Γυναικοκτονίες: Μια εκδήλωση με πολλές απαντήσεις

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση, για τις γυναικοκτονίες, διοργάνωσε η νομαρχιακή Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη γυναικεία παρουσία να κυριαρχεί σε πάνελ και κοινό, αναπτύχθηκαν πολλές πτυχές του ανοιχτού και φλέγοντος θέματος που παραμένει, δυστυχώς, στην επικαιρότητα.

«Το θετικό είναι ότι μιλάμε πια γι αυτά τα θέματα ανοιχτά και δημόσια» τόνισε η βουλευτής και κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Όλγα Γεροβασίλη, αμέσως μετά τον γραμματέα της νομαρχιακής Σάββα Δημητριάδη. Αυτός, άνοιξε την εκδήλωση με μια εισαγωγή που περιλάμβανε και στίχους από το τραγούδι του Βασίλη Νανούρη, «Γυναικοκτονία».

Σε αυτή τη διάσταση, της «άρνησης του όρου» στάθηκε τόσο η κα Γερoβασίλη, όσο και η Μερόπη Τζούφη που μίλησε αργότερα. Είπανε δηλαδή ότι αφενός, ο όρος είναι υπαρκτός και κατοχυρωμένος νομικά, ωστόσο στην ΕΕ διαχωρίζεται σε 16 κράτη από την ανθρωποκτονία. Ανάμεσα τους, δεν είναι η Ελλάδα.

Η κα Τζούφη είπε μεταξύ άλλων ότι η κυβέρνηση της ΝΔ συμμερίζεται και ουσιαστικά ενισχύει και επιλέγει τις πιο αντιδραστικές στάσεις και πολιτικές στο ζήτημα, ταυτιζόμενη με την alt right θέση, ενώ αναφέρθηκε σε μια σειρά γεγονότα όπως το «συνέδριο γονιμότητας» στο οποίο συμμετείχαν υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη, σε μια γενικότερη «προσπάθεια κανονικοποίησης εκ μέρους της εξουσίας των θυτών, αγνοώντας τον φεμινιστικό λόγο και τα δικαιώματα των ευάλωτων γυναικών».

Η κα Γεροβασίλη παρουσίασε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία. Είπε ότι το 2020 καταγγέλθηκαν 5.413 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, αλλά δεν έγιναν ούτε οι μισές συλλήψεις.

Συγκεκριμένα, όπως είπε, έγιναν 2.214 συλλήψεις σύμφωνα με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και όπως είπε, σε αυτές «πιθανότατα συμπεριλαμβάνονται και τα θύματα. Γιατί συχνά μαζί με το δράστη συλλαμβάνεται και το θύμα. Αυτό συμβαίνει άλλοτε γιατί ο δράστης μηνύει το θύμα για λόγους εκφοβισμού ή αντεκδίκησης κι άλλοτε γιατί έτσι αντιλαμβάνονται το καθήκον τους τα όργανα της τάξης».

Η Γεωργία Χήτου, υπεύθυνη τομέα Φεμινιστικής πολιτικής –φύλου της νομαρχιακής του κόμματος και νομικός, αναφέρθηκε σε πιο πρόσφατες νομοθετικές και νομικές ρυθμίσεις για το ζήτημα και ανέλυσε τα σημεία που διαφοροποιούν το έγκλημα της γυναικοκτονίας και κατέληξε: «Ας μην ξεχνούμε  ότι  στη θέση αυτών που τώρα  φαντάζουν  αδύναμες  , ή κατά άλλους  γραφικές , αύριο  μπορεί  να βρισκόμαστε εμείς , οι κόρες  μας  , οι αδελφές  μας , οι φίλες  μας. Και μία ολόκληρη κοινωνία  να ενάγεται  γιατί γνώριζε. Και  δεν απέτρεψε. Γιατί η βία δεν είναι αναπόφευκτη».

Στο ίδιο κλίμα, η Λίλα Σουλελέ, δικηγόρος και υπεύθυνη τομέα Δικαιοσύνης-Δικαιωμάτων της νομαρχιακής Ιωαννίνων, ανέλυσε τη φύση των γυναικοκτονιών: Το έγκλημα σχετίζεται με την αντίληψη ότι : η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα, ότι είναι κτήμα του, χωρίς δικαίωμα στην προσωπική ζωή, χωρίς  δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός της. Επίσης αποτελεί ακραία εμφάνιση του σεξισμού, τους μισογυνισμού , της πατριαρχίας, της ανδρικής κυριαρχίας, ενώ αποκρύπτεται το γεγονός της συστηματικότητας και της συχνότητας του εγκλήματος».

Τέλος, η δημοσιογράφος Όλγα Στέφου, μεταξύ άλλων τόνισε ότι «ένας γυναικοκτόνος, ένας βιαστής, ένας κακοποιητής δεν είναι ‘τρελός’ και ‘άρρωστος’. Καμία σοβαρή έρευνα, πουθενά στον κόσμο δεν αποδεικνύει τη σύνδεση της ψυχικής νόσου με την έμφυλη βία. Ο θύτης εγκληματεί εξαιτίας της πατριαρχίας» και πρόσθεσε ότι «τώρα είναι η ώρα να ακούσουμε τις γυναίκες. Τις φίλες, τις συναδέλφους, τη γειτόνισσα που φωνάζει, αυτές που βλέπουμε στον δρόμο με μαυρισμένα μάτια και να δράσουμε», ρίχνοντας βάρος στο ρόλο που πρέπει να παίξουν οι οργανώσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς.