Νίκος Γκόντας: Ο νοσταλγός της εξουσίας

Ο πιο σταθερός υποψήφιος του χώρου της Δεξιάς, από τα πιο ήπια, μέχρι τα πιο ακραία σημεία της, στα Γιάννενα, είναι ο Νίκος Γκόντας.

Την ίδια ώρα, η Τατιάνα Καλογιάννη, παρότι είναι σίγουρα πιο ταιριαστή στο «προφίλ Μητσοτάκη», δεν είναι προτιμητέα από το κόμμα. Ο δε Παντελής Κολόκας, ο οποίος διατείνεται ότι έχει τη στήριξη της ΝΔ, θα πρέπει να πείσει κιόλας γι αυτό…

Υπενθυμίζεται ότι το 2019 η ΝΔ στην ουσία στήριξε την παράταξη Ελισάφ, παρά την παρουσία της κας Καλογιάννη (και του κ. Γκόντα) στις εκλογές. Τώρα, η άρνηση του κόμματος να παρέμβει φανερά σε «περιπεπλεγμένους» Δήμους, αφήνει πολλά ζητήματα ανοιχτά.

Τότε, ο Νίκος Γκόντας πήρε μόλις 11,75%, φτιάχνοντας οριακά ψηφοδέλτιο. Ήρθε 4^ος, αλλά η πολιτική επιλογή του Μωυσή Ελισάφ να τον κάνει συνεργάτη στη δημοτική αρχή, τον ξανάβαλε στο παιχνίδι της εξουσίας.

Φέτος, ο Νίκος Γκόντας επανέρχεται ως διεκδικητής του δημαρχιακού θώκου, ως… ρετρό. Βασικό του όχημα είναι τα «8 χρόνια που άλλαξαν την πόλη».

Μόνο που αυτά τα χρόνια είναι 13 χρόνια πριν και όλα τα έργα που ο κ. Γκόντας προβάλλει ή διεκδικεί ως δικά του, ούτε μόνο δικά του είναι όλα, ενώ άλλα άφησαν ανοιχτές πληγές στην πόλη και άλλα την άλλαξαν προς το καλύτερο.

Επιπλέον, ο κ. Γκόντας διοίκησε τον παλιό Δήμο Ιωαννιτών, πριν έρθουν ο Καλλικράτης και η συνένωση Δήμων, και σε μια περίοδο οικονομικής ευμάρειας (επίπλαστης όπως αποδείχθηκε).

Στο σχετικό βίντεο που είναι και χορηγούμενη διαφήμιση στο facebook (τουλάχιστον ο κ. Γκόντας κάνει τις διαφημίσεις με διαφανή τρόπο, από τη σελίδα του και όχι μέσω τρίτων…), είναι βασικά οι πεζοδρομήσεις στο κέντρο της πόλης. Είναι όντως ένα έργο που σχεδίασε η δημοτική αρχή Γκόντα, εκτέλεσε και ολοκλήρωσε ωστόσο η επόμενη δημοτική αρχή, του Φίλιππα Φίλιου.

Σημειώνεται ότι η καμπάνια του κ. Γκόντα μέχρι στιγμής, είναι η πιο πλήρης, έξυπνη και συγκροτημένη, στο πολιτικό σκηνικό των social media, στα Γιάννενα.

Πέραν τούτου, τα διαφημιζόμενα έργα είναι σχεδόν όλα υπό συζήτηση και αμφισβήτηση ή απλά πεπερασμένα: η Ανεξαρτησίας έγινε υποτίθεται δρόμος «ήπιας κυκλοφορίας» με κακοτεχνίες στο οδόστρωμα που (υποτίθεται) βελτιώθηκαν πρόσφατα, χωρίς συγκλονιστικές διαφορές, πάντως.

Η Κενάν Μεσαρέ έγινε με έναν τρόπο που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις στους κατοίκους, αλλά και δέσμευσε, σε μεγάλο βαθμό, τις μετέπειτα δημοτικές αρχές: ένας όχι «ήπιος», πλην χρήσιμος δρόμος, σε μια πόλη που δεν έχει ζήσει δα και μεγάλες στιγμές προγραμματισμού, στο πέρασμα των ετών…

Ο δε Οίκος Ευγηρίας, είναι ο ίδιος Οίκος Ευγηρίας όπου κλιματισμός υπάρχει σε μερικούς κοινόχρηστους χώρους και πρόλαβε και να πλημμυρίσει…

Επίσης, ο κ. Γκόντας συνεχίζει να επαίρεται για το έργο της κεντρικής πλατείας, με έναν «πλάγιο τρόπο» πάντως: Αναφέρει δηλαδή το πάρκινγκ, μια ιδιωτική επιχείρηση, ως αυταπόδεικτη ταυτότητα του «δημάρχου των έργων» όπως αυτοχαρακτηρίζεται. Η πλατεία, χάριν του πάρκινγκ, είναι ακόμα και σήμερα, σχεδόν μια εικοσαετία μετά μια ανοιχτή πληγή στο κέντρο της πόλης, με κακοτεχνίες που καμία δημοτική αρχή δεν αποκατέστησε πλήρως.

Η υποψηφιότητα Γκόντα προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες ηγεμονίας στον χώρο της Δεξιάς. Ο πολύ έξυπνος πολιτικός, διαβλέπει ξανά μια ευκαιρία, ακόμα και τώρα, 35 χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση στα αυτοδιοικητικά της πόλης: ένα ισχυρότατο εκλογικό αποτέλεσμα της ΝΔ και μειοψηφική εκλογή δημάρχου από την πρώτη Κυριακή.

Ο πολιτικός καιροσκοπισμός υποβοηθείται σημαντικά από την αδυναμία και απροθυμία του χώρου της κεντροαριστεράς να κατέβει συγκροτημένος και ενιαίος στις εκλογές. Προσωπικές πολιτικές και αντιπαραθέσεις, κομματικοί μηχανισμοί που έρχονται και αυτοί από το παρελθόν, είναι «βούτυρο στο ψωμί» του κ. Γκόντα, που ξέρει να χειρίζεται τον λαϊκισμό καλύτερα από τον καθέναν σε αυτή την πόλη.

Επίσης, έχει ανοιχτό δίαυλο με κάθε ακροδεξιά αντίληψη και πολιτική, συγκεντρώνοντας είτε τέτοιες απόψεις στα ψηφοδέλτιά του, είτε εκφράζοντας τες ο ίδιος στο δημοτικό συμβούλιο, όπως για παράδειγμα στην υπόθεση Κατσίφα, που ταυτίστηκε με την τότε ακροδεξιά επιχειρηματολογία. Στα δε χρόνια της δημαρχίας του δεν έλειψαν εντάσεις και αντιδημοκρατικές πρακτικές: συλλήψεις και ξυλοδαρμοί πολιτών στο "Ξενία", έργο που μέχρι και σήμερα διαφημίζει ως δικό του, ξυλοδαρμοί δημοσιογράφων στο δημαρχείο κ.α.

Δεν είναι βέβαια ο πρώτος πολιτικός της αυτοδιοίκησης που επιδίωξε την επιστροφή του: ο Φίλιππας Φίλιος τον είχε νικήσει το 2010, επικεφαλής όμως μιας ενωμένης κεντροαριστερής παράταξης. Ο κ. Γκόντας όμως ποτέ δεν κατάφερε να γίνει συνεκτικός παράγοντας στη Δεξιά και να προσεγγίσει έτσι τις αντίρροπες δυνάμεις του χώρου, όταν έχασε την ηγεμονία.

Η πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO που τον έφερνε πάνω από την έτερη υποψήφια της Δεξιάς, Τατιάνα Καλογιάννη, είναι ένα από τα ενδιαφέροντα σημεία της προεκλογικής περιόδου, μέχρι στιγμής. Αν γινόταν ποτέ γνωστός ο εντολέας της δημοσκόπησης, ίσως να μην είναι αυτός που φαινόταν από τα συμφραζόμενα…

Βέβαια, μια ματιά στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων, είναι αρκετή για να υπενθυμίσει ότι οι δημοτικές θητείες του κ. Γκόντα, δεν άφησαν τα Γιάννενα σε καλύτερη κατάσταση από αυτή που τα παρέλαβαν…