Electric Ladyland: Όταν ο Χέντριξ ηχογράφησε το μυαλό του

Ο Τζέιμς Μάρσαλ (ή Τζόνι Άλεν, όπως καταγράφηκε στα δημοτολόγια) Χέντριξ υπήρξε ον υπεράνω κριτικής, έτσι και αλλιώς. Ο συνδυασμός του σύντομου βίου του και όσα έζησε με τον τρόπο που έπαιξε κιθάρα, τον αποθέωσαν πριν και κυρίως, μετά θάνατο.

Πριν από 50 ακριβώς χρόνια, στις 16 Σεπτεμβρίου του 1968, ο Χέντριξ και οι Experience βγάλανε τον πιο ολοκληρωμένο τους δίσκο, το Electric Ladyland. Είχε προηγηθεί η «διπλή επίθεση» του '67 με το αποκαλυπτικό «Are you experienced?» και το «Axis:bold as love». Το Electric Ladyland όμως, ήταν σα να βγήκε αυτούσιο από το μυαλό του Χέντριξ: οργιαστικές κιθαριστικές συζητήσεις, άπειρες επανηχογραφήσεις για να βγει το σωστό, κατά Χέντριξ, αποτέλεσμα, καλεσμένοι στο στούντιο σε κάτι απίθανες ώρες (που εκνεύριζαν τους υπόλοιπους Experience) και στο τέλος, ένα μικρό καλλιτεχνικό θαύμα.

Για το Electric Ladyland ο Χέντριξ κάλεσε όλους τους φίλους του. Από τον Στιβ Γουίνγουντ μέχρι τον Τζακ Κάσαντι, που τζάμαραν μαζί του σε διάφορα κομμάτια (και στο Voodoo Chile...), μέχρι τον BB King και τον Αλ Κούπερ, μετατρέποντας την περίοδο ηχογράφησης του δίσκου σε ένα ατέλειωτο πάρτι. «Υπήρχε τόσος κόσμος στο στούντιο που δεν μπορούσες να κουνηθείς» περιέγραφε αργότερα ο Νόελ Ρέντινγκ, μπασίστας των Experience, όχι εντελώς... χαρούμενος.

To EL κυκλοφόρησε με διαφορετικά εξώφυλλα. Το πιο γνωστό, αυτό με τις 19 γυμνές γυναίκες στη φωτογραφία του Ντέιβιντ Μόντερεϊ, απορρίφθηκε συλλήβδην και από τον ίδιο τον Χέντριξ.

Το Electric Ladyland ήταν και παραμένει σχεδόν τέλειο. Στα περίπου 75 λεπτά και τις τέσσερις πλευρές του δίσκου, χώρεσαν μεταξύ άλλων τα δύο Voodoo Child, το Crosstown Traffic, τα Little Miss Strange και A Merman I should turn to be και φυσικά, πάνω από όλα, το All along the watchtower.

O Μπομπ Ντίλαν είχε ηχογραφήσει το κομμάτι ούτε ένα χρόνο πριν, το Νοέμβριο του '67, στο John Wesley Harding. O Χέντριξ δεν δίστασε να το διασκευάσει οδηγώντας το σε εντελώς διαφορετικούς δρόμους, με τη συνέργεια μερικών «κρυφών» φίλων. Στις πρόβες και στο κομμάτι συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο Ντέιβ Μέισον των Traffic και ο Μπράιαν Τζόουνς των Stones, ενώ την ηχογράφηση έκανε ένας... ξάδερφος του Τζον Μπον Τζόβι (χωρίς πλάκα).

Το αποτέλεσμα είναι το γνωστό: η θυελλώδης αφήγηση του Παλιάτσου και του Ληστή, που παραπέμπει σε βιβλικές γραφές και που ενέπνευσε δεκάδες διασκευές του κομματιού στη συνέχεια.

Ο ίδιος ο Ντίλαν, δήλωνε αργότερα: «Με ξεπέρασε πραγματικά (η διασκευή). Είχε τόσο ταλέντο (ο Χέντριξ) που μπορούσε να βρει στο τραγούδι στοιχεία και να τα αναπτύξει, στοιχεία που άλλοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να τα βρουν(...) Είναι παράξενο, αλλά όταν το τραγουδάω, αισθάνομαι ότι αποτείνω φόρο τιμής στον Χέντριξ, κατά ένα τρόπο».

Δύο χρόνια αργότερα, ο Χέντριξ τράβηξε προς άλλους μουσικούς δρόμους, λίγο πριν πεθάνει. Το Electric Ladyland όμως, ήταν ίσως το πιο ώριμο μουσικό σημείο αναφοράς του.