dodoni back
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ «ΤΥΠΟ»

Συνοδοιπόροι στο παραλίμνιο

Εικόνα του άρθρου Συνοδοιπόροι στο παραλίμνιο
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Κύριος Τύπος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 12/05/2024, 11:49
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ «ΤΥΠΟ»

Του Βασίλη Φλούδα*

Κάθε φορά που παίρνω το ποδήλατο για να κατηφορίσω στο παραλίμνιο (από τον Μάτσικα μέχρι και το τρίτο γεφυράκι), γνωρίζω εκ των προτέρων ότι δεν θα είναι μια ήσυχη βόλτα. Ωστόσο το κάνω γιατί απλά το παραλίμνιο είναι πανέμορφο και επιπλέον δεν υπάρχει και πουθενά αλλού ποδηλατόδρομος.

Στην παραλίμνια βόλτα, η εναλλαγή εντυπωσιακών και άσχημων εικόνων, καθώς και οι «δύσκολες» έως αγενείς συμπεριφορές, είναι δυστυχώς συχνό φαινόμενο. Υπάρχουν όμως τρόποι για να γίνει αυτή η βόλτα λιγότερο «φασαριόζικη» και να αποτελεί μια πιο ασφαλή και ευχάριστη εμπειρία για όλους.

- Όταν περπατάμε μόνοι μας ή με παρέα, δεν το κάνουμε σαν να είμαστε οι μοναδικοί άνθρωποι στο πεζοδρόμιο. Υπάρχουν κι άλλοι δίπλα μας.

- Οι ελάχιστοι ποδηλατόδρομοι είναι για τα ποδήλατα και όχι για τρέξιμο, περπάτημα, παιδικά καρότσια.

-Τα πεζοδρόμια είναι για τους πεζούς και όχι για τα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα.

- Το περπάτημα/τρέξιμο/ποδήλατο με συνοδεία ακουστικών μπορεί να είναι ευχάριστο αλλά μπορεί και να φέρει «συγκρούσεις».

-Τα σκουπίδια είναι δικά μας και δεν ανήκουν ούτε στον δρόμο πόσο μάλλον στην λίμνη για να τα πετάμε λες και θα εξαφανιστούν δια μαγείας

-Σε περίπτωση βροχής, προτεραιότητα έχει αυτός ή αυτή που δεν έχει ομπρέλα.

- Δεν «κλείνουμε» την κυκλοφορία των πεζών/ποδηλατών για να τραβήξουμε μια φωτογραφία.

-Σε όλους αρέσει η ελευθερία αλλά τα σκυλιά θα πρέπει να είναι με λουράκι καθώς δεν είμαστε όλοι εξοικειωμένοι.

- Δεν κορνάρουμε λες και συνοδεύουμε γαμπρό/νύφη.

-Όταν παρκάρουμε στο παραλίμνιο, κλείνουμε την μηχανή από το όχημα μας. Η ευωδία της εξάτμισης δεν είναι ό,τι καλύτερο.

-Ο δρόμος δεν αποτελεί χώρο επίδειξης των «αλόγων» που κρύβει το αμάξι/μηχανή μας.

-Όσοι θέλουμε να ακούσουμε δυνατά την αγαπημένη μας μουσική, μπορούμε να το κάνουμε σε κάποιο στούντιο με ηχομόνωση.

-Μπορούμε να συζητάμε χαμηλόφωνα. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουν όλοι τι κάναμε χτες.

-Τα παγκάκια είναι για όλους. Δεν υπάρχει ρεζερβέ.

-Όταν συναντιόμαστε σε στενά περάσματα ας κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω και όχι να περιμένουμε από τον άλλον απαραίτητα να μπει στο οδόστρωμα.

Το παραλίμνιο είναι ένας πανέμορφος τόπος που αξίζει να τον απολαμβάνουμε όλοι με σεβασμό και ευγένεια προς τους συνοδοιπόρους.


* Ο Βασίλης Φλούδας είναι οικονομολόγος-περιφερειολόγος

ΣΧΟΛΙΑ
Ένας ποδηλάτης
Συμφωνούμε σχεδόν σε όλα με αυτά που περιγράφει ο κ. Φλούδας. Η εμπεριστατωμένη άποψη ενός υπεύθυνου -κατά το νόμο- προσώπου δίνει μία νότα αισιοδοξίας στο κατά τα άλλα σκοτεινό τοπίο της ενταύθα αστικής μετακίνησης με ποδήλατα. Γιατί αν κάτι αξίζει να πούμε είναι ακριβώς αυτό: ότι η ποδηλατική μετακίνηση αποτελεί μία πάγια ανάγκη και όχι μια αμιγώς ψυχαγωγική δραστηριότητα για την οποία τόσος ντόρος γίνεται και μάλιστα εις βάρος των «κανονικών» οχημάτων. Να πούμε όμως και κάτι άλλο. Να μιλήσουμε για το πολυδιαφημισμένο ναυάγιο της ποδηλατικής σύνδεσης του Περάματος μέσω της περιοχής «Μάτσικα», της «Λιμνοπούλας», του Αγίου Νικολάου Κοπάνων κλπ. Τώρα που οι σημειακές τροποποιήσεις (λες και επρόκειτο για κάποια κολόνα της ΔΕΗ ή για κάποιο δέντρο και όχι για οικόπεδα ιδιωτών) έβαλαν φρένο στην επέκταση του ποδηλατόδρομου προς αυτή την κατεύθυνση, υπάρχει κάποια άλλη εναλλακτική πρόταση από την πλευρά του Δήμου και όλων εκείνων που τυφλά υποστήριζαν την μέχρι πρότινος πραγματοποιήσιμη προοπτική της σύνδεσης αυτής; Και κάτι τελευταίο. Στους αστικούς ποδηλατόδρομους αναψυχής, δείγματα και σπαράγματα των οποίων υπάρχουν στην πόλη μας, χωρίς όμως τις συγκεκριμένες διαδρομές που μπορούν να συνδέουν κάτι και για κάποιο συγκεκριμένο λόγο και χωρίς την προοπτική εξυπηρέτησης ομάδων του πληθυσμού, όπως για παράδειγμα μαθητές ή φοιτητές, εκεί, θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε στην άποψη που λέει ότι απαράβατη προτεραιότητα στους ποδηλατόδρομους έχουν οι ποδηλάτες (που είναι κατά κανόνα σωστό). Πιστεύουμε ότι για τον έμπειρο ποδηλάτη σημασία έχει η συνύπαρξη με τα άλλα ποδήλατα που μοιράζονται την ίδια λωρίδα αλλά και με τους αναγκαστικά εκεί κινούμενους πεζούς ή δρομείς , με τα καροτσάκια, ακόμη και με τα αναπηρικά αμαξίδια τα οποία είναι εντελώς εξοβελισμένα από το δίκτυο των δρόμων αλλά και των πεζοδρομίων της πόλης μας και ότι αυτή η συνύπαρξη για να πετύχει θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα την συνεννόηση και την αποδοχή των αναγκών του άλλου που π.χ. βαδίζει αναγκαστικά στον ποδηλατόδρομο επειδή τα πεζοδρόμια είναι κατεστραμμένα ή επειδή ο γονιός , για τον ίδιο λόγο θέλει να βάλει εκεί το καροτσάκι με το παιδάκι του, εφόσον νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια. Αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνάμε κ. Φλούδα.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
Ντοτη3