Στάθης Δρογώσης: Θέλω να γράψω για το σήμερα

Ο τραγουδοποιός Στάθης Δρογώσης τον τελευταίο καιρό βρίσκεται στα λημέρια μας είτε... live είτε με τη μουσική του. Είναι ο δημιουργός της μουσικής και των τραγουδιών που «ντύνουν» την παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων «Επιτρέποντες». Τον συναντήσαμε λίγες ώρες πριν την επίσημη πρεμιέρα της παράστασης στις 15 Ιουλίου στο υπαίθριο θέατρο της ΕΗΜ (μια πρεμιέρα που τελικά θα γίνει στις 17 Ιουλίου). Ένας άνθρωπος «στην τσίτα» και απογοητευμένος, όπως δηλώνει ο ίδιος, από την πορεία των πραγμάτων στην Ελλάδα. Εκ των πραγμάτων, η πολιτική δεν απουσίασε από τη συζήτησή μας. Εξάλλου, ο ίδιος παραμένει δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων, εκλεγμένος με την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ από την οποία αποχώρησε… με θόρυβο.

Αυτή τη φορά καταπιάνεσαι με ένα θεατρικό έργο. Πώς είναι η εμπειρία;

Έχω ασχοληθεί ξανά με μουσική σε θεατρική παράσταση. Είναι όμως η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με αρχαία κωμωδία. Το θέατρο μού αρέσει. Κι αυτό επειδή στις δικές μου δουλειές είμαι πολύ συγκεντρωτικός. Με χαλαρώνει να είμαι μέλος μιας ομάδας. Επίσης, η μουσική για το θέατρο μού βγάζει ένα ένστικτο που συνήθως καταπνίγω, αυτό της κλασικής μουσικής. Λόγω των σπουδών μου στο πιάνο, έχω επαφές με την κλασική μουσική. Αυτό το βίωμα δεν μου βγαίνει συνήθως στις δικές μου δουλειές που είναι πιο ροκ. Το θέατρο, γενικά, με ξεκουράζει και με βάζει σε μια διαφορετική διαδικασία δημιουργίας.

Θα μπορούσε να σε χαρακτηρίσει κανείς νοσταλγικό;

Πιο παλιά ναι. Συνήθως γράφουμε για ένα παρελθόν που δεν ζήσαμε όμως. Μπορεί να πει κανείς ότι αυτό που κάνω είναι νοσταλγικό με τη λογική ότι γράφω με αφορμή ένα παλιό μου βίωμα. Χρησιμοποιώ αυτό το τρικ για να επιλέξω συναισθηματικά τον ακροατή. Το κάνω ασυνείδητα όμως. Ο καθένας βρίσκει τα κλειδιά του κόσμου για να τον ακούσει. Άλλοι γράφουν με εικόνες άλλοι πιο ποιητικά. Εγώ έχω βρει αυτόν τον τρόπο αλλά θέλω να τον αλλάξω. Θέλω να γράψω και για άλλα πράγματα, πιο πολύ για το σήμερα, για το πώς βλέπω τη ζωή μου.

Πόσο μεγάλη ήταν η απόσταση μέχρι την πολιτική;

Είναι άλλο πράγμα να είσαι ενεργός πολίτης, να σκέφτεσαι, να ενημερώνεσαι και να παρεμβαίνεις και άλλο να μπλέκεις με την πολιτική. Η πολιτική -στην Ελλάδα τουλάχιστον- είναι ανιαρή, βρώμικη και ψεύτικη. Οι πιο δημιουργικοί άνθρωποι δεν ασχολούνται με την πολιτική. Έχουν να ζήσουν τις οικογένειέςτους. Οπότε μόνο άεργοι ή ψωνάρες –στη δεύτερη κατηγορία βάζω τον εαυτό μου- ασχολούνται. Συνήθως, βέβαια, στον χώρο αυτόν, υπάρχουν άτομα που είναι χαρισματικά στην επικοινωνία. Και έτσι βλέπεις πολιτικούς να υπερασπίζονται με την ίδια ζέση και το άσπρο και το μαύρο. Από την άλλη, δεν μπορείς να στέλνεις μήνυμα στους νέους ανθρώπους να μην ασχοληθούν με την πολιτική. Κι αυτό λάθος είναι. Εγώ πάντως απογοητεύτηκα πλήρως και από τον εαυτό μου. Το όλο είναι σύστημα είναι δομημένο με τόση γραφειοκρατία, που, αν θες να κάνεις κάτι, πρέπει να παρανομήσεις. Νιώθεις πολλές φορές ότι έχεις απέναντί σου μια πέτρα που αντιστέκεται όσο κι αν τη σπρώχνεις.

Συμμερίζεσαι τα περί δημιουργικής σχέσης μεταξύ τέχνης και κρίσης;

Υπάρχουν πολλοί νέοι μουσικοί, πραγματικά συγκλονιστικοί. Αλλά ας μην είμαστε πολύ ρομαντικοί. Δεν μπορούν να βιοποριστούν από τη μουσική τους. Οπότε είναι σκληρό να μιλά κανείς για δημιουργικότητα αλλά από την άλλη να μην μπορεί να ζήσει. Ποτέ, βέβαια, δεν ήταν ιδανικά τα πράγματα. Για μένα, ο μουσικός πρέπει να ζει από τη δουλειά του. Έχει δημιουργηθεί μια λάθος εικόνα στους πολίτες λόγω της πίστας. Οι μουσικοί δουλεύουμε σκληρά και η κρίση έχει χτυπήσει κι εμάς. Έχω βαρεθεί να βρίσκουμε συνεχώς θετικά πράγματα σε οτιδήποτε συμβαίνει. Ας μην είμαστε όμως πολύ μίζεροι. Αυτή είναι η γενιά μας. Όσοι μείνουμε στη χώρα, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τα όνειρά μας και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας.