Ο βασιλιάς των Μολοσσών, οι Αιακίδες και ο… Αστείος των Αθηνών

Ο Αλκέτας ο Α’ ήταν γιος του Θαρύπα και πατέρας του Αρύβα. Βασίλευσε  στην Ήπειρο κάπου στο πρώτο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα και ανήκε στην επική  (και καταραμένη) γενιά των Αιακιδών. Εκτιμάται ότι βασίλευσε μεταξύ 385  και 370 π.Χ.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

O Παυσανίας αναφέρει χαρακτηριστικά την καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τη γενιά των Αιακιδών και τις 15 γενιές που μεσολαβούν μεταξύ του Θαρύπα και του Πύρρου.

Ο Αλκέτας βρέθηκε εξόριστος στις Συρακούσες, ως ένας «μοχλός πίεσης» του Διονυσίου, τυρράνου των Συρακουσών, ώστε να εδραιώσει την κυριαρχία του στα παράλια Αδριατικής και Ιονίου. Ο Αλκέτας φέρεται να μεσολάβησε στη συμφωνία του Διονυσίου με τους Ιλλυρίους και στην εκστρατεία εναντίων των Μολοσσών, την οποία τελικά αντιμετώπισε μια δύναμη της Σπάρτης, με βοήθεια από τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία. Μάλιστα, καταγράφεται μια εκδοχή που θέλει τον Λεπτίνη, αδερφό του Διονυσίου, να υιοθέτησε τον Αλκέτα κατά τη διάρκεια της εξορίας του.

Ο Αλκέτας πάντως ξανάγινε βασιλιάς, παρά το ρόλο που έπαιξε και ήταν αυτός που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τις καλές σχέσεις με τη Δηλιακή Συμμαχία και την Αθήνα.

Μάλιστα, στην Ακρόπολη έχει βρεθεί τιμητικό ψήφισμα των Αθηναίων για τον Αλκέτα, για τη βοήθεια που τους παρείχε κατά τη στρατιωτική τους επιχείρηση στην Κέρκυρα, 373-372 π.Χ.

Το… αστείο είναι ότι τω καιρώ εκείνω, επώνυμος άρχοντας, ο πρώτος ανάμεσα στους δέκα άρχοντες δηλαδή, στην Αθήνα ήταν ο… Αστείος.

Το όνομα του Αστείου αναγράφεται στην πρώτη σειρά του ψηφίσματος, που βρέθηκε στις ανασκαφές της Ακρόπολης, το 1888.

Ο Αλκέτας πέθανε το 370 π.Χ. Τον διαδέχθηκαν, με διπλή βασιλεία, οι δύο γιοι του, όχι χωρίς να συγκρουστούν πρώτα. Ο ένας ήταν ο Νεοπτόλεμος και ο άλλος, ήταν ο Αρύβ(β)ας.

Η χωροταξία των βασιλέων και ηγεμόνων στα Ιωάννινα, σύμφωνα με το πού  βρίσκονται οι δρόμοι με τα ονόματά τους σήμερα μοιάζει κάπως έτσι:  βυζαντινοί στο Κάστρο, των κλασικών χρόνων στην «πάνω πόλη», όχι όλοι  μαζί όμως.

Ο Θαρύπας είναι κάτω από την πλατεία, ο Αρύβας σε ένα  στενό δρόμο πίσω από το λόφο Βελισσαρίου (επίσης, πάντα με την αίρεση  του διπλού «Β» και οι δύο) και ο Αλκέτας, ο ενδιάμεσος δηλαδή, σε ένα  στενό στην Κιάφα. Στη μέση της οδού Αλκέτα, υπάρχει και ένα παλιό μαγαζάκι, ενθύμιο μιας περασμένης εποχής...

Διαβάστε εδώ την ιστορία άλλων δρόμων των Ιωαννίνων