Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα φυτά

Στις παρυφές του δάσους στον Φρόντζο, υπάρχει η οδός Λαζαρίδη. Κώστα Λαζαρίδη για την ακρίβεια. Ο Κώστας Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1904 στο Κουκούλι, γιος του Παύλου και της Μόσχως που καταγόταν από το Καπέσοβο. Πήγε σχολείο στο Κουκούλι και στη Βίτσα και κατόπιν στη Ζωσιμαία, στα Γιάννενα.

Επέστρεψε στο Κουκούλι ως δάσκαλος πια, το 1926, υπηρετώντας εκεί για 25 χρόνια.

Το μεγάλο του πάθος όμως, υπήρξε η φύση και η καταγραφή της. Μετά από σπουδές στην αγροτική σχολή Ιωαννίνων, μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Γενεύη.

Ήδη, είχε ξεκινήσει να συλλέγει και να καταλογογραφεί φυτά και βότανα του Ζαγορίου, αλλά και να καταγράφει τη χρήση τους. Πολλά από αυτά, είναι βότανα που χρησιμοποιούσαν οι «Βικογιατροί».

Συνολικά, ο Λαζαρίδης έγραψε 53 βιβλία για την πανίδα, αλλά και τα έθιμα του Ζαγορίου, καθώς και πλήθος άρθρων σε έντυπα της περιοχής. Ιδιαίτερη ήταν η συγγραφική του δραστηριότητα μετά το 1962.

Ως συγγραφέας, κατέγραψε σχεδόν τα πάντα. Ένα από τα βιβλία του αφορά τα παιχνίδια που έπαιζαν τα παιδιά στο Κουκούλι («Παραδοσιακά παιγνίδια του χωριού μου» εκδ. Δωδώνη).

Εκτός από το δρόμο στις παρυφές του αισθητικού δάσους της πόλης, το όνομα του Λαζαρίδη διαιωνίζεται και στο Λαζαρίδειο Πνευματικό Κέντρο της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στο Κουκούλι. Είναι το σπίτι του, το οποίο δώρισε το 1983 μαζί με τη συλλογή του που αριθμεί 1.260 φυτά.

Πέθανε στις 17 Σεπτεμβρίου του 1987, στην πλατεία του Κουκουλίου.