NASA: Ένα τρισδιάστατο ταξίδι στους Στύλους της Δημιουργίας

Οι Στύλοι της Δημιουργίας στην καρδιά του Νεφελώματος του Αετού, που έγιναν διάσημες το 1995 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA, έχουν κατακτήσει τη φαντασία όλου του κόσμου με την αιθέρια ομορφιά τους.

Τώρα, η NASA δημοσίευσε μια νέα τρισδιάστατη απεικόνιση αυτών των πανύψηλων ουράνιων μορφών χρησιμοποιώντας δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και James Webb της NASA. Πρόκειται για την πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερή ταινία πολλαπλών μηκών κύματος που έχει γίνει μέχρι σήμερα για αυτά τα νέφη που γεννούν τα αστέρια.

«Πετώντας δίπλα και ανάμεσα στους πυλώνες, οι θεατές βιώνουν την τρισδιάστατη δομή τους και βλέπουν πώς φαίνονται διαφορετικά στην προβολή του ορατού φωτός του Hubble σε σχέση με την προβολή υπέρυθρου φωτός του Webb», εξήγησε ο επικεφαλής επιστήμονας οπτικοποίησης Frank Summers του Επιστημονικού Ινστιτούτου Διαστημικών Τηλεσκοπίων (STScI) στη Βαλτιμόρη, ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας ανάπτυξης της ταινίας για το «Σύμπαν της Μάθησης» της NASA. «Η αντίθεση μας βοηθά να κατανοήσουμε γιατί έχουμε περισσότερα από ένα διαστημικά τηλεσκόπια για να παρατηρούμε διαφορετικές πτυχές του ίδιου αντικειμένου».

Οι τέσσερις Στύλοι της Δημιουργίας, που αποτελούνται κυρίως από ψυχρό μοριακό υδρογόνο και σκόνη, διαβρώνονται από τους σφοδρούς ανέμους και το καταστροφικό υπεριώδες φως των κοντινών θερμών, νεαρών άστρων. Από τις κορυφές των πυλώνων προεξέχουν δομές που μοιάζουν με δάχτυλα και είναι μεγαλύτερες από το ηλιακό σύστημα. Μέσα σε αυτά τα δάχτυλα μπορεί να είναι ενσωματωμένα, εμβρυακά αστέρια. Ο ψηλότερος πυλώνας εκτείνεται σε τρία έτη φωτός, τα τρία τέταρτα της απόστασης μεταξύ του Ήλιου μας και του αμέσως κοντινότερου αστέρα.

Η ταινία μεταφέρει τους επισκέπτες στις τρισδιάστατες δομές των πυλώνων. Αντί για καλλιτεχνική ερμηνεία, το βίντεο βασίζεται σε δεδομένα παρατήρησης από μια επιστημονική εργασία με επικεφαλής την Anna McLeod, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Durham στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η McLeod διετέλεσε επίσης επιστημονικός σύμβουλος στο έργο της ταινίας.

Η νέα απεικόνιση βοηθά τους θεατές να βιώσουν πώς δύο από τα ισχυρότερα διαστημικά τηλεσκόπια του κόσμου συνεργάζονται για να δώσουν ένα πιο σύνθετο και ολιστικό πορτρέτο των πυλώνων. Το Hubble βλέπει αντικείμενα που λάμπουν στο ορατό φως, σε χιλιάδες βαθμούς. Η υπέρυθρη όραση του Webb, η οποία είναι ευαίσθητη σε ψυχρότερα αντικείμενα με θερμοκρασίες μόλις εκατοντάδων βαθμών, διαπερνά τη σκοτεινή σκόνη για να δει τα αστέρια που είναι ενσωματωμένα στους πυλώνες.

Στην οπτικοποίηση επισημαίνονται διάφορα στάδια του σχηματισμού των άστρων. Καθώς οι θεατές πλησιάζουν τον κεντρικό πυλώνα, βλέπουν στην κορυφή του έναν ενσωματωμένο, νηπιακό πρωτοαστέρα που λάμπει έντονα κόκκινος στο υπέρυθρο φως. Κοντά στην κορυφή του αριστερού πυλώνα βρίσκεται ένας διαγώνιος πίδακας υλικού που εκτοξεύεται από ένα νεογέννητο αστέρι. Αν και ο πίδακας είναι απόδειξη της γέννησης του άστρου, οι θεατές δεν μπορούν να δουν το ίδιο το άστρο. Τέλος, στο τέλος ενός από τα προεξέχοντα «δάχτυλα» του αριστερού πυλώνα βρίσκεται ένα φλεγόμενο, ολοκαίνουργιο αστέρι.

Πηγή: NASA. Φωτογραφία: Greg Bacon, Ralf Crawford, Joseph DePasquale, Leah Hustak, Christian Nieves, Joseph Olmsted, Alyssa Pagan, and Frank Summers (STScI), NASA's Universe of Learning