Πριν από 53 ολόκληρα χρόνια, οι Allman Brothers Band ήταν αραχτοί σε μια καλύβα, σε μια λίμνη στο Μέικον της Τζόρτζια.
Κυριολεκτικά αραχτοί όμως, όπως ήταν και η κοινοβιακή τους αντίληψη για τη μουσική και τον κόσμο γενικότερα.
Εκεί λοιπόν, στη μικρή αγροικία που νοίκιαζαν αντί 165 δολάρια το μήνα, φτιαγμένη από πεύκο. Την είχαν για πρόβες και για «δραστηριότητες που δεν ήταν και τόσο νόμιμες», όπως περιγράφει ο Σκοτ Μπόγιερ, στη βιογραφία του Ντουέιν Ώλμαν.
Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:
Εκτός λοιπόν από το άραγμα, τις τρελές παρτάρες και τις …εχμ… ημινόμιμες ασχολίες, έγραψαν και το Idlewild South. Ο «Ράθυμος νότος» ήταν το παρατσούκλι της καλύβας.
Βέβαια, η μπάντα που καθόρισε το νότιο ήχο πολύ πιο ουσιαστικά και διαχρονικά από ό,τι οι Skynyrd πχ, ζούσε από τη μουσική. Έπρεπε να περιοδεύουν και να παίζουν «300 μέρες το χρόνο, οπότε κάποιες μέρες άραζαν εκεί και δοκίμαζαν κάποια κομμάτια», όπως περιγράφει ο παραγωγός του, Τομ Ντάουντ.
Όσο για τον δίσκο, θα ήταν ο δεύτερος της μπάντας, λίγους μήνες μετά από το ντεμπούτο της.
Όσο για τα κομμάτια, ανάμεσα σε άλλα θα ήταν δυσθεώρητα μουσικά έπη όπως το Midnight Rider και το Revival, που συνέπτυξαν τις αντίρροπες δυνάμεις του μουσικού κοινοβίου: Η ιδιοφυία του Ντίκι Μπετς, απέναντι στην ηγεμονική φιγούρα του Γκρεγκ Ώλμαν και την αδιανόητη δημιουργική δεξιοτεχνία του Ντουέιν Ώλμαν.
Ένα κομμάτι όμως του δίσκου, είναι αυτό που καθόρισε εν πολλοίς το τι ήταν μουσικά οι A-bros: In Memory of Elizabeth Reed, η επιτομή όλων των παραπάνω, συν το άγγιγμα του Ντάουντ, ο οποίος μεταξύ άλλων είχε δουλέψει και με τον Τζον Κόλτρεϊν.
Παρεμπιπτόντως, την ίδια περίοδο είχαν γραφτεί ή γράφτηκαν και άλλα διαστημικά κομμάτια (ή διαστημικές διασκευές ήδη γνωστών κομματιών), τα οποία, σε διάφορα outtakes υπάρχουν στις εμπλουτισμένες εκδόσεις του Idlewild South.
Ακούστε για παράδειγμα πώς διαμορφώνει το Hoochie Coochie Man του πολυκλεμμένου Γουίλι Ντίξον, με φωνητικά του Μπέρι Όκλι μάλιστα.
Όλα αυτά, μαζί με την τεράστια «δήλωση αγάπης» των μελών αυτού του θαυμαστού μουσικού κοινοβίου, χώρεσαν και στον επόμενο δίσκο, το θρυλικό At Fillmore East.
Λίγο αργότερα, ο Ντουέιν σκοτώθηκε πέφτοντας πάνω σε έναν γερανό που σταμάτησε απότομα, στη γωνία Χίλκρεστ και Μπάρτλετ, στο Μέικον. Ένα χρόνο αργότερα, τρία τετράγωνα πιο κάτω, σκοτώθηκε με παρόμοιο τρόπο και ο Όκλι…