Stranger things: σας τα λέγαμε…

Ότι το παλιό είναι το νέο… καινούργιο, το ‘χουμε πει από πέρυσι. Ότι το Stranger things τυμβωρυχεί χαριτωμένα και τρομακτικά σε όλες τις παραστάσεις τρόμου που η σημερινή γενικά των σαραντάρηδων κουβαλάει από τα σινεμά και την τηλεόραση της εφηβείας της, το ‘χουμε πει επίσης. Τι δεν έχουμε πει; Ότι η δεύτερη σεζόν του Stranger things είναι ακόμα καλύτερη από την πρώτη.

Η γοητεία του τρόμου, του ανεπιτήδευτου, εφηβικού τρόμου που ανακατεύεται με τις Clearasil και τα αμερικάνικα αυτοκίνητα των ‘80s, όση επιτυχία είχε τότε, άλλη τόση και μεγαλύτερη, έχει τώρα, 30 χρόνια μετά. Οι αδερφοί Ντάφερ, δημιουργοί του Stranger things έφτιαξαν το δεύτερο κύκλο ως τις «μεγαλύτερες επιτυχίες» του μέχρι τώρα γνωστού σε εμάς τρόμου, πριν γίνει σοφιστικέ και συμβολικός. Τα τέρατα είναι απαίσια, γλιτσώδη και προσοχή, δαγκώνουν (δαγκώνουν πολύ), ο «Εξορκιστής» επιστρέφει με τη μορφή καταχθόνιου εγκεφάλου από τον άλλο κόσμο, το Άλιεν είναι και πάλι εδώ, όπως επίσης και οι Metallica του Kill ‘em All, οι εφηβικοί και προεφηβικοί έρωτες, η Σίντι Λόπερ κ.α.

Η δεύτερη σεζόν του Stranger things είναι καλύτερη και ως καλλιτεχνικό δημιούργημα. «Βαθύτεροι» χαρακτήρες, μεταπτώσεις, αναπάντητα ερωτήματα.

Φυσικά, όλα αυτά με πολλή πλάκα, η οποία παθαίνει ένα fade out στα τελευταία επεισόδια, για να επανέλθει όμως δριμύτερη.

Μόνο που ο φόβος και η απειλή συνεχίζουν να παραμονεύουν. Μέχρι την τρίτη σεζόν, μάλλον του χρόνου ή στην αυγή του 2019, να είστε σε ετοιμότητα βλέποντας μια καλή επανάληψη και επ’ ευκαιρία, περνώντας μια φορά ξανά το αγαπημένο σας βιβλίο του Στίβεν Κινγκ και βλέποντας με τα παιδιά σας (αν έχετε) τα Γκούνις και το Breakfast club.