Περνώντας μια διάβαση πεζών, τoν Σεπτέμβριο του '69

Στις 26 Σεπτεμβρίου, ένας από τους καλύτερους δίσκους μουσικής που ηχογράφησε το ανθρώπινο είδος, έκλεισε τα 50 του χρόνια.

Το Abbey Road των Beatles ήταν στην πραγματικότητα το τελευταίο τους άλμπουμ, καθώς τα περισσότερα κομμάτια του είχαν ηχογραφηθεί μετά το Let it Be/Get Back που κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα, με τη μπάντα ουσιαστικά διαλυμένη.

Το 1969 λοιπόν, οι Beatles τραβούσαν διαφορετικούς δρόμους ήδη. Ο Τζωρτζ πρακτικά δεν είχε γυρίσει από την Ινδία, ο Τζον είχε τη Γιόκο, ο Ρίνγκο ήταν… ο Ρίνγκο. Μόνο ο Πωλ φαινόταν «ζεστός» και προσηλωμένος στην ιδέα του γκρουπ, που έτσι και αλλιώς είχε αποκτήσει ήδη ημιθεϊκές διαστάσεις.

Μετά τους πλακωμούς του Get Back, ο μακ Κάρντνι προσπαθούσε να επαναφέρει το κλίμα των παλιότερων ηχογραφήσεων, μαζί με τον παραγωγό Τζωρτζ Μάρτιν. Κάπου στις αρχές του ’69 ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις πάνω στο υλικό που είχε μείνει εκτός του Get back, αλλά κυρίως, με νέο.

Όντως, η μπάντα φαινόταν ότι ήταν πιο άνετη, χωρίς να σημαίνει ότι δεν διαφωνούσαν μεταξύ τους. Η απίθανη ικανότητά τους να γράφουν αριστουργήματα, έκρυβε συνεχώς τις διαπάλες. Το Abbey Road κυκλοφόρησε τελικά στις 26 Σεπτεμβρίου και έμεινε στην ιστορία για δύο πράγματα: Για τα κομμάτια του, όμως τα Come Together, I Want You, το Something που διασκεύασε σχεδόν αμέσως ο Τζο Κόκερ, αλλά πάνω από όλα το Here Comes the Sun. Σε γενικές γραμμές, ο δίσκος είναι αισιόδοξος, αντίθετα με το μέλλον του συγκροτήματος.

Το δεύτερο, είναι το zebra crossing. Στις 11.35 πρωινή της 8^ης Αυγούστου 1969, ο φωτογράφος Ίεν μακ Μίλαν τράβηξε την ίσως διασημότερη φωτογραφία εξωφύλλου του ροκ εν ρολ. Ο τροχονόμος σταμάτησε την κυκλοφορία για δέκα λεπτά έξω από τα στούντιο της EMI στην Abbey Road, ώστε η μπάντα να διασχίσει τη διάβαση πεζών φορώντας, πλην του Χάρισον, κοστούμια σχεδιασμένα από τον Τόμι Νάτερ. Το καρέ, το μιμούνται σχεδόν καθημερινά και ασταμάτητα εκατοντάδες άνθρωποι και η διάβαση έχει χαρακτηριστεί για την «πολιτιστική και ιστορική της σημασία».

Από τις 20 Σεπτεμβρίου του 1969, ο Τζον είχε «ζητήσει διαζύγιο» από τη μπάντα, όπως ήταν οι ακριβείς του λέξεις. Απουσία του Μπράιαν Έπσταϊν, του μάνατζερ που είχε πεθάνει λίγα χρόνια πριν, ήταν εμφανής στην αδυναμία να κρατηθεί ενωμένο το συγκρότημα. Ο μακ Κάρτνι ανακοίνωσε επίσημα την αποχώρησή του εννιά μήνες μετά, στις 9 Απριλίου του 1970. 

Ωστόσο, νεότερα δεδομένα που παρουσίασε ο συγγραφέας-φαν Μαρκ Λιούισον πρόσφατα, δείχνουν ότι μόλις δώδεκα μέρες πριν ο Λένον αποχωρήσει, η μπάντα σκόπευε να γράψει νέο υλικό. Ακούγονται μάλιστα να το συζητάνε σε μια ηχογράφηση συνάντησής τους (για να την ακούσει ο  Ρίνγκο που ήταν στο νοσοκομείο) το ενδεχόμενο, αν και δεν λείπουν και πάλι οι εντάσεις.

Από τότε, έχουν περάσει 50 χρόνια. Ο Τζον και ο Τζωρτζ είναι νεκροί εδώ και πολύ καιρό.

Εδώ και λίγες μέρες, το πιο αισιόδοξο κομμάτι του ροκενρόλ, το Here Comes the Sun έχει το δικό του, συγκινητικό βίντεο κλιπ που εκμεταλλεύεται την περιρέουσα ρετρό διάθεση…