Ο Θοδωρής Γκόγκος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, διαλέγει σήμερα 7 παραστάσεις που είδε ή συμμετείχε και τον επηρέασαν τόσο, ώστε να τις επιλέξει ως πιο επιδραστικές, μαζί με δύο κουβέντες για τα τεκταινόμενα στο χώρο του θεάτρου και της τέχνης.
Είναι άραγε συναρπαστική η ζωή του ηθοποιού;
Αν σ’έναν οποιονδήποτε άνθρωπο πεις ότι για όλη του τη ζωή τίποτα δεν θα είναι σταθερό και θα αναζητά νέα δουλειά κάθε τρεις μήνες, τότε σίγουρα θα τον καταβάλει το άγχος και η κατάθλιψη.
Η ζωή του ηθοποιού είναι γεμάτη από ανεργία, ανασφάλεια, σκληρή δουλειά, κακούς συνεργάτες, παράξενους σκηνοθέτες (sic) με παράλογες απαιτήσεις, ανεκπαίδευτους συναδέλφους, και αρκετές περιπτώσεις όπου άθελα του έρχεται αντιμέτωπος με καταστάσεις λεκτικής και ψυχολογικής βίας.
Τότε το ερώτημα που προκύπτει είναι, γιατί να γίνει κάποιος ηθοποιός;
Και απαντώ:
Γιατί η δουλειά του ηθοποιού είναι δημιουργική, μοναδική, έχει στιγμές πραγματικής χαράς και ψυχικής ανάτασης!
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή του ηθοποιού όπου πραγματικά εκπληρώνονται όλες οι προσδοκίες του μέσα από την τέχνη του θεάτρου. Υπάρχουν στιγμές που όλα συνωμοτούν ώστε ηθοποιός και κοινό να βιώσουν μια πραγματική μέθεξη!
Στη μακρά διαδρομή μου στο θέατρο μπορώ να θυμηθώ κάποιες τέτοιες στιγμές:
- Ο Γλάρος» του Α Τσέχωφ: Το 1987 ο Ζύλ Ντασέν κάνει οντισιόν για το έργο αυτό που θα παιζόταν στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Νέος ηθοποιός τότε συμμετέχω στην οντισιόν και ο Ντασέν με επιλέγει για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Έτσι η καριέρα μου στο θέατρο αρχίζει με ένα μαγικό τρόπο. Τότε γνώρισα και την Μελίνα Μερκούρη, μια καθοριστική στιγμή για εμένα.
- Ο Φορτουνάτος του Μ.Α. Φώσκολου: Ήταν η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με το Κρητικό θέατρο! Μια εξαιρετική παράσταση με μια υπέροχη διανομή σε ρόλους και σκηνοθέτη τον Κανέλλο Αποστόλου, έναν σκηνοθέτη της παλιάς γενιάς, βαθύ γνώστη του θεάτρου.
- Οικογένεια Νώε της Ξένιας Καλογεροπούλου: Μια παράσταση στο Θέατρο Πόρτα του Θωμά Μοσχόπουλου. Ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες της γενιάς μου. Μια παραγωγή που η Ξένια Καλογεροπούλου φρόντισε να γίνει κάτω από τις καλύτερες συνθήκες που έχω συναντήσει ποτέ στο θέατρο.
- Κομμάτια και θρύψαλα» του Γ. Σκούρτη: Σε σκηνοθεσία του φίλου μου Γιώργου Αρμένη. Ένα θέατρο γεννιέται! Οι πρόβες της παράστασης γινόντουσαν παράλληλα με την κατασκευή του θεάτρου του. Ήταν η πρώτη παράσταση που παίχτηκε στο «Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργος Αρμένης».
- Το κύκνειο άσμα» του Α. Τσέχωφ: Μια παράσταση που σκηνοθέτησα μαζί με τη βοηθό μου Σεμέλη Παπαοικονόμου, όπου η ερμηνεία του Γιάννη Θωμά θα μου μείνει βαθιά χαραγμένη στην μνήμη και στην καρδιά μου.
- Το παλτό» του Νικολάι Γκόγκολ: Ένα έργο που με έφερε αντιμέτωπο με έναν θηριώδη μονόλογο. Θεωρώ πως είναι ένα από τα πιο καίρια σημεία της ζωής μου στο θέατρο. Μια παράσταση που παίζω εδώ και τέσσερα χρόνια και νομίζω ότι δεν θα εγκαταλείψω ποτέ
- Αγαπημένε Elvis Αγαπημένη Janis του Φούριο Μπορντόν: Ένα έργο που ήθελα να ανεβάσω εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το κατάφερα έχοντας δίπλα μου την Μαρβίνα Πιτυχούτη και τη Σεμέλη Παπαοικονόμου, σε μετάφραση της Έλενας Μουνδρούβαλη. Η παράσταση δεν πρόλαβε να κάνει τον κύκλο της, καθώς τα θέατρα έκλεισαν ακαριαία λόγω της πανδημίας.
Εν αναμονή λοιπόν της επαναλειτουργίας των θεάτρων, και καθώς περιμένουμε στωικά το πότε θα πάρουμε πίσω τις ζωές μας, να φύγουμε από τον κύκλο της βίας και τον απαγορεύσεων, με την ευχή να βγούμε απ’ όλο αυτό υγιείς και ψυχικά και ψυχολογικά σταθεροί, ας θυμόμαστε τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος και να συνεχίσουμε να κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Και ας μην ξεχνάμε ότι ο πολιτισμός απαιτεί σεβασμό. Σεβασμό στους ανθρώπους του, στα προβλήματα και τις ανάγκες τους! Σεβασμός στις αξίες του!
Θοδωρής Γκόγκος
Ηθοποιός-Σκηνοθέτης-Καθηγητής Υποκριτικής