Όταν το Κάστρο έμοιαζε με... νησί

Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, μία οχυρωματική τάφρος απέκοπτε το Κάστρο των Ιωαννίνων από την υπόλοιπη ξηρά.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση το 1913, τα τείχη έπαψαν να έχουν τον αμυντικό χαρακτήρα των προηγούμενων εποχών και άρχισε η επιχωμάτωση της τάφρου, στη θέση της οποίας δημιουργήθηκαν οι οδοί Κ. Καραμανλή και Εθνικής Αντιστάσεως. «Το πενταγωνικό αυτό κτίσμα (σ.σ. το Κάστρο) αποχωριζόταν ακόμα και στα χρόνια μου από το μέρος της ξηράς, με μια πλατιά τάφρο, το γνωστό τότε Χαντάκι, που παλιότερα ήταν γεμάτο νερό» αναφέρει ο Δημήτρης Σαλαμάγκας στο βιβλίο του «Περίπατοι στα Γιάννινα» (1965).

Στα ελεύθερα Γιάννενα, μία από τις πρώτες αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου είναι η επιχωμάτωση της τάφρου για λόγους δημόσιας υγείας: «Το Συμβούλιον γνωμοδοτεί όπως γένη αναφορά προς την Νομαρχίαν να... η επιχωμάτωσις της τάφρου του φρουρίου καθώς ακαθαρσίαι προξενούν αηδίαν εις την πόλιν» σημειώνεται στην απόφαση του 1913 που βρίσκεται στο Ιστορικό Αρχείο του δήμου Ιωαννιτών.

Δύο χρόνια μετά, έρχεται η απόφαση για την ολοκληρωτική επιχωμάτωση της τάφρου με σκοπό και πάλι την πρόληψη επιδημικών νοσημάτων. «Το Συμβούλιον […] εγκρίνει ίνα επί έναν συνεχή μήνα ο μηχανικός του Δήμου προσλάβη εις την υπηρεσίαν εξ ημερομίσθια κάρρα και δέκα εργάτας και ησχοληθώσι εις τη μεταφοράν χώματος και εξάπλωσιν αυτού επί της τάφρου του Φρουρίου υπό την επίβλεψιν και οδηγίαν αυτού εις τρόπον ώστε να καλυφθώσι τα σεσηπότα ύδατα και αι ακαθαρσίαι εκ των οποίων ήδη έρχονται αναθυμιάσεις επικίνδυνοι εις την δημοσίαν υγείαν». Και κάπως έτσι, για λόγους δημόσιας υγιεινής, το Κάστρο έγινε ένα με την πόλη.