Με τη βοήθεια των φίλων

To 1967, οι Beatles έβγαλαν το ενδεχομένως πιο επιδραστικό άλμπουμ στην ιστορία του ροκενρόλ, το Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band, στα τέλη Μαΐου. Είναι το δεύτερο τραγούδι του δίσκου, το τραγουδάει ο Ρίνγκο και είναι σε 4/4.

Δύο χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1969, ένας άλλος λευκός Άγγλος, πήρε κάπως ξεδιάντροπα το κομμάτι, το διασκεύασε σε ένα τέταρτο αργότερο ρυθμό και το απογείωσε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά έδωσε τον ομώνυμο τίτλο στο πρώτο του άλμπουμ, οικειοποιούμενος πλήρως πλέον, το κόμματι.

Ο Τζο Κόκερ λοιπόν, ξεκίνησε την καριέρα του επίσημα δισκογραφικά το 1969, 51 χρόνια πριν, με μια μπάντα που πολλοί θα ζήλευαν: Ο Τζίμι Πέιτζ από τους Zeppelin, ο Τόνι Βισκόντι  και ο Άλμπερτ Λι στις κιθάρες, οι μισοί Procul Harum, Spooky Tooth και η άλλη μισή Motown σε διάφορα πόστα, ο Στιβ Γουίνγουντ στα πλήκτρα κ.α.

Ο Κόκερ αποφάσισε να βγάλει ένα δίσκο διασκευών, με μόλις τρία κομμάτια δικά του και του Κρις Στέιντον. Όλα αυτά συνέβαιναν πριν καν γίνει ευρέως γνωστός με την επική, σπαρακτική και εντελώς φευγάτη εκτέλεση του With a little help… στη σκηνή του Γούντστοκ.

Ανάμεσα στα άλλα, στον δίσκο διασκεύασε γνωστά κομμάτια των Traffic, Μπομπ Ντίλαν, Animals, με έναν τρόπο που τον εξωθούσε πέρα από την ευκολία του «καλλιτέχνη διασκευών». Η φωνή του και η δεινότητα της μπάντας που είχε μαζί του, έφτιαχναν ένα σύνολο που στην πραγματικότητα πειραματιζόταν πάνω σε γνωστές μουσικές.

Πάνω από όλους όμως, ήταν η φωνή αυτού του ανθρώπου. Ούτε ακριβώς blues, ούτε soul, αλλά ούτε και ροκ «γρέζι» μόνο.

Το With a little help… είναι το προτελευταίο κομμάτι του δίσκου. Ο Πέιτζ παίζει κιθάρα στο κομμάτι και ο BJ Γουίλσον των Procul Harum ντραμς.

Ο Κόκερ, λίγους μήνες μετά το Γούντστοκ, όπου έγινε πραγματικά διάσημος, έβγαλε έναν ακόμα δίσκο με διασκευές που ήταν ακόμα καλύτερος, παρότι τα κομμάτια (αν εξαιρέσει κανείς το Like a bird on a wire του Κοέν) δεν ήταν εξίσου γνωστά. Η ερμηνεία του όμως ήταν ξανά συναρπαστική.

Το With a little help… όμως, δεν ήταν πια το τραγουδάκι των Beatles, οι οποίοι παρεμπιπτόντως είχαν συγχαρεί τον Κόκερ, μόλις το κυκλοφόρησε.

Όταν ο Κόκερ πέθανε το 2014, ο Πωλ μακ Κάρτνι είπε ότι «μετέτρεψε το κομμάτι σε ύμνο και του είμαι για πάντα ευγνώμων που το έκανε αυτό»…