Αυτός που πήγε σπίτι του με ελικόπτερο

Αν ο Άλβιν Λι ζούσε σήμερα, θα ήταν 73 ετών. Θα τα έκλεινε σήμερα για την ακρίβεια και θα παράμενε ένας από τους πιο «underdog» ήρωες της κιθάρας και συνάμα, ένας διαστημικών διαστάσεων μουσικός. O Γκράχαμ Άλβιν Μπαρνς όπως ήταν το πραγματικό πλήρες όνομα του παιδιού από το Νότιγχαμ, ξεκίνησε να παίζει μουσική σε μπάντα, την εποχή που οι συμμαθητές του έπαιρναν το κολατσό τους στο σχολείο. Στα 15 του ήταν ήδη ηγετική μορφή στους Ten Years After, The Jaybirds ακόμα τότε, μαζί με τον κολλητό του Λίο Λάιονς. Το ’66 πήραν την οριστική τους ονομασία και ξεκίνησαν να παίζουν στο φημισμένο Marquee του Λονδίνου. Ο πρώτος δίσκος τους, ο ομώνυμος, ήταν ένα αμάλγαμα κλασικών μπλουζ συνθέσεων, όπως το Spoonful που είχαν περιλάβει σχεδόν παράλληλα οι πολύ πιο διάσημοι Cream και συνθέσεων του Λι. Μέσα στη γενικότερη… σιξτίλα όμως ξεχώριζαν δύο πράγματα: η φωνή του κιθαρίστα και το παίξιμό του που ακολουθούσε σχεδόν τις φωνητικές γραμμές.

Το 1969 όλα άλλαξαν οριστικά. Οι Ten Years After ανέβηκαν να παίξουν στη σκηνή του Γούντστοκ, ο (μάλλον αλλού) Λι είπε το διάσημο «Goin’ Home by helicopter», σχολιάζοντας με τίτλο τραγουδιού το απέραντο πλήθος που εκτεινόταν μπροστά του και κατόπιν, έβαλε φωτιά στο φεστιβάλ.

Ο Λι δεν είχε χαρακτηριστεί άδικα «ο γρηγορότερος κιθαρίστας της Δύσης». Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το βασικό του πλεονέκτημα και χαρακτηριστικό, καθώς οι συνθέσεις του ήταν συχνά μονολιθικών διαστάσεων (π.χ. το Woke up this morning). Ανήσυχος χαρακτήρας, δεν έμεινε για πάντα στο συγκρότημά του, παρότι συναντήθηκαν αρκετές φορές στο πέρασμα των δεκαετιών. Στις 6 Μαρτίου του 2013, ο γρηγορότερος κιθαρίστας της Δύσης πέθανε από μετεγχειρητικές επιπλοκές, αφήνοντας πίσω του ένα μουσικό μνημείο στο μέγεθος του Στοουνχετζ…