Το υπεράγνωστο των Soundgarden

Το 1994, 30 ολόκληρα χρόνια πριν, οι Soundgarden ήταν μια μπάντα που είχε κυκλοφορήσει δύο τρομερά άλμπουμ, το Louder than Love και το Badmotorfinger.

Παρότι κινούνταν στο ευρύτερο παρεάκι του Σιάτλ, οι Soundgarden ήταν αρκετά διαφορετικοί:

Πιο επιθετικοί από τους Nirvana, λιγότερο μέταλ από τους Alice in Chains, όχι τόσο σοφιστικέ όσοι οι Screaming Trees, πιο σκοτεινοί από τους Pearl Jam.

Μια παρακινδυνευμένη εκτίμηση είναι πως, αν οι Sabbath δεν είχαν δημιουργηθεί στο βιομηχανικό Μπέρμιγχαμ, αλλά στο βροχερό Σιάτλ, κάπως έτσι θα ακούγονταν.

Ευτυχώς, αυτό δεν συνέβη και όλοι παρέμειναν οι εαυτοί τους.

Το 1994 όμως οι Soundgarden έκαναν το μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα τους, βγάζοντας το Superunknown.

Όλος ο δίσκος ήταν μια μεγάλη δόση από τα πάντα. Η ενέργεια που εξέπεμπε και εκπέμπει είναι τεράστια και ένα ενδεικτικό της τεράστιας ώθησης που έδωσε η μπάντα στα κομμάτια, είναι ότι ο Κρις Κορνέλ, κατά την περιοδεία για το άλμπουμ, πίεσε τόσο πολύ τις φωνητικές του χορδές που το συγκρότημα αναγκάστηκε να ακυρώσει αρκετές συναυλίες για να μη μείνει σχεδόν μουγγός, για πάντα.

Το άλμπουμ πέρασε με «ανεμίζουσες σημαίες» από τα πιο δύσκολα κριτικά αυτιά, κερδίζοντας τα αστέρια του, τόσο στον «μεταλλικό» τύπο, όσο και στο Pitchfork.

Όσο για τα κομμάτια ήταν οι κάπως συνηθισμένες garden-ικές πεσιμιστικές ελεγείες, αλλά παιγμένες με ακόμα πιο σύνθετο τρόπο, που θα έκανε τους Tool να τρώνε τα νύχια τους.

Ο Κρις Κορνέλ ακούγεται επιβλητικός στο άλμπουμ και έχει αναμειχθεί σχεδόν σε όλα τα κομμάτια. Ωστόσο, η μπάντα δεν είχε κομπάρσους και κομματάρες όπως το Kickstand για παράδειγμα ή το Mailman τις έχουν γράψει ο Κάμερον και ο Θάιλ, αντίστοιχα.

Τρία κομμάτια όμως δημιουργούν ένα τρίγωνο το οποίο απορροφά τον ακροατή: Τo Spoonman, όπου ο παίζει κουτάλια ο Άρτις the Spoonman, το Black Hole Sun, το οποίο έπαιξε εκατομμύρια φορές το Mtv και το Fell on Black Days, ίσως το καλύτερο του δίσκου μαζί με το Let me Drown.

To σκοτάδι του Superunknown «κατάπιε» οριστικά τον Κορνέλ 24 χρόνια αργότερα, όταν αυτοκτόνησε μετά από ένα live της μπάντας στο Ντιτρόιτ.

Το Superunknown που άφησε πίσω του αυτός και η μπάντα, είχε προλάβει να διαγράψει μια μουσική τροχιά που συμπαρέσυρε πολλές ακόμα μπάντες, στο πέρασμά της, επηρεάζοντάς τες σημαντικά.