![[300,399] Ψιχάλες](https://openweathermap.org/img/wn/04d@2x.png)
To 1976, στις 26 του Μάρτη, οι Thin Lizzy, ένα τετραμελές συγκρότημα από το Δουβλίνο, κυκλοφορούσε τον έκτο και καλύτερο δίσκο του.
Το Jailbreak ήταν ένα θαύμα που βγήκε από το μυαλό του Phil Lynott, ο οποίος ήταν μαύρος, παιδί της Φιλομένα Λάινοτ και του Σέσιλ Πάρις, που καταγόταν από τη βρετανική Γουιάνα.
Το ’76 λοιπόν, ο Λάινοτ ήταν 27 χρονών μόλις και πίσω του είχε συνεργασίες με τον κολλητό του, Γκάρι Μουρ. Τότε όμως, ηγούνταν μιας μπάντας που όλα τα μέλη της ήταν ένας κι ένας: Ο Μπράιαν Ντάουνι στα ντραμς και δύο από τους καλύτερους «σκληρούς» κιθαρίστες (όσο και παλιόπαιδα) του ροκενρόλ: Ο Μπράιαν Ρόμπερτσον και ο Σκοτ Γκόραμ.
Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να κάνετε μια συνδρομή εδώ:
Η μπάντα προσπαθούσε να γαντζωθεί κάπως στους πίνακες επιτυχιών και να γνωρίσει την εμπορική γλύκα.
Η λύση ήρθε σχεδόν από το πουθενά και φυσικά, όχι με το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Το The boys are back in town ήταν Β-side είτε στο Jailbreak, είτε στο καλύτερο κομμάτι του δίσκου, του Emerald.
Η επικρατούσα θεωρία για την έμπνευση που γέννησε το κομμάτι, ήταν μια συμμορία που έδρασε στα ‘60s κυρίως, στο Μάντσεστερ, η Quality Street Gang. H βρετανική αστυνομία θεωρούσε τη συμμορία ως υπεύθυνη για μια σειρά εγκλήματα. Από την άλλη, θεωρούνταν «αλάνια του Άνκοατς», μιας βιομηχανικής γειτονιάς στο βόρειο Μάντσεστερ.
Πέρα από το The Boys Are Back in Town, το οποίο έγινε και ξανάγινε επιτυχία στο πέρασμα των ετών, τουλάχιστον δύο φορές τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά και το Emerald, ο δίσκος είχε το ομώνυμο Jailbreak, επίσης μεγάλη επιτυχία του γκρουπ, αλλά και ένα από τα πιο προσωπικά τραγούδια της μπάντας: το Warriors, που έγραψε ο Λάινοτ με τον Γκόραμ.
To Jailbreak είχε την ανάλογη συνέχεια στο Johnny the Fox που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, αλλά και στο Bad Reputation του ’77.
