Το… «παντεσπάνι» του κ. Καχριμάνη

Το πιο πρόσφατο περιφερειακό συμβούλιο και ένα από τα τελευταία αυτής της περιόδου, ήταν μια υπενθύμιση των πέντε επόμενων χρόνων, αλλά και των είκοσι προηγούμενων.

Ο Αλέκος Καχριμάνης, ο επαγγελματίας επικεφαλής και διαχειριστής της εξουσίας στην Ήπειρο, έδωσε ακόμα μια παράσταση ερμηνειών, διαστρεβλώσεων και «προσωπικής αλήθειας».

Ο ηγέτης όμως προσαρμόζεται. Οι απαντήσεις στις πολλές επερωτήσεις που δέχθηκε στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο (δείγμα ίσως και μιας πιο δυναμικής κριτικής και ελέγχου) και η επιχειρηματολογία, μαρτυρούν ότι ενδεχομένως ο λογογράφος άλλαξε ή και ότι ο καχριμανικός λαϊκισμός θα περάσει σε πιο… φιλοσοφικά επιχειρήματα.

Παράλληλα, θα καταφύγει σε ένα αντίστροφο επιχείρημα για να καλύψει «μη μεγιστάνες επιχειρηματίες», σύμφωνα με το δικό του σύστημα κοινωνικής μέτρησης.

Ο περιφερειάρχης εκτίθεται για άλλη μια φορά, γιατί θα πρέπει με έναν τρόπο να ξέρεις για τα πράγματα για τα οποία μιλάς. Το «ταξικό μίσος» κατά του εφοπλιστή Λαιμού και της βίλας του στο Πάπιγκο θα ήταν μια ενδιαφέρουσα πτυχή συζήτησης το 1871 στη Γαλλία ή το 1919 στη Γερμανία και όχι σήμερα, στο Ζαγόρι.

Αυτό που κάνει στην πραγματικότητα και αυτός (και ο λογογράφος του) είναι να στρεψοδικεί, προσπαθώντας να επιστρέψει την κριτική στην παράταξη Λαϊκή Συσπείρωση, με φτηνό τρόπο. Χρησιμοποιεί «ορολογία ΚΚΕ», ανακαλύπτοντας ταξικό μίσος για τις παρεμβάσεις της Περιφέρειας που ευνοούν πασιφανώς συγκεκριμένα συμφέροντα ή για να δικαιολογηθούν αποφάσεις που μοιάζουν ή είναι ετοιμόρροπες. Επίσης, ταυτίζει τις «λαϊκές ανάγκες» με τις ανάγκες των πολιτικών του υποστηρικτών και μόνο, και προσπαθεί έτσι να αντιπαρέλθει την κριτική που δέχεται.

Την κριτική, την οποία η Λαϊκή Συσπείρωση (εν τω προκειμένω) δεν την κάνει θεωρητικά, αλλά στο «γήπεδο» του κ. Καχριμάνη: την «αστική νομιμότητα», η οποία στην… καχριμανοχώρα είναι μια μάλλον μεταβλητή παράμετρος και όχι μια σταθερά. Τον πιέζει σημαντικά με τα δικά του «όπλα», δηλαδή.

Ο κ. Καχριμάνης έχει μπροστά του πέντε δύσκολα, ίσως τα δυσκολότερα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας στην πολιτική. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά και προσπαθεί από τώρα να κάνει ό,τι έκανε με επιτυχία μέχρι τώρα: να φέρει τη συζήτηση στα μέτρα του χρησιμοποιώντας αρκετές φορές ανακρίβειες, διασταλμένες εκδοχές της πραγματικότητας και πολλή «προσωπική αλήθεια».

Είναι βέβαιο ότι αν οι πολιτικές και άλλες πιέσεις αποτρέψουν μια σειρά αρνητικές αποφάσεις για την Περιφέρεια (και τους συμμάχους της…), τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα για τον κ. Καχριμάνη.

Αν όχι, θα χρειαστεί πολλή περισσότερη μελέτη των κλασικών, για να βρεθούν και άλλα γραπτά τεχνάσματα για να υπηρετήσουν τις απαιτήσεις του προσεχούς μέλλοντος…