Oikonomou pisoi Solarhub πίσω
ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Όταν έρχεται το θέατρο στο χωριό

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Βαρβάρα Αγγέλη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 20/08/2017, 14:10
ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Σε μια μεγάλη αυλή ενός παλιού δημοτικού σχολείου, οι άσπρες (πάντα άσπρες) πλαστικές καρέκλες έχουν μπει σε σειρές. Μέσα στο σχολείο, η μία αίθουσα φιλοξενεί μια έκθεση με παλιά αντικείμενα που έχουν προσφέρει οι κάτοικοι του χωριού και οι οποίοι ονειρεύονται το δικό τους λαογραφικό μουσείο και η άλλη αίθουσα είναι έτοιμη για την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση (όποτε γίνει αυτή), με τα παραβάν να παραμένουν στη θέση τους. Στα χωριά, και ιδίως στα μικρά χωριά, υπάρχουν πάντα εκείνες οι λεπτομέρειες που δίνουν την αίσθηση ότι ο χρόνος έχει σταματήσει.

Στην είσοδο του κτιρίου, το θεατρικό σκηνικό έχει στηθεί. Εδώ και μέρες οι κάτοικοι περιμένουν να έρθει το θέατρο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για την παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων «Έλληνες» η οποία περιοδεύει σε μεγάλα και μικρά χωριά της Ηπείρου εδώ και έναν μήνα. Οι περισσότεροι κάτοικοι και οι απόδημοι δεν γνωρίζουν τι θα δουν –αν θα είναι δράμα ή κωμωδία. Σημασία γι’ αυτούς έχει ότι αυτό το βράδυ θα είναι λίγο διαφορετικό από τα προηγούμενα καλοκαιρινά βράδια. Ακόμα και αν αρκετοί από αυτούς επιλέξουν τελικά να καθίσουν στο καφενείο του χωριού για να φάνε σουβλάκι και όχι για να δουν την παράσταση, για την εξέλιξη της οποίας θα ενημερώνονται από τα παιδιά που πηγαινοέρχονται με το ποδήλατό τους. Το παρών δίνουν και εκπρόσωποι της δημοτικής αρχής, με αφορμή τη θεατρική παράσταση. Η παρουσία τους και μόνο δίνει την ευκαιρία στο τοπικό συμβούλιο να θίξει κάποια ζητήματα που απασχολούν τους μόνιμους κατοίκους του χωριού, που δεν ξεπερνούν τους 100.

Πίσω στο θεατρικό σκηνικό, αυτό προσπαθεί να κυριαρχήσει στον χώρο, η εικόνα του οποίου συμπληρώνεται από τη γειτονική εκκλησία και την παιδική χαρά. Η παράσταση ξεκινά… Και όχι, δεν είναι εύκολα. Κόσμος πηγαινοέρχεται, τα παιδιά καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις με τα πατατάκια και τα πιτόγυρα, οι πλαστικές καρέκλες σέρνονται στην τσιμεντένια αυλή, οι παππούδες και οι γιαγιάδες προσπαθούν να επιβάλουν την ησυχία στα εγγόνια τους (ανεπιτυχώς) και πάει λέγοντας, με το «σσς…» να γίνεται κατά κάποιο τρόπο εκκωφαντικό.

Οι «Έλληνες» είναι μια πικρή κωμωδία του Παναγιώτη Μακρυγιάννη, μια παράσταση καλή, με τη Στέλλα Κατσαρού και τον Θανάση Μιχαηλίδη (ο οποίος κερδίζει τις εντυπώσεις) να ερμηνεύουν ένα ζευγάρι, την Ιουλία και τον Μιλτιάδη, και να σκιαγραφούν τον χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ένα έργο κοντινό στα βιώματά μας, καθημερινά και μη. Τα καθημερινά βιώματα είναι κι αυτά που «πιάνουν» τον παλμό των θεατών, που βγάζουν γέλιο και που προκαλούν επιτυχημένα και μη σχόλια από τους θεατές κατά τη διάρκεια της παράστασης. Για παράδειγμα, η σκηνή με τη μέτρηση της πίεσης του Μιλτιάδη από την Ιουλία, μετά από ένα έντονο γεγονός, είναι αν μη τι άλλο μια από τις καθημερινές σχεδόν συνήθειες ενός ηλικιωμένου ζευγαριού.

Τα σύντομα σχόλια που ακούγονται στον μικρό αυτόν χώρο, όπου περίπου 60 άνθρωποι κάθονται, είναι σχόλια τα οποία σε έναν οργανωμένο θεατρικό χώρο, όπως στο υπαίθριο θέατρο της ΕΗΜ, θα λέγονταν ψιθυριστά ή απλώς δεν θα ακούγονταν. Το πικρό μέρος του θεατρικού έργου έχει διαφορετική αντιμετώπιση από το κοινό: πιο εσωτερική, σιωπηλή. Η όλη διαδικασία έχει αναμφίβολα το ενδιαφέρον της και για κάθε ηθοποιό πρέπει να αποτελεί πρόκληση να παίξει σε κοινό σε ένα χωριό. Έχει όμως και πολλές δυσκολίες (πραγματικά αξιοθαύμαστη η συγκέντρωση των ηθοποιών).

Μια παράσταση στο χωριό, προσελκύει ανθρώπους κάθε ηλικίας ως γεγονός πρώτα απ’ όλα (σημειωτέον ότι συνήθως οι παραστάσεις στα χωριά έχουν ελεύθερη είσοδο, με το κόστος να καλύπτεται από τον κάθε Δήμο). Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι ηλικιωμένος, παιδί ή νέος άνθρωπος. Όλες οι ηλικίες δίνουν το παρών –από 1 ετών μέχρι 99 ετών, ανεξαρτήτως του είδους της παράστασης. Κάτι που δεν θα συνέβαινε σε μια παράσταση στην πόλη.

Η αυλαία πέφτει και οι κάτοικοι, οι μόνιμοι τουλάχιστον, περιμένουν πια την επόμενη χρονιά, όταν το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων θα ξαναεπισκεφθεί το χωριό τους (δεν έχει σημασία ποιο είναι το χωριό) και θα τους ξαναδώσει την ευκαιρία να δουν θέατρο -με τις όποιες «τεχνικές» δυσκολίες»- αλλά και όταν θα νιώσουν ότι οι διοικούντες δεν τους έχουν ξεχάσει…

ΣΧΟΛΙΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Ντοτη3 dodoni back