![[300,399] Ψιχάλες](https://openweathermap.org/img/wn/03d@2x.png)
Στην έκθεση d.γκρι παρουσιάζονται έργα των Αναστάση Καρρά, Στράτου Σεραφειμίδη και Τάσου Τσούντου. Εγκαίνια: Παρασκευή 1 Ιουλίου 2022, 21:00, Αρχιτεκτονική Σχολή Ιωαννίνων, Παπάζογλου 11, Ιωάννινα (πρώην Παπαζόγλειος Σχολή). Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 3 Ιουλίου, καθημερινά 20:00-23:00.
Η έκθεση που φιλοξενείται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της Αρχιτεκτονικής Σχολής Ιωαννίνων, προέκυψε έπειτα από πρωτοβουλία των τριών τελειόφοιτων της Σχολής Καλών Τεχνών Ιωαννίνων, κατά τη διαδικασία της προετοιμασίας της παρουσίασης των πτυχιακών τους εργασιών. Την επιμέλεια της έκθεσης έκανε ο Χρήστος Χαρίσης, αναπληρωτής καθηγητής της σχολής.
Αναστάσης Καρράς
C 12.15
Με το C 12.15 χαρακτηρίζεται μια από τις πιο αναξιόπιστες κατηγορίες μπετόν. Το έργο του Αναστάση Καρρά επικεντρώνεται στον τρόπο που στοιχεία της καθημερινότητας μεταπλάθονται και αναπλαισιώνονται, ώστε να προτείνουν νέες οπτικές σχετικά με ζητήματα οντολογικής και κοινωνικής φύσης. Θέτοντας στο επίκεντρο την ιστορία και το βάρος που φέρουν τα υλικά, δημιουργεί έργα, στα οποία επαναπροσδιορίζεται το αρχικό αντικείμενο-ντοκουμέντο. Έτσι, δημιουργεί μια νέα, αυθαίρετη αφήγηση της ιστορίας, ένα ψεύτικο μουσείο, το οποίο μνημειοποιεί υλικά μηδαμινής αξίας και καταστάσεις άνευ ιστορικής βαρύτητας.
Στράτος Σεραφειμίδης
STILL LIFE
Στα έργα του Στράτου Σεραφειμίδη κυριαρχούν ο αφηγηματικός χαρακτήρας, η χρήση της κινηματογραφικής γλώσσας και η οικειοποίηση εικονογραφίας από τη ζωγραφική παράδοση. Οι βίντεο-προβολές αναπαριστούν την ανθρώπινη φιγούρα σε μια παράδοξη συνθήκη και σε μια ατέρμονη επανάληψη στον χρόνο.
Τάσος Τσούντος
SHADES
Η ζωγραφική του Τάσου Τσούντου ισορροπεί σε μία λεπτή γραμμή μεταξύ της αναπαράστασης και της αφαίρεσης. Οι γεωμετρικές συνθέσεις του ακολουθούν τους κανόνες της ευκλείδειας προοπτικής, αψηφώντας όμως τον νατουραλιστικό φωτισμό. Μιμούνται τις τρεις διαστάσεις, μοιάζουν όμως επίπεδες. Χρησιμοποιεί το φως και μέσα από ήπιες μετατονικότητες δημιουργεί διακριτικά επίπεδα, θέτοντας το ζήτημα της ανάγνωσης στο επίκεντρο και προσκαλώντας τον θεατή να τις πλησιάσει.
