Ο βασιλιάς και ο πολεμιστής, μισόν αιώνα πριν

Ένα από τα πιο διάσημα άλμπουμ στην Ελλάδα διαχρονικά, είναι εκείνο που έβγαλαν οι Wishbone Ash πριν από 50 χρόνια, τέτοιες μέρες: το Argus.

Αν αυτό δεν λέει κάτι, είναι εκείνο που έχει το «The king will come» και (κυρίως) το Warrior.

Οι Ash ήταν (είναι δηλαδή, καθότι δεν έχουν εγκαταλείψει, επίσημα τουλάχιστον), μια μπάντα από το Τόρκι που ποτέ δεν υπήρξε γνωστή ποδοσφαιρομάνα ή ροκερολμάνα περιοχή.

Ωστόσο, οι αφοί Τέρνερ κατέληξαν κάπου στα μέσα του ’69 να φτιάξουν τους Ash, αφού πρώτα θήτευσαν σε μπάντες όπως οι Torinoes (σοβαρά τώρα με τα ονόματα πόλεων;) κ.α.

Το Argus ήταν το τρίτο άλμπουμ τους, μια τριετία αργότερα. Υποτίθεται ότι η μπάντα ήθελε να βγάλει ένα άλμπουμ που να χωράει βασικά τη δημιουργικότητα του Μάρτιν Τέρνερ, ωστόσο το Argus κατέληξε να είναι τα εξής:

Πρώτον, ένα σχεδόν κονσεπτ άλμπουμ, δεδομένης της θεματολογίας, ειδικά στη δεύτερη πλευρά. Βασιλιάδες, σπαθιά, πολεμιστές κ.α. συνέστηναν ένα δίσκο που θα μιμούνταν πολύς κόσμος από λίγο ως πολύ αργότερα.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Δεύτερον, το αρχέγονο βιβλίο οδηγιών για το πώς φτιάχνονται μπάντες με δύο κιθαρίστες που εναλλάσσονται στις  αρμονικές και ρυθμικές: το Argus και ιδιαίτερα το The King Will Come που ανοίγει τη δεύτερη πλευρά, είναι το εισαγωγικό μάθημα για μετέπειτα μπάντες, για τις οποίες οι Ash αποτέλεσαν φανερή ή κρυφή επιρροή. Μιλάμε για συγκροτήματα που κυμαίνονται από τους Thin Lizzy μέχρι τους Maiden.

Τρίτον, με τον τρόπο του, το Argus έγινε σημείο αναφοράς και δικαίωσε τον «πάτρονα» της μπάντας, τον Ρίτσι Μπλάκμορ, ο οποίος είχε δει στο παίξιμο του Άντι Πάουελ έναν πιθανό ισάξιο κιθαριστικό αντίπαλο, όπως λένε οι θρύλοι για ένα σάουντσεκ τον Μάιο του 1970. Εξ ου και ο μηχανικός του άλμπουμ ήταν ο Μάρτιν Μπερτς που δούλευε με τους Deep Purple.

Στα ανάλεκτα του δίσκου, είναι και ο όνομά του. Ο Στιβ Άπτον, ο ντράμερ της μπάντας, πρότεινε να το βγάλουν «Άργο» από το όνομα του Πανόπτη Άργου από την ελληνική μυθολογία. Επίσης, η χλαμύδα που φοράει ο τύπος στο εξώφυλλο, ήταν δανεισμένη από το βεστιάριο της ταινίας «Τhe Devils» με τον Κεν Ράσελ. Κανείς όμως δεν ξέρει, ακόμα και σήμερα, ποιος είναι αυτός που την ενδύεται στο εξώφυλλο, ακόμα και σήμερα.