Σιαράβα: Η συνοικία των βιοτεχνών

Μία από τις παλιότερες συνοικίες της πόλης είναι η Σιαράβα, η οποία οριοθετείται μεταξύ των οδών Γαριβάλδη και Ζαλοκώστα. Ο τούρκος περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπί την καταγράφει το 1670 ως οικισμένο χώρο. Μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Διονύσιου του Φιλόσοφου το 1611, οι χριστιανοί εκδιώχθηκαν από το Κάστρο. Η παραλίμνια περιοχή που έμελλε να ονομαστεί «Σιαράβα» έγινε τόπος φιλοξενίας των φτωχών βιοτεχνών.

Η Σιαράβα είναι ταυτισμένη με ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης που συνδέεται με τη βιοτεχνική συγκρότηση. Εκεί αναπτύχθηκε η βυρσοδεψία, με τη λίμνη να αποτελεί αναπόσπαστο οργανικό στοιχείο του υπαίθριου εργαστηρίου. Με την πάροδο των χρόνων και τις απαιτήσεις του επαγγέλματος ιδίως στα τέλη του 19^ου αιώνα, όταν και τα βυρσοδεψεία γνώρισαν την άνθησή τους, οι οικίες στη Σιαράβα μετατράπηκαν και σε εργαστήρια των ταμπάκων. Τους ταμπάκους τούς ενδιέφερε περισσότερο η πρόσβαση στη λίμνη, όπου στα νερά της γινόταν η πρώτη κατεργασία του δέρματος, παρά η κατοικία και το μέγεθός της. Γι’ αυτό όλες οι κατοικίες ήταν στενόμακρες, έβλεπαν στη λίμνη και επικοινωνούσαν με την οδό Ζαλοκώστα. Το μπροστινό μέρος μετατράπηκε σε εργαστήριο, ενώ το πίσω μέρος σε σπίτι.

Στα τέλη του 19^ου αι. με αρχές του 20^ου αι., αγόρασαν οικίες και εγκαταστάθηκαν στη συνοικία και κάτοικοι από το Μέτσοβο, τη Βωβούσα και άλλα βλαχοχώρια, που ασχολούνταν με την ξυλεία.  

Όσο για την ονομασία «Σιαράβα», υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις. Η πιο επιστημονική όμως άποψη έχει κατατεθεί από τον αναπληρωτή καθηγητή Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Κώστα Οικονόμου, ο οποίος αναφέρει ότι πρόκειται για κυριώνυμο. Συγκεκριμένα, προέρχεται από το επώνυμο «Σιαράβας», με την αλλαγή του γένους από αρσενικό σε θηλυκό να οφείλεται πιθανώς στην ντάπια που υπήρχε στην περιοχή –στη (Ντάπια του) Σιαράβα>στη Σαριάβα. Διάφοροι ερευνητές υποστηρίζουν ότι «Σιαράβας» λεγόταν κάποιος παλιός άρχοντας των Ιωαννίνων που ζούσε στην περιοχή.