Τρόμος, Β’ Παγκόσμιος, μετανάστευση: Terror Infamy

Η πρώτη σεζόν του «Terror» ήταν υποβλητική, τρομακτική και γενικώς, συγκλονιστική. Σίγουρα, μια από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές που έχουν εμφανιστεί στη μικρομέγαλη οθόνη.

Η δεύτερη σεζόν του, μπορεί να μην έχει την παγερή υποβλητικότητα της πρώτης, είναι όμως και αυτή καλή.

Καταρχάς, το Terror:Infamy συγκαταλέγεται στην κατηγορία «θεματική True Detective», δηλαδή σειρές που έχουν αυτοτελείς περιόδους και κάθε μια, καταπιάνεται με διαφορετικούς χαρακτήρες, σε διαφορετικές περιόδους και διαφορετικά αντικείμενα.

Η πρώτη σημαντική έκπληξη λοιπόν του φετινού Terror, είναι ότι ασχολείται με τους Αμερικανογιαπωνέζους και τα παιδιά τους, τους Νίσεϊ (δεύτερη γενιά), σε μια ιστορική καμπή που οι ΗΠΑ τους έβαλαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ και την είσοδο των ΗΠΑ στο πολεμικό θέατρο, η κυβέρνηση Ρούσβελτ, παρά τη γενικά φιλελεύθερη πολιτική της, αποφάσισε να μαζέψει τους Γιαπωνέζους μετανάστες και τις οικογένειές τους και να τους μετεγκαταστήσει σε κλειστά στρατόπεδα. Αν σας θυμίζει κάτι τους σημερινούς πρόσφυγες, καλώς σας το θυμίζει.

Οι Γιαπωνέζοι της Δυτικής Ακτής λοιπόν, εκτοπίστηκαν για λόγους «εθνικής ασφάλειας», από το φόβο δηλαδή ότι θα στήριζαν την Ιαπωνία σε μια ενδεχόμενη εισβολή της στις ΗΠΑ. Η μεταχείρισή τους ήταν από μέτρια ως κακή και αρκετοί εξ αυτών, όταν επέστρεψαν στα σπίτια τους, τα βρήκαν απαλλοτριωμένα από τις πολιτειακές κυβερνήσεις.

Το Terror: Infamy εκτυλίσσεται αρχικά στη νήσο Τέρμιναλ, στην Καλιφόρνια, όπου μια κοινωνία Αμερικανογιαπωνέζων πρώτης και δεύτερης γενιάς κατατρύχεται από ένα «γιούρεϊ», ένα κακό πνεύμα που ζητάει εκδίκηση.

Εκτός από το ενδιαφέρον ιστορικό σκηνικό, που ακολουθεί τους Γιαπωνέζους σε όλη τους την περιπέτεια, μέχρι τα ανώτατα δικαστήρια των ΗΠΑ να αποφανθούν ότι εκτοπίστηκαν και κρατούνταν άδικα, υπάρχει και μια ατμόσφαιρα που το άπω ανατολικό σινεμά αιχμαλωτίζει με τρομερό τρόπο: Ο τρόμος.

Χρησιμοποιώντας τις «βασικές αρχές» του Japanese gore, η σειρά περνάει από το ιστορικό και το πραγματικό, στο φαντασιακό. Ταυτόχρονα, σηματοδοτεί και αυτή την «εισβολή» της πολύ επιτυχημένης συνταγής των κορεάτικων και γιαπωνέζικων ταινιών τρόμου της προηγούμενης δεκαετίας, στην τηλεόραση (βλ. Κingdom).

Η ιστορία, μόνιμα καταδιωκτική για τους ήρωες, είτε από φαντάσματα είτε από την ίδια την αμερικάνικη κοινωνία, εκτυλίσσεται σε δέκα επεισόδια. Στο τέλος, υπάρχει η αφιέρωση σε όλους εκείνους και εκείνες που πέρασαν ένα κομμάτι της ζωής τους στα στρατόπεδα και έπειτα, υποχρεώθηκαν να ξεκινήσουν από την αρχή, αλλά και εκείνους που υπηρέτησαν στο 442^ο Σύνταγμα, το οποίο αποτελούσαν σχεδόν αποκλειστικά Νίσεϊ.

Η σειρά δεν «χαρίζεται» ούτε στη χρήση της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, βάζοντας τους Ιάπωνες των ΗΠΑ στη μέση δύο τραγωδιών.

Ένας ακόμα λόγος για να δει κανείς το Terror: Infamy, είναι ο… μίστερ Σούλου. Ο μεγάλος Τζωρτζ Τακέι ή αλλιώς, πηδαλιούχος Χικάρου Σούλου του Σταρ Τρεκ, κρατάει ένα συμπρωταγωνιστικό ρόλο. Λεπτομέρεια: Ο ίδιος ο Τακέι έζησε σε ένα από τα στρατόπεδα του Β’ Παγκοσμίου, στη λίμνη Τούλι της Καλιφόρνια…