Ο δρόμος ενός εστιάτορα που έχτισε μια εκκλησία

Η κατηφόρα που οδηγεί στην πλατεία Πάργης, από τη συμβολή με τις οδούς Σουλίου και Σπύρου Λάμπρου, έχει το όνομα του ανθρώπου που χορήγησε τη δημιουργία της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου.

Ο Χρήστος Πάτσης γεννήθηκε στην Πυρσόγιαννη και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, το έζησε στις ΗΠΑ, όπου διατηρούσε εστιατόριο. Συχνά βοήθησε τη γενέτειρά του με ποσά που διέθεσε για να γίνουν έργα, όπως η οικοδόμηση νέας εκκλησίας, όταν το 1955 ο ναός του Αγίου Νικολάου, χρονολογούμενος από τον 18^ο αιώνα ήταν στα πρόθυρα κατάρρευσης. Τότε όμως, ένας άλλος Πυρσογιαννίτης, ο Κώστας Φρόντζος, αντέδρασε στην προοπτική κατασκευής ενός νέου ναού και με τη συνεργασία του καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αναστασίου Ορλάνδου, ο ναός διασώθηκε.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Πάτσης που στο μεταξύ γύρισε στην Ελλάδα, πρόσφερε το ποσό του 1 εκατ. δραχμές για να γίνει η εκκλησία στο κέντρο της πόλης των Ιωαννίνων.

Στις 7 Αυγούστου 1960, ο τότε μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ (και αργότερα αρχιεπίσκοπος), θεμελίωσε το ναό του Νοεμάρτυρα Γεωργίου, στην πλατεία Πάργης.

Τότε, η πλατεία ονομαζόταν ακόμα «Ντουάιτ Άιζενχαουερ» προς τιμή του προέδρου των ΗΠΑ.

Όταν η εκκλησία εγκαινιάστηκε, στις 25 Οκτωβρίου του 1970, από τον πατριάρχη Αλεξάνδρειας Νικόλαο Στ', η πλατεία είχε προλάβει να… αλλάξει όνομα δύο φορές. Το 1965 να γίνει «πλατεία Πάργης» όπως ονομάζεται και σήμερα, αλλά επί χούντας, να ξαναγίνει «πλατεία Αϊζενχάουερ». Τελικά, μετά τη χούντα της επέστρεψαν το σημερινό της όνομα.

Η οδός Χρήστου Πάτση όμως, δεν ήταν πάντα εκεί που είναι σήμερα. Το 1960, το δημοτικό συμβούλιο Ιωαννίνων είχε αποφασίσει να δώσει το όνομα του Πάτση στην τότε οδό Ναπολέοντα Ζέρβα, πρώην Μανωλιάσσης, σήμερα Άρη Βελουχιώτη, στα Ζευγάρια.

Ο δρόμος που οδηγεί στην Πάργης ονομάστηκε με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου το 1968, με την οποία ορίζεται ότι «η παράλληλος της οδού Σακελλαρίου Σμηναγού ήτοι η οδός η αρχόμενη του κόμβου οικίας Δούβλη μέχρι πλατείας Πάργης, εις οδόν Χρήστου Πάτση»