Όταν οι Deep Purple μπήκαν στο ροκ

Το κεφάλαιο «Deep Purple» είναι σίγουρα αμφιλεγόμενο και πολυτασικό, ειδικά στην Ελλάδα, όπου η αγγλική μπάντα ήταν ίσως η πρώτη που άνοιξε τη λέσχη «φίλων Madrugada, James, Kreator», δηλαδή συγκροτήματα που λατρεύτηκαν ή μισήθηκαν εξίσου.

Ωστόσο, το In Rock που κυκλοφόρησε σαν σήμερα, πριν από 47 χρόνια, δεν ήταν καθόλου αμφιλεγόμενο, αλλά ο δίσκος που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το ‘70s rock.

Καταρχάς, ήταν ο πρώτος με τη Mk II σύνθεση της μπάντας που δημιουργήθηκε το 1967 στο Χέρφορντ. Αυτή, περιλάμβανε τους μόνιμους Ίαν Πέις στα τύμπανα, έναν από τους πιο καλύτερους ντράμερ που ανέδειξε η Γηραιά Αλβιόνα, τον Ρίτσι Μπλάκμορ, το μυστήριο υπερκιθαρίστα που σήμερα αρέσκεται να καταστρέφει ό,τι ωραίο δημιούργησε στη ζωή του, τον αδιαμφισβήτητο μουσικό ηγέτη της μπάντας για αρκετά χρόνια Τζον Λορντ, μακαρίτη πλέον, μαζί με δύο καινούργιους: τον μπασίστα Ρότζερ Γκλόβερ και τη φωνή: τον Ίαν Γκίλαν.

Το εξώφυλλο που απεικόνιζε τη μπάντα με προφίλ στο όρος Ράσμορ, εκεί που έχουν λαξευτεί προτομές τεσσάρων αμερικάνων προέδρων, ήταν το «κερασάκι» της αυταρέσκειας, της αυτοπεποίθησης της μπάντας, αλλά και του επικού αποτελέσματος. Ο δίσκος είναι ένας από τους καλύτερους του χαρντ ροκ, σίγουρα όχι τόσο ρηξικέλευθος όπως ήταν οι αντίστοιχοι των Black Sabbath που πήραν από το χέρι το ροκ εν ρολ και το πήγαν στην κόλαση, αλλά και πάλι, σημαδιακός.

O δίσκος σημάδεψε και την αλλαγή πλεύσης του συγκροτήματος που ήδη είχε τρία άλμπουμ στο ενεργητικό του, πιο ψυχεδελικά και για πολλούς, καλύτερα από ό,τι ακολούθησε. Παρότι το γνωστότερο σημείο του είναι το Child In Time, για το οποίο οι It’s a Beautiful Day είχαν πολλά να πουν (όχι καλά…), οι καλύτερες στιγμές ήταν στην πίσω πλευρά: Bloodsucker με θεϊκούς αυτοσαρκαστικούς στίχους, Hard Lovin’ Man και Into the fire, παρέμειναν για πάντα τρία από τα καλύτερα τραγούδια της μπάντας, που «θάφτηκαν» όμως κάτω από τόνους επιτυχιών που ακολούθησαν.

Οι Purple, με αυτό το δίσκο μπήκαν στο πάνθεον του ροκ εν ρολ, εκλαϊκεύοντάς το, όπως περίπου τα λέει ο Γκίλαν στο Bloodsucker, για το αγγλικό του μυαλό…