Ορθοπεταλιές... στην οδό Νιάρχου

Το μισό χρόνο βρέχει και τον άλλο μισό έχει υπερβολική ζέστη για ποδήλατο.. Στο κέντρο όπου θα μπορούσε κάποιος να κάνει ποδήλατο για να πάει σε κάποια δουλειά είναι αδύνατο να κάνει ποδήλατο χωρίς να τoν πατήσουν/βρίσουν η αυτοκινητιστές ή πατήσει/τσακωθεί με πεζούς που μπαίνουν μπροστά του και κινδυνεύουν να τους πατήσει ο ίδιος. Στις χώρες της βόρειας Ευρώπης βάφουν κόκκινες λωρίδες ποδηλάτου στο οδόστρωμα των κεντρικών δρόμων και τοποθετούν πινακίδες για να επισημάνουν την διέλευση των ποδηλατών στα στενά και σε πεζόδρομους. Δεν κάνουν την ελληνική πατέντα του "ποδηλατοδρόμου" ως ξεχωριστό δρόμο μόνο για ποδήλατα, οι οποίοι στην περίπτωση των Ιωαννίνων οδηγούν στο πουθενά και είναι απλά για βόλτα και όχι για μετακίνηση. Βεβαία εδώ οι ποδηλατοδρόμοι γίνονται για να φαγωθούν λεφτά από κάποιους και όχι γιατί πραγματικά θέλουν να "μάθουν" τον κόσμο να κινείται με τα ποδήλατα. Όμως με κάτι ντιρεκτίβες του διοικητηρίου της Ευρωπαϊκής ένωσης που έρχονται κατά καιρούς και την απίστευτη φτωχοποίηση που επιβάλλεται στον Ελληνα, τα ποδήλατα θα γίνουν "αρεστά" δια της βίας. Ποδήλατο πάντως στα Γιάννενα είναι όνειρο θερινής νυχτός.

Άθλια πόλη με άθλιους κατοίκους κι άθλιους πολιτικούς

Ο οποιος ποδηλατοδρομος κοσμειται απο περιττωματα σκυλων μιας κ οι ιδιοκτητες τους δεν θεωρουν αναγκαιο να τα μαζευουν και σπαρμενων γυαλιων απο μπουκάλια που καποιοι τα σπάνε επιτηδες πανω στον ποδηλατοδρομο. Ακομα δε υπαρχουν χαλικια αο την επιχη πιυ τον εφτιαχναν κ ανεβαιναν πανω του τα φορτηγα γιατι ετσι βολευε. Και φυσικα δεν εχει καθαριστει ποτε κ ας ισχυριζονται το αντιθετο οι οοιες υπηρεσιες του Δημου

Ο ποδηλατόδρομος επί της Νιάρχου είναι ο μεγαλύτερος και σίγουρα ο πιο καλοφτιαγμένος στα Γιάννενα. Ξεκινάει από το ρεύμα εξόδου της Λεωφόρου Δωδώνης κάπως άδοξα και κολοβά, για να πορευτεί ακάθεκτος και τακτοποιημένος σε όλο το μήκος της Λεωφόρου Νιάρχου και, αφού ελιχθεί με κομψότητα γύρω από τον κυκλικό κόμβο στο ύψος του Σκλαβενίτη, περνάει κάτω από τον ανισόπεδο της Περιφερειακής, ανεβαίνει μέχρι το Νοσοκομείο όπου, διασχίζοντας μία σεσημασμένη διάβαση –από τις αρκετές που συναντούμε στην διαδρομή– συνεχίζει προς το Πανεπιστήμιο και αφού αφήσει πίσω του την Κεντρική Πύλη, φθάνει επιτέλους έξω ακριβώς από την Πεδινή. Μιλάμε για έναν σχεδόν τέλειο δρόμο που αν τον διασχίσεις κάτω από τέλειες καιρικές συνθήκες, θα νομίσεις ότι βρίσκεσαι σε άλλη πόλη, αν όχι σε κάποια άλλη χώρα. Ωστόσο θα σημειώσουμε ότι αυτός ο δρόμος σχεδιάστηκε και λειτουργεί μάλλον για να εξυπηρετεί αποκλειστικά τους κατοίκους των γειτονικών περιοχών οι οποίοι θέλουν να κάνουν με ασφάλεια τις βόλτες ή τα ψώνια τους, με την προϋπόθεση όμως ότι ούτε θα χτυπάει ανελέητα ο καλοκαιριάτικος ήλιος κατά την πορεία, ούτε θα έχει αέρα και βροχή. Γιατί στην περίπτωση μιας άτυχης μετεωρολογικής συγκυρίας, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Σε όλο το μήκος του ποδηλατόδρομου δεν υπάρχει ούτε ένα στέγαστρο –έστω ολιγόλεπτης– αναμονής που θα φιλοξενήσει τον ποδηλάτη που εκτέθηκε σε ένα ξαφνικό μπουρίνι ή που απόκαμε από την ζέστη. Αυτό βέβαια μπορεί να διορθωθεί, γιατί υπάρχουνε λύσεις, μπορούν να κατασκευαστούν στέγαστρα κλειστά και από τις δύο πλευρές, όπως είναι περίπου οι στάσεις των αστικών λεωφορείων μέσα στην πόλη, μόνο λίγο πιο στιβαρά για να αντέχουν τους ισχυρούς ανέμους. Τέσσερα ή πέντε από αυτά κατά μήκος της διαδρομής, νομίζουμε ότι κρίνονται αρκετά και το κόστος δεν είναι μεγάλο. Το μέγα ακατανόητο του όλου εγχειρήματος είναι το γιατί έπρεπε να φτιαχτεί αυτός ο δρόμος που δεν εξυπηρετεί τον εργαζόμενο στο Νοσοκομείο και το Πανεπιστήμιο ή τον φοιτητή που διαμένει στην πόλη εφόσον δεν συνδέεται με αυτήν. Όπως είπαμε παραπάνω, ο ποδηλατόδρομος ξεκινάει και καταλήγει στο ρεύμα καθόδου της Λεωφόρου Δωδώνης, απέναντι από το στρατόπεδο Βελισσαρίου, σε ένα σημείο όπου πολύ απλά, δεν βγάζει πουθενά, ούτε σε πεζοδρόμιο, ούτε σε κάποιο μικρότερο δρόμο, αλλά ακριβώς πάνω στο ρεύμα καθόδου, τουτέστιν σε ένα σάλτο μορτάλε. Και καλά για όποιον κατεβαίνει από το Βυζάντιο. Για αυτόν που πρέπει να ανέβει και να διασχίσει τέσσερις λωρίδες –πυκνής– κυκλοφορίας για να βρεθεί στο απέναντι φαρδύ πεζοδρόμιο που είναι το μόνο ασφαλές σημείο, τι γίνεται; Θα αφήνατε εσείς το παιδί σας να παίζει το κεφάλι του κορώνα-γράμματα κάθε φορά που επιστρέφει στην πόλη; Ελπίζουμε ότι με τα εγκαίνια και με όλα αυτά τα χαριτωμένα που είθισται να τα συνοδεύουν –πιθανόν και τον κ. Μανταλόβα να κάνει ορθοπεταλιά έξω από την Περιφέρεια– να δοθούν κάποιες λύσεις στο κατά τα άλλα υπέροχο έργο του νέου ποδηλατόδρομου.