγελματίας, πρώην βουλευτής Ιωαννίνων και μέλος της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ, γράφει ενόψει των εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ

Αναμφίβολα, το πιο σημαντικό κοινωνικό ζήτημα για την πλειοψηφία των Ελλήνων είναι η ακρίβεια.  Το βιοτικό επίπεδο συρρικνώθηκε απότομα και δραστικά, κυρίως λόγω  του κόστους ενέργειας, με αποτέλεσμα να εξελίσσεται σε διαρκή αγώνα επιβίωσης.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να αποδώσει το πρόβλημα αποκλειστικά στον πόλεμο, αποσιωπώντας τις δικές της επιλογές. Η άνοδος τιμών όμως ξεκίνησε μήνες πριν τον πόλεμο, λόγω ακριβώς των ιδεολογικών της εμμονών και επιλογών. Από τη μία, εντέχνως υποτιμούσε το φαινόμενο και έλεγε πως πρόκειται για κάτι  παροδικό ενώ  ταυτόχρονα από την άλλη, παραχωρούσε δημόσιες υποδομές σε ιδιωτικά funds, δημιουργούσε  μηχανισμούς κερδοσκοπίας, όπως η ρήτρα αναπροσαρμογής και ανακοίνωνε επιδοτήσεις ρεύματος- σταγόνες στον ωκεανό- όπως και η τελευταία. Από την αρχή, ευνόησε τα καρτέλ και την ολιγαρχία και συνεχίζει να το κάνει σε βάρος της πλειονότητας των πολιτών.

Το ότι κυριαρχεί η ακρίβεια δε σημαίνει πως δεν υφίστανται οι άλλες παράλληλες κρίσεις. Αντιθέτως.  Η  πανδημία παρότι πέρασε σε δεύτερη μοίρα , ελέω οικονομίας και τουρισμού, είναι παρούσα και θερίζει, ενώ τα απάνθρωπα λοκντάουν της Ασίας αποτελούν μάλλον ένδειξη για το τι  θα επακολουθήσει το φθινόπωρο.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δε δείχνει να τελειώνει σύντομα και τις επιπτώσεις του ήδη αρχίσαμε να τις βιώνουμε. Κυρίως η ενεργειακή κρίση και το διαφαινόμενο επισιτιστικό πρόβλημα. Αλλά και το έλλειμα ευρωπαϊκών ηγεσιών, όπως και ο αναποτελεσματικός πιονερισμός Μητσοτάκη, δεν προοιωνίζουν κάτι θετικό. Η κυβέρνηση κατάργησε για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρόνια την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της χώρας ενώ δεν έχει καμφθεί ουδόλως ο τουρκικός αναθεωρητισμός. Τουναντίον.

Η κλιματική κρίση και το μεταναστευτικό είναι επίσης παρόντα, κάτω από το χαλί.

Η Δημοκρατία μας τέλος  δεν είναι στα καλύτερα της. Σύμφωνα με  διεθνείς οργανισμούς, υποχωρήσαμε κι άλλες θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη.  Ρέπουμε όλο και πιο πολύ προς τις μετα-δημοκρατίες της Ουγγαρίας  και της Πολωνίας.

Υπάρχει όμως κι ο άλλος δρόμος, αυτός της Ισπανίας, της Πορτογαλίας κι όπως αχνοφαίνεται και της Γαλλίας.

Ο νεο-μητσοτακισμός χρεοκόπησε και είναι κοινωνική και δημοκρατική αναγκαιότητα να υπάρξουν δημόσιες πολιτικές που να ενισχύουν τις αντοχές της κοινωνίας, μέτρα που θα δώσουν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των πολιτών, αποφάσεις που θα υλοποιούν πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης, ώστε να μειωθούν οι ανισότητες και να χτιστεί ένα νέο παραγωγικό πρότυπο.

Αυτό είναι το στοίχημα της κυβερνώσας Αριστεράς, σήμερα. Στο συνέδριο μας, με  συντριπτική πλειοψηφία πήραμε αυτές τις αποφάσεις , αρχίζοντας με τις 5+1 δεσμεύσεις που κατέθεσε ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας.

Στις 15 Μαΐου, ολοκληρώνουμε αυτό το βηματισμό. Η πολιτική αλλαγή για να γίνει πραγματικότητα, εκτός από τις θέσεις και το πρόγραμμα χρειάζεται κι ένα κόμμα που να εγγυάται αυτή την αλλαγή και να έχει τη θέληση για μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες.

Στις 15 Μαΐου, με ανοιχτές διαδικασίες και τη  μαζική συμμετοχή στην κάλπη εκλογής προέδρου σηματοδοτούμε την πολιτική αλλαγή και την ανάταξη της χώρας με προοδευτική διακυβέρνηση, που θα έχει κορμό το Σύριζα- Προοδευτική Συμμαχία και πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. 

Ταυτόχρονα με την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, σηματοδοτούμε ένα ανοιχτό, συμμετοχικό, σύγχρονο κόμμα στην πράξη. Στο χέρι μας είναι να εκλέξουμε εκπροσώπους που  μπορούν να υλοποιήσουν τις συλλογικές αποφάσεις.

Ένα ακόμη κριτήριο στην επιλογή των εκπροσώπων προκύπτει εκ των πραγμάτων. Ο λογαριασμός δεν είναι μόνο εθνικός, είναι και τοπικός. Πόσο μάλλον, όταν οι εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής είναι περιφερειακή.

Το Μαξίμου ΑΕ εξάλλου, χρειάζεται τοποεπιτηρητές. Ο κ. Καχριμάνης είναι κάτι σαν το μεσαιωνικό σερίφη του πρίγκηπα Μητσοτάκη. Δεν είναι μόνο ο απόλυτος εκφραστής της κυβερνητικής πολιτική αλλά έχει και τις αυτονομίες του. Ως κομμάτι της ευρύτερης διαπλοκής προφανώς τα έχουν συμφωνήσει ,αν κάνει τα δικά τους να μπορεί να κάνει και τα δικά του.  Αποτέλεσμα, ο εκφυλισμός θεσμών και προσώπων να έχει ξεπεράσει κάθε όριο.  Καμία προοπτική δεν μπορεί να έχει ο τόπος μας, ακόμη και με προοδευτική κυβέρνηση, αν παραμείνει Περιφερειάρχης.

Για να μην μείνει κι άλλο πίσω η Ήπειρος. Για να μην μείνει κανείς πίσω.

Για αυτά που μας έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν.

Να τους επιστρέψουμε το λογαριασμό.

Στις 15 Μαΐου ψηφίζουμε όλοι, για την πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη η κοινωνική πλειοψηφία, στέλνουμε τη δεξιά, εθνικά και τοπικά, στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.