Οι ήχοι της Ηπείρου, οι εικόνες του Αιμίλιου Νέου

Ο «Τύπος» συναντά τον Αιμίλιο Νέο, έναν άνθρωπο ιδιαίτερα ευγενή, που γι' αυτόν η φωτογραφία δεν αποτελεί μόνο έναν τρόπο έκφρασης αλλά έναν τρόπο ζωής. Η συνάντησή μαζί του έγινε με αφορμή την έκθεση φωτογραφίας του με τίτλο «Όταν ακούω Ήπειρο…», η οποία θα φιλοξενείται έως τις 30 Σεπτεμβρίου στον εκθεσιακό χώρο του πολιτιστικού πολυχώρου «Δ. Χατζής», στα παλιά σφαγεία.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη φωτογραφία; Θυμάστε τις πρώτες, «αμήχανες» λήψεις;

Η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία ξεκίνησε το 1991, σαν μια δραστηριότητα που θα μου κάλυπτε ένα κενό που μου άφησε η μακρόχρονη ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο όταν αποφάσισα να κλείσω αυτό το σπουδαίο κεφάλαιο της ζωής μου.

Η φωτογραφία πάντα μου άρεσε και πολύ φυσικά ήρθε και άνοιξε ένα νέο δρόμο στη ζωή μου, τον οποίο ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ το πόσο συναρπαστικός είναι, και που στη συνέχεια έγινε τρόπος ζωής και τρόπος έκφρασης.

Τότε ήταν η εποχή των ασπρόμαυρων φιλμ και των σκοτεινών θαλάμων όπου υπήρχαν ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στάδια επεξεργασίας, από τη λήψη της φωτογραφίας και την εμφάνιση των φιλμ, μέχρι και τη μαγική στιγμή της εκτύπωσης των φωτογραφιών. Τώρα στην ψηφιακή εποχή, όλα αυτά έχουν αντικατασταθεί από τον υπολογιστή και τα προγράμματα επεξεργασίας των ψηφιακών φωτογραφιών.

Η πρώτη φωτογραφική μου μηχανή (όπως και των περισσοτέρων, νομίζω εκείνη την εποχή) ήταν μια ZENIT και φυσικά οι πρώτες φωτογραφίες μου ήταν από το οικογενειακό μου περιβάλλον και από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, το Νησί, το οποίο πάντα μας προσφέρει απίθανα θέματα για φωτογράφιση.

Επηρεάζει ο χώρος εργασίας σας (σ.σ. δημοτικός υπάλληλος στο γραφείο τουριστικής προβολής του δήμου Ιωαννιτών) τη φωτογραφική σας ματιά;

Πιστεύω πως ο χώρος εργασίας δεν έχει επηρεάσει τη φωτογραφική μου ματιά, και αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει στους περισσότερους ερασιτέχνες φωτογράφους. Ο καθένας ενεργεί σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά του, την κουλτούρα του, τις εμπειρίες του, την αισθητική του, με αυτά που έχει μέσα στην καρδιά του και όχι με αυτά που λόγω εργασίας έχει στην καθημερινότητά του.

Έχετε φωτογραφίσει πολλές από τις στιγμές που έζησε αυτή η πόλη. Μπορείτε να μας πείτε μία ή δύο στιγμές που σας έμειναν αξέχαστες για κάποιο λόγο;

Η πόλη μας είναι από τις ομορφότερες και σημαντικότερες της Ελλάδος, φυσικό είναι όλα αυτά τα χρόνια να έχουμε ζήσει και φωτογραφίσει σπουδαία γεγονότα. Θα μπορούσα να ξεχωρίσω από αυτά που έχω φωτογραφήσει, δύο: ένα καλλιτεχνικό και ένα θρησκευτικό.

Το πρώτο είναι η φωτογράφιση της συναυλίας των Scorpions, τον Ιούνιο του 2010, στο εθνικό στάδιο Ζωσιμάδες. Στην εφηβική μου- και όχι μόνο- ηλικία, αυτό το παγκοσμίου φήμης συγκρότημα ήταν το πλέον αγαπημένο μου και φαντάζεστε πως ένιωθα όταν βρέθηκα μαζί τους πριν την συναυλία και κατά τη διάρκειά της. Την ώρα της φωτογράφισης ήμουν πραγματικά μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.

Το δεύτερο, ήταν στις 20 Ιουλίου του 2014, όταν τα Γιάννενα έζησαν μία σπάνια και ιστορική στιγμή, την ενθρόνιση του νέου μητροπολίτη κ.κ. Μάξιμου. Ζήσαμε ένα σπάνιο γεγονός γιατί συμβαίνει μία φορά στα 30, 40 χρόνια, ( η προηγούμενη είχε γίνει το 1975) και ιστορικό γιατί ο μητροπολίτης Ιωαννίνων έπαιζε και παίζει έναν σημαντικό ρόλο τόσο στην πόλη όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου και της Ελλάδας.

«Όταν ακούω Ήπειρο...» ο τίτλος της έκθεσής σας αυτής. Ένας φωτογράφος απαθανατίζει τον ήχο. Πόσο δύσκολο είναι και ποια είναι η πρόκληση ενός τέτοιου πρότζεκτ;

Στην έκθεση «Όταν ακούω Ήπειρο …» δεν γίνεται προσπάθεια καταγραφής μόνο των λαογραφικών στοιχείων που συνθέτουν ένα ηπειρώτικο πανηγύρι, αλλά προσπαθώ ο θεατής, αντικρίζοντας τις φωτογραφίες, να βάλει στο αυτί και στο μυαλό τον δικό του ήχο από ένα αγαπημένο του τραγούδι και να αναζητήσει τα συναισθήματα των συμμετεχόντων σε αυτά, σαν να είναι και εκείνος μέρος ιστοριών που διηγούνται αυτές οι φωτογραφίες. Είναι σίγουρα ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, ένα εξαιρετικά δύσκολο πρότζεκτ, αλλά πιστεύω ότι, όταν το κάνεις με την καρδιά σου και δίνεις σε αυτό μια κατάθεση ψυχής, είμαι βέβαιος ότι αυτό περνάει και στις καρδιές των θεατών της έκθεσης.

Και αυτό όλο δεν το θεωρώ πρόκληση αλλά στάση ζωής, ότι δηλαδή, πρέπει να ασχολούμαστε με τα δύσκολα και να δίνουμε τον αγώνα μας σύμφωνα πάντα με το μέτρο των δυνατοτήτων μας.

Τι σημαίνουν για σας τα πανηγύρια της Ηπείρου;

Ο λαϊκός πολιτισμός και η ομορφιά των παλιών ηθών και εθίμων που βιώνουμε με τα πανηγύρια, γίνονται αντίσταση στη μανία του σύγχρονου πολιτισμού. Κορυφαία συναισθήματα, όπως φιλία, φιλοξενία, υπερηφάνεια, χαρά, ενθουσιασμός, μεράκι και η ανοιχτή και πάντα ζεστή ανθρώπινη καρδιά του παλιού καιρού.

Πάντα το ηπειρώτικο πανηγύρι ξεκινά με το μοιρολόγι. Σ' αυτό ενώνονται η ζωή και ο θάνατος, το πένθος και η χαρά.

Ευχαριστούμε πολύ.

Κι εγώ