Το 1980 οι Ramones ήταν ακόμα νεαροί, αλλά φτάνανε ήδη στο πέμπτο τους άλμπουμ, τέτοιες μέρες του Φεβρουαρίου. Το End of the Century όμως είχε πολλά-πολλά νέα χαρακτηριστικά (και πρόσωπα).
Είχε καταρχάς τον Μάρκι Ραμόουν, που τον είδαμε μέχρι και στα Γιάννενα, σε εκείνο το επικό βράδυ με τον Μάικλ Γρέιβς. Ο προκάτοχός του στα ντραμς, ο Τόμι, έμεινε ως παραγωγός στη μπάντα.
Είχε επίσης τον Φιλ Σπέκτορ. Η πιο χαρισματική και ταυτόχρονα, εγκληματική φυσιογνωμία του ροκενρόλ. Η τετράδα από το NY θα έπαιζε για πρώτη φορά με το wall of sound να την υποστηρίζει, αλλά και τον «μάγο των κουμπιών» -κυριολεκτικά και μεταφορικά, να βάζει τη δική του πινελιά στην ατίθαση μουσική τους.
Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:
Είχε ακόμα τον Ρίτσαρντ Χελ, αυτή τη φυσιογνωμιάρα που είχε προλάβει να φύγει από τους Television.
H ηχογράφηση του άλμπουμ μόνο εύκολη δεν περιγράφεται. Ο Σπέκτορ κυριολεκτικά τους έσπασε το ηθικό, καθώς άκουγε με τις ώρες σε αργή κίνηση τις ηχογραφήσεις, για να διορθώσει διάφορα σημεία. Ο Ντι-Ντι αργότερα έλεγε ότι ο Τζόνι έγραψε την κιθάρα εκατοντάδες φορές. Ο Τζόνι και ο Ντι-Ντι οριακά δεν τον έσπασαν στο ξύλο, αλλά και ο Σπέκτορ δεν πήγαινε πίσω. Μια φήμη λέι ότι σε κάποια φάση, τους απείλησε με όπλο, όταν κάλεσε τον Τζόνι στην έπαυλή του για να τα πούνε και πήγε να τους βρει ο Ντι-Ντι.
«Μας πήγε υπό την απειλή όπλου στο δωμάτιο με το πιάνο και μας έβαλε να τον ακούμε να παίζει το Baby, I love you μέχρι τις 4.30 το πρωί» λέει. Ο Μάρκι πάντως, αμφισβητεί τα περί όπλων. Υπενθυμίζεται ότι ο Σπέκτορ πέθανε το 2023, καταδικασμένος για το φόνο της Λάνα Κλάρκσον…
Ενιγουέι, του Σπέκτορ του πέρασε σε μεγάλο βαθμό και ο δίσκος ήταν, ας πούμε «ποπ πανκ».
Και ήταν ένα μικρό θαυματάκι: Rock’n’Roll Radio, Chinese Rock (η συμβολή του Χελ, που λέγαμε), το baby, I Love you των Ronettes, που το ‘χε γράψει κιόλας ο Σπέκτορ, αλλά και το I’m Affected και το Danny Says. Ένα σωρό ωραία κομμάτια με συνολική διάρκεια κάτι παραπάνω από μισάωρο.
Τυπικοί Ramones, δηλαδή.