To Cobra Kai είναι το σωστό exploitation

Τι δουλειά έχει η αναβίωση μιας εφηβικής σειράς ταινιών (που σήμερα οι τότε θεατές της είναι 45+) και γιατί έχει τόση επιτυχία;

Το Cobra Kai είναι η σωστή συνταγή. Είναι cheesy, είναι και ωραίο. Είναι υπερβολικό, είναι και αστείο. Είναι όχι καμιάς συγκλονιστικής καλλιτεχνικής αξίας, αλλά και έξυπνο.

Θέλει αρκετή τέχνη και επιδεξιότητα για να πετύχει η συνταγή, αλλά το Cobra Kai δεν περπατάει μόνο του στη λεωφόρο του ρετρό. Μην ξεχνάμε ότι η μεγαλύτερη τηλεοπτική επιτυχία των προηγούμενων μηνών, το Stranger Things, έκανε ακριβώς το ίδιο, με μεγαλύτερο προϋπολογισμό και ειδικά εφέ (αλλά και το Master of Puppets), χωρίς όμως να γελάσει και λίγο με τον εαυτό της, όπως κάνει το Cobra Kai.

Επίσης, μπορείτε να στηρίξετε τον Τύπο με μια συνδρομή εδώ

Σε μια αλληλοδιαδοχή των σεζόν, οι κακοί και καλοί του παρελθόντος επανέρχονται, είτε με τους ίδιους, είτε με διαφορετικούς ρόλους και η σειρά προσπαθεί να καλύψει και το εφηβικό, και το μεσήλικο κοινό, χωρίς δα οι ερμηνείες να είναι σαιξπηρικές.

Πάντως, ο Γουίλιαμ Ζάμπκα πάνω στον οποίο έχει φτιαχτεί η σειρά, επιβεβαιώνει τη λατρεία και τις θεωρίες του Μπάρνι Στίνσον για του λόγου του και επίσης, είναι ένας από τους (λίγους, γενικά) ηθοποιούς της σειράς που έχει εικόνα πολεμικών τεχνών και στην πραγματική ζωή.

Το μεγάλο όπλο της σειράς είναι ο αυτοσαρκασμός της και το κομψό (ή και όχι…) κορόϊδεμα των σινεπροτύπων των δύο τελευταίων δεκαετιών της προηγούμενης δεκαετίας, που, όπως και να το κάνεις, είναι πάντα ένας αγαπητός γενικά δρόμος.

Επίσης, έχει εξαιρετικό σάουντρακ, εξίσου καλό (ίσως και καλύτερο), από αυτό του Stranger Things.