Το «Ντοκουμέντο» των REM

Τo 1987 οι REM ήταν μια μπάντα που ούτε φανταζότανε ότι σε μια πενταετία, θα γινόταν δημοφιλέστερη και του Μπόνο ακόμα, χάρη σε τραγούδια που ήταν υποδεέστερα του πέμπτου τους άλμπουμ, του Document.

Είχαν περάσει ήδη τέσσερα χρόνια από το πρώτο, καταπληκτικό άλμπουμ της τετράδας από την Αθήνα (της Τζώρτζια, όχι της Αττικής) και τα δείγματα γραφής τους ήταν εξίσου καλά. Το Document λοιπόν, ως πέμπτο άλμπουμ μιας ψιλοπόστ πανκ,  ψιλοεναλλακτικής μπάντας, έπρεπε να είναι «ώριμο». Δεν ήταν και αυτό αποτέλεσε και το μεγαλύτερο προτέρημά του.

Επίσης, το άλμπουμ που αυτές τις μέρες (31 Αυγούστου) συμπληρώνει τα 32 του χρόνια, ήταν το πρώτο που ηχογράφησε η μπάντα με τον Σκοτ Λιτ, έναν παραγωγό που έμελλε να της αλλάξει την πορεία.

Το Document είχε αρκετά από τα συστατικά που χρειάζονται για ένα καλό δίσκο: Είχε δύο τουλάχιστον χιτάρες, το The One I Love και το It's the End of the World as We Know It (And I Feel Fine), είχε πολιτικό στίχο, είχε ακόμα και διασκευές, από τους Wire (Strange).

Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησαν το Green, το οποίο ήταν κατώτερο του Document αλλά είχε ένα τραγούδι που ταίριαζε καλύτερα στο Document (το Turn Your Inside Out) και μετά, ήρθαν τα Losing My  Religion κ.λπ. που επανασύστησαν εμπορικά τη μπάντα, ως κάτι αρκετά διαφορετικό όμως, από αυτό που ήταν μέχρι τότε.