Μια πλατεία και ένα μνημείο

Μέχρι το 1983, το παρκάκι στη συμβολή της Δωδώνης με τη Δομπόλη, λεγόταν «πλατεία Βελισσαρίου».

Τότε, σε μια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ο αντιδήμαρχος Σάββας Νικολάτος, επί δημαρχίας Κατσαδήμα, εισηγήθηκε την πρόταση για διαγωνισμό, για τη δημιουργία ηρώου για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η οποία τότε έκλεινε μια δεκαετία ζωής.

Το ποσό για την κατασκευή του μνημείου ήταν 3.000.000 δραχμές, τα οποία χορήγησε το νομαρχιακό ταμείο.

Μάλιστα, φαίνεται ότι υπήρξε μια πιο γενική πρόταση, να αναζητηθεί χώρος δηλαδή στην απόσταση από την Ακαδημία μέχρι το Πανεπιστήμιο, την οποία διατύπωσε ο μετέπειτα δήμαρχος, Χαρίλαος Τόλης. Ο πρόεδρος του συμβουλίου Αλέκος Σόφης ωστόσο, τόνισε ότι ο μόνος χώρος που απομένει σε αυτή την απόσταση, είναι ο «κόμβος Βελισσαρίου» και ότι πρέπει να οριστεί εκεί ο τόπος ανέγερσης του μνημείου.

Τελικά, η απόφαση ήταν ομόφωνη. Ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Άρθρο 1ο: Το Ηρώο θα ανεγερθεί στην Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου. Σχετικό διάγραμμα της περιοχής βρίσκεται στη διάθεση των ενδιαφερομένων.

Το μνημείο φιλοτέχνησε ο Θόδωρος Παπαγιάννης. «Διαθέτει μια απρόβλεπτη πλαστικότητα, η οποία συντείνει μαζί με τη μορφική παραμόρφωση στην έξαρση των συναισθημάτων του θεατή. Το πρόσωπο του γλυπτού, μοιάζει με νεκρική μάσκα. Το χέρι κρατάει την καρδιά, ενώ το κάτω μέρος θυμίζει ανθρώπινο σκελετό», περιγράφει ο Τάσος Παπασταύρος στην «Ιωαννίνων Γλυπτοθήκη».