Ο κόσμος και ο μύθος του Πίτερ Γκριν

Ο Πίτερ Άλεν Γκρίνμπαουμ γεννήθηκε στο Λονδίνο, στην περιοχή Μπέθαλ Γκριν, στις 29 Οκτωβρίου του 1946 και πέθανε ήρεμα στον ύπνο του στις 25 Ιουλίου του 2020.

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους μουσικούς, ο άνθρωπος που θα μπορούσε να γίνει ο «λευκός Χέντριξ» ή ο «σωστός Κλάπτον» εάν δεν υπέκυπτε στις αδυναμίες του και κυρίως, στην ψυχική νόσο.

Ο Γκριν έγινε γνωστός όταν, μετά από ένα σύντομο πέρασμα στο «τάγμα εκπαιδεύσεως» του μπλουζ, τους Bluesbrakers του Τζον Μέιαλ, έφτιαξε το ολοδικό του συγκρότημα, που όμως δεν είχε το όνομά του: οι Fleetwood Mac βαφτίστηκαν από τα άλλα δύο μέλη τους, τον Τζον μακ Βι που μάλιστα εντάχθηκε αργότερα και το φίλο του Γκριν, Μικ Φλίτγουντ.

Ο Γκριν είχε ήδη δημιουργήσει τις βάσεις του μύθου στους Bluesbrakers. Όταν ο Κλάπτον εγκατέλειψε τη μπάντα για να πάει στους Cream, τον Ιούλιο του 1966, ο Μέιαλ βρήκε έναν πιτσιρικά με μια Les Paul σε πρόβα της μπάντας. «Πού είναι ο Κλάπτον» ρώτησε και του απάντησαν «μην ανησυχείς, βρήκαμε έναν καλύτερο». Ο Μέιαλ ήταν… δύσπιστος και η απάντηση ακόμα καλύτερη: «Εντάξει, μπορεί να μην είναι καλύτερος τώρα, αλλά σε λίγα χρόνια θα είναι».

Όντως, για ένα διάστημα ήταν. Στη χρυσή, πρώτη εποχή των Mac, ο Γκριν έγραψε κομμάτια όπως το Rambling Pony και το Black Magic Woman, το Green Manalishi (αυτό ντε, με το στέμμα με τα δύο κέρατα) κάνοντας αργότερα  τον BB King να πει ότι ήταν ο μόνος κιθαρίστας που του προκαλούσε ανατριχίλες.  

Εκεί που φάνηκε ότι οι Fleetwood Mac είχαν τον τρόπο να κατακτήσουν το μουσικό κόσμο, ήταν το Then Play On, το πρώτο τους σε μεγάλη εταιρία και το τρίτο τους συνολικά. Ο σαιξπηρικός τίτλος, από τη «Δωδεκάτη νύχτα» και το έπος του Oh Well, αλλά και τα Fighting for Madge, Closing my Eyes, Rattlesnake Shake και φυσικά, το Coming your Way, έκαναν το περίγραμμα ενός κανονικού έπους, για το οποίο βασικός υπεύθυνος ήταν ο Γκριν, ακολουθούμενος από τους Σπένσερ και Κίρβαν, τους άλλους δύο κιθαρίστες του γκρουπ.

Την ακόμα μεγαλύτερη ικανότητά του, την έδειξε παίζοντας με τους μπλουζ ήρωές του στην Chess, μεταξύ άλλων τους Μπάντι Γκάι, Γουίλι Ντίξον και Ότις Σπάν.

Ο Γκριν και οι Mac ήταν οι απόλυτοι βασιλιάδες του βρετανικού μπλουζ. Όχι για πολύ όμως. Ο Γκριν πάλευε ήδη με τη σχιζοφρένεια, ενώ όλη η μπάντα ήταν μια γενική ψυχεδέλεια. Ο μύθος που θα τον περικλείει για πάντα, λέει ότι «την άκουσε» τόσο πολύ από το LSD σε ένα κοινόβιο στο Μόναχο που εγκατέλειψε τη μπάντα, μετά από το τελευταίο live μαζί τους, στις 20 Μαΐου 1970.

Προσπάθησε να ξαναβρεί το μουσικό του δρόμο, αλλά τα χρόνια μεταξύ 1973 και 1978 «σβήστηκαν» από την ψυχική νόσο. Ο Γκριν νοσηλεύτηκε, υποβλήθηκε σε θεραπείες με ηλεκτροσόκ, συνελήφθη από την αστυνομία επειδή απείλησε το λογιστή του με μια καραμπίνα.   

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να στηρίξετε με μια συνδρομή

Το 1979 όμως, είχε θυμηθεί και πάλι να παίζει κιθάρα. Το In the Skies ήταν μια εκτυφλωτική αναλαμπή που ξεκινούσε από εκεί που σταμάτησε το Then play on και μετά, πάλι σιωπή.

Στα τέλη του περασμένου αιώνα, ο Γκριν ήταν ξανά στα πόδια του. Έφτιαξε τους Splinter group, στους οποίους συμμετείχε ενίοτε και ο Κόζι Πάουελ και έβγαλε εννιά δίσκους σε επτά χρόνια. Και πάλι, το πρότζεκτ έμεινε στη μέση όταν ο Γκριν το εγκατέλειψε για να μετακομίσει στη Σουηδία…

Μια πενταετία αργότερα, βγήκε το ντοκιμαντέρ του BBC «Peter Green, man of the world» και ο Γκριν ξανάπαιξε σε live, για δύο χρόνια.

Ο Γκριν πέθανε ήσυχα στον ύπνο του, αλλά πρόλαβε να ζήσει τόσο ανήσυχα και να προσφέρει ένα αξεπέραστο έργο και μια μουσική ευφυία στον κόσμο…